پاییز، فصل رویش چشمه های اندیشه و خیال انسان

پائیز فصل زرد رویی است که به سوی شب های سرد و بلند زمستانی می رود. و اگر در روستایی دور از دسترس شهر و نیازمندی های پزشکی و سلامت، و بی ابزار زندگی مدرن باشی، پائیز، آغاز خاموشی و غروب روزهای پرشکوفه و بار آور بهار و تابستان است .

اما ،چهره ی تمام نمای پائیز ، فقط این نیست .

پویش و جنبش کودکان و جوانان در کوچه و خیابان و جاده، به سوی هنرستان و مدرسه و دانشگاه ،جویبار و چشمه و رودهایی را می نماید که به سوی اقیانوس دانش و هنر و اندیشه می پوید و می جوید و میشود .

و این بهار باشکوه و پرشکوفه انسانی است که پائیز را دو گانه ی پارادوکسیکال می نماید .

دانش آموزان و دانشگاهیان که بهاری زندگی اند، پر امید و انگیزه با مهر ،پائیز را بهاری مینمایند .

اساتید نیز با روش های نوین و دانسته های بیشتر، به والاترین معابد(کلاس) میروند تا این سرمایه و امانت آینده را هرچه بهتر شکوفا و بارور کنند، تا راز رسیدن به جایگاه والای خلیفه اللهی را به او بیاموزد .

جایگاهی که از والاترین معابد ، گرامی تر است. در هیچ معبدی، به اندازه مدرسه و دانشگاه ،انسان به دانایی نمیرسد. مدرسه و دانشگاه, دارالترجمه ی آیات 31 تا 37 سوره ی بقره است. یادآوری و باز آموزی "علم آدم الاسماء کلها "

اگر از هر "مدرسه رفته" ای بپرسند بهترین دبیران و معلمانش چه کسانی بوده اند و چرا؟

پاسخ بخش دوم پرسش، پیش از بخش اول چشمگیر است؛

کسی مدال ماندگاری میگیرد که "چرا"یی و "چیستی" و "چگونه" زیستن را به دانش آموز بیآموزد .

شایسته است اگر آغاز پائیز و بازگشایی مدارس را روز آموزش و آموختن بنامیم .

روز گرامیداشت دانایی و بینایی اکتسابی. روزی که چشم خرد انسان به بخشی از راز ها و اسرار پدیده ها گشوده و باز میشود، آنگاه که الفبا را می آموزد و به دلالت و راهنمایی الفبا، تا بی کران هستی را میتواند ببیند و بخواند .

و اینهمه، با فروغ چشم کتابخوان معلم و کاستن از شمع وجود او ست ، که چشم اندیشه ی دانش آموز و دانشجو بینا میشود .

پس، پائیز ،همه سردی و زردی نیست، بلکه ققنوسی است که در افسردگی زمین و طبیعت، رویش و روانی سبزه و چشمه های اندیشه و خیال انسانی را میتوان دید و دریافت .

مهر و بهار آموزش و پرورش بر همگان خجسته و فرخنده باد

یادداشت از سید مسلم جلیلی، دبیر ادبیات مجتمع آموزشی بصیر نوش آباد