در جهان سیاست آنچه به‌نام نظام تفکیک قوا می‌شناسیم، ریشه در یونان باستان و افکار و اندیشه‌های افلاطون و ارسطو دارد که بعدها و در قرن‌های هفده و هجده میلادی، در آرای متفکرانی چون جان لاک و مونتسکیو تکوین یافت. هدف از این شیوه تقسیم قدرت در رأس حاکمیت، بیش از هرچیز جلوگیری از خودکامگی و فساد حاکمان است. مونتسکیو در روح‌القوانین تفکیک قوا را وسیله‌ای برای توزیع قدرت در حیطه اقتدار ایادی مختلف و به تبع آن مهار قدرت به وسیله قدرت می‌داند که در نتیجه از فساد در سیستم حاکمیتی جلوگیری می‌نماید.
