مربیگری شغل نیست، کار نیست، عشق است

متن پیام به شرح ذیل است :

مربی گری شغل نیست، عشق است، ذوق است، ایثار و فداکاری است.
اگر به عنوان شغل به آن می نگری رهایش کن

اما اگر عشق توست بر تو مبارک باد.

باید با پوست و گوشت و استخوان مربی باشی تا بفهمی چه می گویند.
با دم و بازدم شاگردانت در طول تمرینات شروع می کنی، عرق میکنی، گلویت خشک می شود.
همنشینی با قطره های باران، فریاد هایی از اعماق دل، ضربان بالای قلب تا صدای قلبت را بشنوی.
استرس را درک می کنی و اما هیجان را … صدای دم و بازدم ها را … ولی باید برای همه مظهر اعتماد به نفس باشی .
برای شاگردانی که آسیب دیدگی دارند و در حین تمرین درد می کشند…و تو هم درد می کشی ..نگران می شوی .
زندگی شخصی تو هم درگیر است،خانواده ات را مدت های طولانی نمی بینی..به نبودن هایت عادت می کنند.
مربی بودن یعنی تعهد بی قید و شرط، یعنی استخوان لای زخم….
همیشه در تب و تاب و تشویش .
تو با پوست و گوشت و استخوان مربی شدی .
خلق کردی …محکم شدی که به تو تکیه کنند.
کسی با یک ستِ ورزشی مربی نخواهد شد، باید تمرین کنی، عرق بریزی و از تمام وجودت برای ورزشکار مایه بگذری.
روز جهانی مربی را به تمام مربیان سرزمینم تبریک عرض مینمایم.