تهران (پانا) - «امید ما در مدرسه درختی بود که در حیاط مدرسه ما بود. ما در حیاط خانه خودمان نه باغچه‌ای داشتیم و نه گل و گیاهی. ما فقط یک درخت «کُنار» در مدرسه داشتیم. ما با زحمت زیاد آب را از «هوتک» می‌آوردیم و به هر سختی درخت را آب می‌دادیم. این درخت تنها امیدی بود که داشتیم و به‌جز آن منظره سبزی در مدرسه نداشتیم.»
