تهران (پانا) - «من مدارس آنلاین را خیلی دوست دارم چون به اندازه کافی استراحت می‌کنم و صبح کاملاً آماده یادگیری هستم. یک خوبی دیگر هم دارد، اینکه لازم نیست مادرم ساعت 6 و نیم صبح من را با سختی بیدار کند و به مدرسه ببرد. اما از اینکه دوستان و معلمم را نمی‌بینم خیلی ناراحت هستم.» این را شاینا شجری می‌گوید، دانش‌آموز کلاس پنجم. او یکی از بی شمار دانش‌آموزانی است که حالا دیگر نزدیک یک سالی می‌شود خانه‌نشین شده‌اند و کلاس برایشان در صفحه نمایشگر و چهاردیواری اتاق خانه خلاصه شده است.
