تهران (پانا) - با برخاستن اولین مسافری که چشمش به نور انتهای تونل میافتد همه از جا برمیخیزند. خسته و پاکشان با ماسکهایی که صورتشان را پوشانده خود را به نزدیکی ریل میرسانند و سعی میکنند فاصله را رعایت کنند و به ترتیب وارد واگن قطار شوند اما سعی بیهوده است و در آخر باید تنه به تنه با افرادی که میخواهند بیرون بیایند، وارد شوند و جایی برای خود پیدا کنند. داستانی که هر روز شاید هزاران بار در متروی تهران اتفاق میافتد.