نقطه صفرزندگی در روستای بنه وار لالی

احمد خراسانی روزنامه نگار می نویسد: صحنه ای تلخ و تکراری از فرزندان یک خانواده در کنار جاده لالی به اندیکا و در محل روستای بنه وار روزانه مورد مشاهده عابرانی قرار می گیرد که دیگر آن ها را می شناسند و همواره به احترامشان می ایستند و هدیه ای می دهند .

اهل روستای بنه‌وار هستند در استان خوزستان و جایی درشهرستان کم برخوردار و تشنه توسعه لالی که روزگارشان فقط می گذرد اما نه آن گونه که بر وفق مرادشان باشد .

هشت فرزند هستند که پنج فرزندشان توان جوی مادرزادند و دو فرزند هم ازدواج کرده‌اند.یکی از دختران به امور خانه رسیدگی و در چوپانی به پدر و مادرش کمک می‌کند.

اما فاطمه و علی هردو توانایی راه رفتن ندارند ، آنها هر روز صبح تا عصر در ایستگاه کنار جاده اصلی روستا می‌نشینند و رهگذران به آنها هدیه هایی می‌دهند.

رضا هم در نزدیکی آنها می‌نشیند و درسکوتی تلخ نظاره‌گر دنیای خلوت اطرافش است اما فروزان و آمنه در خانه می‌مانند.

آمنه گاهی آشپزی می‌کند و کارهای خانه را انجام می‌دهد اما آگاهی از زندگی این خانواده لحظه‌ای را برایمان رقم می‌زند که علی‌رغم امیدواری اعضایش، بازتاب سختی از زندگی آنان است.

زیر پوست این شهر خانواه هایی هستند که با توجه به مشکلاتی که در معیشت روزانه خود دارند نیازمند رسیدگی مناسبی از سوی دستگاه های حمایتی هستند .

دست های مهربان مردم این دیار همواره در کمک به خانواده های نیازمند به نیکی دراز شده و رفع مشکلات خانواده های این چنینی خدمتی است که هرگز از یادها نمی رود.