روزها بر ایران گذشته است. فراوان و پر معنا، اما از جمله پرمعناترین‌ها 22 بهمن است. در قامت یک روز پرشکوهِ ملی برای همه ایران. نوروزی است که همه کهنه تقویم‌ها را به پایان رساند تا روزشمارِ نو را با عزت و سربلندی بنویسد. بی‌خوفِ استکبار و بی‌خطرِ استعمار.
نیاز ما به شهید سلیمانی، امروز بیشتر از دیروز است، خیلی بیشتر. اما دست ما از دامان او کوتاه است. این کوتاهی هم بدجوری قامت خودمان را کوتاه می‌کند. چاره را باید در نوع مراجعه به سلیمانی یافت که با شهادت، اوج‌نشین نگاه‌ها شده است. او را باید شناخت. نیاز به شناخت سلیمانی امروز بیشتر از دیروز است.
