تهران (پانا) - «شاعر راستین» تا به خود است، آفرینشی نمی‌تواند داشت. ساز و کارِ حقیقت با «بی‌خویشتنی» شاعر آغاز می‌شود و حقیقت از ضمیر چنین شاعرانی، که انباره عشق‌اند، سر برمی آورد.
تهران (پانا) - «شاعر راستین» تا به خود است، آفرینشی نمی‌تواند داشت. ساز و کارِ حقیقت با «بی‌خویشتنی» شاعر آغاز می‌شود و حقیقت از ضمیر چنین شاعرانی، که انباره عشق‌اند، سر برمی آورد.