مدیرآموزش و پرورش منطقه۱۹: فرم و کیفیت مطلوب حیات انسان ها، عمیقا با سوادآموزی پیوند دارد

هادی حنیف نیا، مدیرآموزش و پرورش منطقه۱۹ تهران در گفتگو با خبرنگار پانا گفت: امروزه سوادآموزی در عرصه ملی به ضرورتی انکارناپذیر و فرصتی بی بدیل برای جوامع تبدیل شده است زیرا نخستین گام برای رشد و توسعه ی پایدار هر کشوری، آموزش سواد و یادگرفتن آن است و حداقل پیامد اهمیت ندادن به سوادآموزی و در نتیجه بیسوادی جامعه آن است که اصلی ترین عنصر پیدایش و استقرار شالوده های علمی، صنعتی، اقتصادی وفرهنگی جامعه مفقود خواهد بود و بنابراین تصور توسعه یافتگی جوامع بدون تجسم بهره مندی از سواد، امکان پذیر نخواهد بود.

حنیف نیا در ادامه خاطرنشان کرد: آشنا نبودن فرد با مسائل ضروری خویش همواره سبب عقب افتادگی وی در امور شده و آگاه نبودن فرد از مسائل اجتماعی، قوانین حقوقی، بهداشتی، تربیتی و نظایر آن، ضمن ایجاد عدم رضایت فردی، تنظیم روابط فرد با اجتماع را با مشکل مواجه خواهد نمود و در نتیجه می تواند احتمال کاهش منزلت فرد در جامعه را دامن بزند.

حنیف نیا، برخورداری از سواد را نخستین عنصر ورود به گفتگو وعامل موثر تعاملات اجتماعی عنوان و تاکید کرد: راهیابی به بازار کار، کارآفرینی و کسب مهارتهای جدید، درک تنوع فرهنگ ها و همزیستی با آنها و یادگیری مادام العمر بدون سوادآموزی، رویایی بیش نخواهد بود.

وی در همین ارتباط افزود: تحول مفهوم سواد در قرن۲۱ که از آن به عنوان عصر اندیشه و خلاقیت نیز یاد می شود، این پیام را رساتر کرده که باید سرعت وکیفیت سوادآموزی در سطوح ملی کشورها به ویژه در جوامع کمتر توسعه یافته دچار دگرگونی های اساسی شود تا فاصله موجود بین جوامع کاهش یابد. لذا در عرصه ی جهانی نیز، جوامع امروزه به خوبی دریافته اند که بسیاری از تهدیدات پیش روی آنها مسائلی نیست که در روابط بین فردی یا در سطح ملی قابل حل باشد. مسائلی نظیر صلح جهانی، توسعه، محیط زیست، همزیستی ملت ها وفرهنگ ها، حل مناقشات فرهنگی وقومی، ارتقای حقوق بشر، گسترش دموکراسی ونظایر آن نیازمند همکاری های بین المللی است، وبدون همراهی ملت ها وپدیدآمدن درک مشترک از پدیده ها، امکان فائق آمدن بر آن ها وجود ندارد.

مدیرآموزش وپرورش منطقه ۱۹ تهران در خاتمه مصاحبه تصریح کرد: سوادآموزی در شرایط امروز، برای افراد، سطوح ملی و بین المللی، بسیار فراتر از یک اولویت آموزشی است ودر واقع یک سرمایه گذاری زیربنایی برای آینده است که فرم وکیفیت مطلوب حیات انسان ها، عمیقا با آن پیوند خورده و باید ضرورت های پرداختن به این موضوع در تمامی سطوح آن در جامعه نهادینه شود.