پرداخت یارانه سوخت به شرکت‌های هواپیمایی داخلی امری غیر عادلانه به شمار می آید زیرا با توجه به اینکه شرکت های هواپیمایی بخش عمده ای از سوخت مسیر رفت و برگشت به خارج از کشور را از ایران با خود حمل می کنند و مسافران از فرودگاهای مقاصدی مانند دوبی به استانبول از یارانه سنگین 5 الی 10 میلیون تومانی برای سفرخود به مقصد ایران بهرمند می شوند که این امر با تخصیص سوخت 600 تومانی به پروازهای دوبی و امثالهم صورت پذیرفته و اساسا مزیت نسبی در گردشگری داخلی از بین رفته است.
