در گفت و گو با پانا
صبا پویشمن: نمایشهایی که بازیگران چهره ندارد برای پیدا کردن مخاطب باید صبر زیادی داشته باشند
تهران (پانا) - صبا پویشمن میگوید از مخاطبان خواهش میکنم نمایش «اژدهای طلایی» را ندیده قضاوت نکنند و حتما آن را ببینندو بعد از آن درباره اش اظهار نظر کنند.
نمایش «اژدهای طلایی» نوشته رولند شیملفنیگ با طراحی و کارگردانی علی پروشانی از ۴ مردادماه ساعت ۱۹ در سالن استاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه است حسین امیدی، مرضیه بدرقه، صبا پویشمن، ابراهیم عزیزی و محسن نوری در این اثر نمایشی ایفای نقش میکنند.
صبا پویشمن بازیگر تئاتر «اژدهای طلایی» در گفت و گو با خبرنگار پانا درباره تجربه همکاری با علی پروشانی کارگردان این نمایش گفت: «اژدهای طلایی» اولین تجربه همکاری بنده با آقای پروشانی بود، در کنار او و تیمش روزهای خوبی را سپری کردم. مثل هر کار دیگری این نمایش هم تجربههای جدیدی به من داد و از او بسیار ممنونم.
این بازیگر همچنین درباره نقش خود توضیح داد: در این نمایش نقش یک پسر را بازی کردم و به نظرم هر بازیگری که بخواهد نقش جنس مخالف خودش را بازی کند برایش سختیهایی به همراه خواهد داشت. متنی که انتخاب شده برایم جالب است و من را به چالش میکشاند و بسیار لذت بخش است.
پویشمن همچنین درباره نمایشنامه این نمایش تصریح کرد: متن نمایشنامه میگوید کسانی که در این نمایش ایفای نقش کردهاند درواقع همان تماشاچیان هستند، علت اینکه زنان نقش مردان و مردان نقش زنان را بازی میکنند هم همین است.
وی ادامه داد: این متن یکی از جذابترین نمایشنامههایی است که تا به حال خواندهام زیرا به سلیقهام بسیار نزدیک است و جهان شمول است، از این نویسنده متن دیگری نخواندهام زیرا باقی آثارش ترجمه نشده اند.
پویشمن درباره دیگر بازیگران این نمایش گفت: بهترین پارتنرهای دنیا را در این نمایش داشتم و بسیار خوشحالم که با آنها روی صحنه میروم زیرا تمام آرامشی که دارم را آنها به من میدهند.
وی در پایان خاطر نشان کرد: مخاطب ما نسبت به دیگر نمایشها مقداری سختتر است زیرا بازیگر چهرهای در آن نیست و ویژگی ویژهای که بخواهد سالن را به سرعت پر کند در آن وجود ندارد، باید این را گفت که نمایشهایی که بازیگران چهره ندارند باید صبر زیادی داشته باشند تا مخاطب پیدا کنند، اما با اینحال از مخاطبان خواهش میکنم ندیده قضاوت نکنند و حتما آن را ببینند زیرا نمایشنامه «اژدهای طلایی» جزو متنهایی است که وقتی به روی صحنه میرود حتما باید دیده شود.
ارسال دیدگاه