میراث معنوی روستای جوزقان تایباد، در صف ثبت در ردیف میراث فرهنگی ایران

عبدالرئوف نصیری، پژوهشگر تاریخ، در این خصوص گفت: موی سعادت که منسوب به حضرت محمد(ص) و در اختیار خاندان حسینی القادری، از سادات حسینی، است؛ در کنار تکیه میرزای ذاکرالحسینی و علم آن، امروزه به 《وحدت یا حسین (ع)》مسمی هستند.

نصیری با اشاره به عزاداری ماه محرم در روستای جوزقان گفت: همه ساله در ایام ماه محرم 《بستن دست علم حضرت سید الشهدا (ع)》 به منطقه میان ولایت و خصوصا روستای جوزقان شور حسینی می دهد. علم میرزای ذاکرالحسینی که از لحاظ قدمت یکی از شناسنامه های هویتی این روستا است؛ در کنار موی سعادت از مهمترین نمادهای تسنن و تشیع در این منطقه می باشند که پیشینه آن به روزگاری نزدیک عهد صفوی می رسد.

این پژوهشگر تاریخ به ریشه تاریخی این دو اثر اشاره و تصریح کرد: حاج میریحیی حسینی القادری، بزرگ خاندان حسینی القادری و از بزرگان طریقت قادریه، در هنگام بازگشت از سفر حج و عتبات عالیات دو یادگار معنوی فوق را با خودش از این سفر به میان ولایت آورد. او نیز موی سعادت را به عنوان نشان تصوف در خاندان خود که از خلفای طریقت بود، قرار داد و علم سید الشهدا را به خاندان میرزای ذاکرالحسینی بخشید. این علم به عنوان میراثی ماندگار در زنده نگهداشتن یاد و خاطره امام حسین (ع) حفظ می شود.

نصیری در خصوص مراسم علم گردان در روستای جوزقان گفت: علم سید الشهدا (ع) همه ساله در ابتدای ماه محرم طی مراسمی با حضور مردم روستای جوزقان بسته شده و حسینیه میرزای ذاکرالحسینی قرار می گیرد. روز عاشورا در مراسم علم گردان، دسته عزاداران از حسینیه میرزای ذاکرالحسینی علم را برای رفتن دسته به مزار شهدا بیرون می آوردند و به مسجد حاج خلیفه که موی سعادت در آنجا قرار دارد، رفته و به عزاداری می پردازند و پس از ادای احترام به ساحت مقدس پیامبر اسلام(ص) و خواندن فاتحه ای، بازمی گردند.

عبدالرئوف نصیری با گلایه از تاخیر در ثبت این آیین معنوی محرم در فهرست میراث فرهنگی ایران گفت: از ویژگی های این مراسم این است که از گذشته تا امروز مردم مسلمان تشیع و اهل سنت روستای جوزقان در آن شرکت کرده و یکی از نمادهای وحدت مردم است.

روستای جوزقان در بخش میان ولایت شهرستان تایباد قرار دارد و در گذشته یکی از آبادی های مهم ولایت باخرز قدیم بوده است.