معلمی که در روستای نیشابور به مدرسه اش رنگ زندگی می‌بخشد
زبرخان(پانا)- امروز نقش محیط بیرونی در تربیت فرزندان در مواردی حتی از نقش تربیتی پدر و مادر نیز بیشتر است. سرمایه گذاری معنوی و مادی روی محیط بیرونی فرزندان یکی از مواردی است که میوه آن سال‌ها بعد چیده می شود. سال‌هایی که بسیاری از جوانان تحت تأثیر دوستان خود و محیط آموزشی که در آن رشد پیدا کردند، شاکله‌ای غیر اسلامی به خود می گیرند و آن چیزی می‌شوند که شاید مدنظر بسیاری از پدرها و مادرها نبود.
به گزارش پانا، در راستای نگاه ایجابی به مسئله فرهنگ و تربیت، در این گزارش به یکی از مدارس چندپایه این منطقه که که نگاهی ویژه به تعلیم و تربیت به عنوان دو رکن اصلی رشد و تعالی انسان دارد، پرداخته‌ایم. مدرسه روستایی در منطقه کوهستانی و دورافتاده.
با خواندن این جملات چه تصویری در ذهنتان نقش می بندد؟ در و دیوارهایی کاهگلی و چند نیمکت و یک تخته زهوار در رفته شاید اولین تصاویر حک شده ذهنتان باشد. اما هاشم رفیعی خط بطلانی بر همه معادلات ذهنی شما می کشد. وقتی با تلاش های بی وقفه اش رنگ زندگی و عشق به مدرسه روستای بازحیدر زبرخان نیشابور بخشیده است.
ادعا نیست اگر بگوییم دبستان شهید برودی روستای بازحیدر جزء متفاوت‌ترین مدارس است. مدرسه ای که مدیر و معاون و ناظم ندارد، ۶ دانش آموز دارد و یک معلم و یک دنیا عشق. شاگردان هاشم رفیعی در مدت تحصیل علاوه بر یادگیری مهارتهای زندگی و مهارتهای اجتماعی، درس زندگی نیز یاد می‌گیرند.
تا زمانی که دانش آموز در مدرسه احساس راحتی نداشته باشد و محیط مدرسه را محیطی استرس زا و تنش آفرین بداند، به مدرسه اعتماد نکرده و در مسیر رشد قرار نمی گیرد. از این رو سعی می شود محیط مدرسه کمترین میزان تنش ممکن را داشته باشد تا دانش آموز در آن احساس راحتی نماید.
برای این منظور باید مربیان دانش آموزان با آنها ارتباط صمیمانه ای برقرار کرده و با درک ویژگی های نوجوانان با آنها همراه بوده و مدرسه از حالت مچ گیری و بی اعتمادی خارج شده و خود را در کنار دانش آموزان احساس کند.
مدیر آموزگار مدرسه شهید برودی بازحیدر می گوید: مدرسه وظیفه دارد تمام ویژگی های شخصیتی دانش آموزان را مورد توجه قرار دهد، ویژگی هایی نظیر اعتماد به نفس، احساس هویت، نظم، مسئولیت پذیری، اخلاق، ادب و ...
رفیعی ادامه می دهد که در این مدرسه سعی می کنم علاوه بر آموزش علوم به دانش آموزان، آنها را از نظر مهارت های اجتماعی و همچنین مهارت های فنی مورد حمایت قرار دهم، مهارت هایی همچون ، آداب معاشرت، مدیریت خود، رنگ آمیزی، مهارت های رایانه ای، سفالگری و ...
او می گوید: یکی از ابزار مهم رشد اجتماعی نوجوانان، توقع انجام مسئولیت های اجتماعی از آنان است. تنها در فضای انجام این مسئولیت ها است که نوجوانان می تواند به رشد اجتماعی دست پیدا کند.
این معلم خلاق اضافه می کند: من تلاش می کنم با دادن مسئولیت های مختلف به دانش آموزان به این بخش از رشد آنها نیز توجه کافی شود، به همین منظور مسئولیت هایی از قبیل مدیریت مدرسه، اعم از مدیریت کتابخانه، نظافت محیط کلاس و مدرسه، کمک به یادگیری دیگر دانش آموزان، و ... به عهده دانش آموزان گذاشته خواهد شد.
وارد مدرسه بدون دیوار،ولی سرشار از عشق به یادگیری، یادگیری از جنس زندگی و محبت که می شویم می‌بینیم که چند نفر از بچه ها در گوشه ای از مدرسه مشغول رنگ آمیزی هستند، یکی دو نفر سفالگری می کنند، دو نفر با کامپیوتر کار می کردند و شش دانش آموز به طور همزمان مهارت، فن و درس زندگی یاد می گیرند. همچنین قابل ذکر است این مدیرآموزگار فداکار خودش برای مدرسه اینترنت فراهم نموده تا دانش آموزان در این روستای محروم با فن آوری های روز دنیا نیز آشنا شوند.
رفیعی برایمان از روش تدریس در مدرسه توضیح می‌دهد. اینکه شعار "مدرسه خانه دوم است" را عملی کرده است، بچه ها صبح با اشتیاق وارد مدرسه می شوند، استقبال گرمی از آنان می شود، اجازه می دهم صبحانه را با هم میل کنند و درس را به صورت تعاملی و عملی یاد می گیرند.
بچه های پایه های بالاتر به کلاس پایینی ها درس می دهند. گاهی اوقات که خسته می شوند با هم چایی آتشی درست می کنند و این کارها علاوه بر شور و شوق، انرژی خاصی به دانش آموزان می دهد و می شود گفت که همه رشته های مهارتی در مقطع ابتدایی در این مدرسه به صورت عملی آموزش داده می شود و نکته جالب دیگر این است که مدیرآموزگار این مدرسه به علت عدم وجود آرایشگاه در روستا،خودش موهای دانش آموزانش را کوتاه و مرتب می کند.
مشارکت خوب اولیا نیز از دیگر نکات جالب توجه این مدرسه چندپایه است.مدرسه شهید برودی روی کوهپایه واقع شده است،روستا زمین ورزشی ندارد تا بچه ها ورزش کنند ولی معلم مدرسه می گوید با همت اهالی روستا، اقدام به مسطح کردن زمین و احداث مکان ورزشی نه تنها برای دانش آموزان بلکه برای تمامی جوانان روستا هستیم و مردم بازحیدر با جان و دل برای تنها مکان آموزشی روستایشان وقت می گذارند و کمک حال مدرسه شهید برودی هستند.
تفاوت های این مدرسه در همین مورد خلاصه نمی شود، به چهره بچه ها که نگاه کنید اضطراب کلاس درس و امتحان و تنبیه معلم را نمی بینید، بچه های این جا انگار آرامش بیشتری را تجربه می کنند.
حسین سلیمانی
ارسال دیدگاه