فراموشی پیران یا پیران فراموش‌شده
وقتی مرهمی برای دلتنگی وجود ندارد
تهران (پانا) - فرآیند پیری استثناءندارد و راهی است که همه ما با گذراندن سال‌های عمرمان آن را دیر یا زود تجربه خواهیم کرد.
به‌گزارش فارس، ۷۰ ساله است اما هوش و حواسش بجاست و وقتی صحبت می‌کند مشخص است از ادبیات غنی در واژگان خود بهره برده است. از خودم می‌پرسم مشکل خاصی که ندارد و حتی خودش راه می‌رود و کارهای شخصی‌اش را انجام می‌دهد، پس چرا در خانه سالمندان است؟؟؟
با پیرمرد خوشرویی که کمی او را برایتان وصف کردم، خوش و بشی می‌کنم که اوضاع و احوال خودش و زندگی چطور است. متوجه می‌شود که مستقیم نخواسته‌ام بپرسم که اینجا چه می‌کند و یا فرزندی دارد یا نه؟
بازنشسته آموزش و پرورش است و همانطور که از الفاظ غنی در صحبت‌هایش پیداست در رشته ادبیات فارسی تحصیل کرده است. ۳ فرزند دارد و همسرش چند سالی است که فوت کرده است. یکی از فرزندانش به خارج از کشور رفته و یک فرزند دیگر او در شیراز و دیگری ساکن تهران هستند. درد دل می‌کند که خانه و زندگی دارد اما فرزندانش فرصت سر زدن به او را ندارند و عمدتا در خانه تنها می‌مانده و در نهایت خودش تصمیم می‌گیرد برای اینکه از وحشت تنهایی رها شود به این خانه سالمندان بیاید. البته این را هم می‌گوید که زمانی که این تصمیم را گرفت هیچکدام از فرزندان مخالفتی با این کار نکردند و یا اینکه بخواهند پدر را به خانه خود ببرند و یا حتی سعی کنند هفته‌ای چندبار سری به او بزنند.
حس رها شدن
مادر پیری که در حال بافتن یک لیف حمام با چند کاموای رنگی است در میان بانوان سالمند سرای سالمندان شیراز که گرد یک میز دور هم نشسته‌اند، توجهم را جلب می‌کند.
در پاسخ به سوال من که می‌گویم اینجا راحت هستی و چطور است، می‌گوید: اینجا خیلی تمیز و راحت هست. پرستاران و پزشکان به وضعیت ما رسیدگی می‌کنند و برای تفریح با سایر سالمندان به‌صورت ماهیانه به بیرون از آسایشگاه نیز می‌رویم. اشکی گوشه چشمش می‌لغزد و از ندیدن و دوری فرزندانش ابراز ناراحتی می‌کند. دستش را می‌گیرم و من هم گریه می‌کنم و می‌گویم فکر کن من هم دخترت هستم که مرا در آغوش می‌گیرد.
بسیار متاثر می‌شوم مادری که عزیز یک خانه و خانواده است چرا باید اینجا رها شود. حتی اگر امکان نگهداری او در خانه برای فرزندانش میسر نبوده است چرا هفته‌ای یکی ۲ بار به او سر نمی‌زنند تا دلخوش شود. دردناک‌ترین احساس این مادر مهربان این بود که همیشه چشم انتظار است و امید دارد در که باز می‌شود فرزندان و نوه‌هایش برای دیدن او آمده باشند. هر چه هم شرایط رفاهی در اینجا و مراکز نگهداری سالمندی مناسب باشد اما کدام مرهم دلتنگی را التیام می‌دهد...
سرایی برای سالمندان
مجموعه خیریه سرای سالمندان شیراز که در بلوار پارسیان شمالی، کوچه ۱۱ شهرک رکن‌آباد شیراز بنا شده است، با بنا شدن در یک باغ به وسعت ۳۰ هزار متر مربع با کمک‌های مردمی اداره می‌شود و در حال‌حاضر ۵۰ سالمند در آن نگهداری می‌شوند. در این مرکز خدمات فیزیوتراپی، آبدرمانی، ورزش درمانی و ... به سالمندان ارائه می‌شود. سالمندی که به پوشک شدن نیاز دارند با رسیدگی دلسوزانه پرستاران در وضعیت خوبی قرار دارند و تا کنون با توجه به رسیدگی مناسب به سالمندان در این مرکز، موردی از زخم بستر در سالمندان در این مرکز دیده نشده است. علاوه‌بر کمک مالی در این مرکز از نیک‌اندیشان برای همفکری در اداره سرا، قبول زحمت برای درمان بیمار، ارائه خدمات پرستاری و درمانی با اختصاص وقت در این سرای سالمندان، اهداء تجهیزات پزشکی، بهداشتی و حتی سر زدن به سالمندان و جویای احوال آنها شدن دعوت شده است. خیران نیز می‌توانند در صورت تمایل وجوه نقدی خود را به شماره کارت ۶۰۳۷۹۹۱۱۹۹۵۳۰۸۸۶ و یا شماره حساب ۰۱۰۵۹۱۳۲۰۱۰۰۴ واریز کنند.
به حرمت سالمند
عزیز جان می‌گوید که دیگر پیر شده است و نمی‌تواند بدون عصا راه برود. دایی حمید در جوابش بارها گفته است که خودم عصای دستت می‌شوم و جوانی‌ام را به پایت می‌ریزم که جوانیت را برای من گذاشتی.
از شنیدن این حرف بارها عزیز جان اشک شوق ریخته و دلش گرم شده که اگرچه مریض و ناتوان است اما فرزندش تکیه‌گاهش است و همین دلخوشی باعث می‌شود که حالش بهتر شود.
این همان نسخه شفابخش برای سالمندان است، برای آنها که برکت خانه و خانواده ما هستند و نباید فراموش کنیم که آنچه امروز من با پدر و مادرم می‌کنم همان درسی است که به فرزندم یاد می‌دهم تا در پیری با من همان کند. علاوه‌بر این باید به سالمندان اطراف خود احساس مفید بودن بدهیم، کارها و مسوولیت‌هایی به عهده آنها بگذاریم که در عین اینکه از عهده انجام دادن آنها بربیایند باور کنند که هنوز هم در خانه و برای عزیزانشان اثربخش و دوست‌داشتنی هستند. حتی جوان‌ترها مثل نوه‌ها می‌توانند دستور آشپزی و یا استفاده از تجارب مشابه لازم را از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های خود بگیرند.
ارسال دیدگاه