مراقب گفت‌وگوها و رفتارهایمان جلوی کودکان باشیم

به‌گزارش ایسنا، گودرز عکاشه به چرایی اهمیت توجه به سلامت روان کودک اشاره کرد و گفت: کودکی و دوران رشد کودک، دوران تثبیت شخصیت انسانی و آموزش شناخت‌ها است. دوران آموزش‌های علمی و شکل‌گیری انسان از همان پایه‌ها است.

او با بیان اینکه تمام مقاطع از بدو تولد تا ۱۲ سالگی هر کدام ویژگی‌های خاص خودش را دارد، عنوان کرد: کودکان از صفر تا ۲ سالگی و از ۲ تا ۵ سالگی و در دوران دبستان ویژگی‌هایی دارند و آموزش خانواده‌ها با الزامات همین دوران‌ها جزو ضروریات زندگی انسان برای داشتن یک روان سالم در آینده خواهد بود.

این متخصص اعصاب و روان متذکر شد: در بسیاری از مراجعه‌کنندگانی که به ما مراجعه می‌کنند، وقتی به گذشته بر می‌گردیم می‌بینیم که تروماها و ضربه‌های دوران کودکی که به آن‌ها وارد شده و رشد دوران کودکی، زمینه‌ساز وجود یکسری از نابهنجاری‌هایی است که اکنون هست.

او تصریح کرد: در دوران کودکی مسایل تثبیت می‌شود و رشد می‌کند و نهادینه و پایه‌گذاری می‌شود. در واقع همانند ساختمان است و اگر پایه‌های اولیه ساختمان را به درستی قرار دهید، ساختمان را بیمه کرده‌اید در غیر این صورت هرچه به این ساختمان اضافه می‌شود، سست و لغزنده خواهد بود. دوران کودکی چنین نقشی را دارد.

عکاشه به خانواده‌ها توصیه کرد: خانواده‌ها دقت کنند، انعکاس تمام رفتارهایشان در درون کودک مانند یک ضبط صوتی است که می‌رود و در آنجا حک می‌شود و تا پایان عمر در کودک باقی می‌ماند. البته خانواده‌ها فکر می‌کنند که کودک گفت‌وگوها، مجادلات و یا هر مسئله‌ای دیگر را نمی‌فهمد در حالی‌که وقتی ما بعدا بررسی می‌کنیم می‌بینیم وقتی که اینها خاطراتشان را عنوان می‌کنند دقیقا اینها را می‌گویند و این می‌تواند به‌صورت اضطراب نقش‌بندی کند و یا می‌تواند به‌صورت پایین بودن اعتماد به نفس و یا حتی برعکس یعنی اعتماد به نفس کاذب خودش را نشان دهد.

او تاکید کرد: باید مراقب گفت‌وگوها و رفتارهایمان‌جلوی کودکان از همان‌دوران‌کودکی باشیم و بدانیم اینها بر لوح کودکان نقش می‌بینند.

این روانپزشک اظهار کرد: همه رفتارها، کنش‌ها و اتفاقاتی که رخ می‌دهد شخصیت اولیه کودک را می‌سازند و این از همان دوران حاملگی شروع می‌شود و وقتی کودک به‌دنیا می‌آید همه این پایه‌ریزیها انجام می‌شود.

او با اشاره به پایین بودن اعتماد به نفس در جامعه، به‌دلایل آن اشاره کرد و گفت: کنترل بیش از حد خانواده‌ها، اجازه ندادن به آزمون و خطا به کودک باعث می‌شود کودکان در جامعه ما نتوانند جسارت لازم را پیدا و قدرت مقابله با مشکلات را پیدا کنند و همیشه احساس می‌کنند که احتیاج به یک راهنما دارند.