حمله «دی جی» ها به مدارس

به گزارش روزنامه جام‌جم، بچه‌ها دارند ذوق می‌کنند و خانم «دی‌جی» هم با چشم و ابرو آمدن‌های ممتد دارد تهییج‌شان می‌کند تا به جمع شور دهد و شاید برای خودش آوازه‌ای دست و پا کند. این که این ویدئو مربوط به کدام شهر، کدام مدرسه و چه موقعی است هنوز معلوم نیست اما روایتی هست از این‌که بخشی مربوط به مدرسه‌ای در تهران است و بخش دیگرش مربوط به مدرسه‌ای در شهرستان و هر دو مربوط است به جشن روز معلم. آموزش و پرورش اما تا این لحظه زیر بار تأیید نرفته و دیروز پیگیری‌های ما به اینجا ختم شد که چون آموزش و پرورش از جزئیات بی‌اطلاع است، وزیر تیم سه نفره‌ای را مامور بررسی هرچه سریع‌تر موضوع کرده تا با همکاری پلیس‌فتا و دادستانی کل، زیر و بم ماجرا را روشن کند.

یک منبع مطلع اما به ما گفت که وزارتخانه به این کلیپ مشکوک است و فرضیه‌اش این است که عده‌ای برای خراب کردن چهره آموزش و پرورش دارند اتفاقی را که در خارج از مدرسه رخ داده به محیط مدرسه نسبت می‌دهند.
از توییت دیروز وزیر آموزش و پرورش هم می‌شد فهمید که سناریوی مورد پسند این است که توطئه‌ای را علیه سیستم آموزشی افشا کنند چون محمد بطحایی در توییترش پرسیده بود: فریب یا نفوذ؟
دیروز حوالی ظهر نیز متنی به نقل از وزیر به دست خبرنگاران رسید که او به صراحت در شورای‌عالی نماز گفته بود که در این کلیپ‌ها اغراض سیاسی کاملا مشهود است و دشمن هر از گاهی به روش‌های مختلف تلاش می‌کند خانواده‌ها را نگران و مردم متدین و انقلابی را ناامید کند.
این روش تحلیل ماجرا البته در آموزش و پرورش تازه نیست، روشی که هسته اصلی‌اش مبرا کردن خود و نسبت دادن اتفاقات به تحرکات عوامل بیرونی است، روشی که انکار، ماهیت اصلی آن است. این نحوه موضع‌گیری وزیر البته باعث شد عده‌ای گمانه دیگری داشته باشند که او که بارها حرف استیضاح شدنش پیش آمده با ذکر چنین جملاتی می‌خواهد دل مخالفان را به‌خود جلب کند و به‌نوعی از استیضاح فرار کند.
اما فعلا کوزه‌ای است که شکسته و آبی است که ریخته، جلوی پس‌لرزه‌های این اتفاق را نیز نمی‌شود گرفت چون اگر صحت کلیپ‌ها تایید شود پای آموزش و پرورش گیر است حتی اگرمسؤولان رده بالا بخواهند از خود رفع مسؤولیت کرده و غائله را با توبیخ مدیر مدرسه ختم کنند.

در جست‌وجوی نشاط
هر که کلیپ‌های دست به‌دست شده در فضای مجازی را دیده و آن همه شور و هیجان دانش‌آموزان را لمس کرده باشد فارغ از این که این آهنگ که همه را به وجد آورده یک نسخه بی‌مایه و دور از شأن موسیقی ایرانی است، قطعا شور و نشاط بچه‌های در حال بالا و پایین پریدن را دیده که چطور ذوق کرده‌ و پر و بال در آورده‌اند. این صحنه یک پیام دارد که محتوایش یک چیز است: نیاز به شادی، تنوع و دمی از درس و کتاب رها بودن، نه رهایی به‌معنی بی‌قیدی بلکه به‌معنای درستش.
این در سیستم آموزشی ما همیشه یک چالش و محلی برای بحث بوده، این که چرا مدارس نمی‌توانند شادی واقعی ایجاد کنند و جایی باشند که بدون توسل به دستاویزهای سخیف، قند در دل دانش‌آموزان آب کنند؟ این‌بار بعد از انتشار این کلیپ جنجالی و حاشیه‌ساز خوب است دوباره درباره شاد نبودن مدارس حرف بزنیم، بحثی که بهنام بهراد، روان‌شناس سلامت و عضو پژوهشگاه تعلیم و تربیت معتقد است در این حوزه خوب عمل نکرده‌ایم چون اساسا مطالعه‌ای عمقی انجام نداده‌ایم تا روش‌های شاداب‌سازی مدارس را استخراج کنیم و آن را با جزئیات برای دست‌اندرکاران تعلیم و تربیت بازگو کنیم.
او می‌گوید: چرا نباید از تولیدات هنری و موسیقی‌های خوب برای شاد کردن بچه‌ها استفاده کرد، چرا نباید رابطه میان معلم و شاگردی محبت‌آمیز و اعتمادساز باشد، چرا بچه‌ها باید فقط مجبور باشند درس بخوانند و چرا مدارسی داریم که آن‌قدر در حفظیات و فرمول‌ها ذوب شده‌اند که رسما اعلام می‌کنند زنگ ورزش نداریم.
او می‌گوید اگر همه این کارها را کرده بودیم و فضای مدارس شاد و مفرح بود دیگر نیازی نبود تا شادی دست پایین و مغایر ارزش‌ها ایجاد کنیم و بعد به چه کنم چه کنم گرفتار شویم. بهراد در یک کلام می‌گوید کلیپ جنجالی این روزها نشان می‌دهد در مدارس کشور خلأیی وجود دارد و آن چیزی نیست به‌جز نبود نشاط. پشت‌بند حرف‌های او فرهاد کریمی، رئیس پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش نیز در گفت‌وگویش با ما اضافه کرد دانش‌آموزان نیازمند فعالیت‌های جسمانی و بازی‌های گروهی هستند و این فعالیت‌ها که باشد برای تحصیل نیز انگیزه پیدا می‌کنند و به‌سمت مدرسه و کتاب جلب می‌شوند. او به تجربه کشورهای پیشرفته جهان اشاره می‌کند که بخش زیادی از ساعات مدرسه را به بازی و فعالیت‌های با نشاط اختصاص می‌دهند، درست برعکس ما که دانش‌آموز را با انبوهی از تکالیف و آموختنی‌ها محاصره می‌کنیم و فرصت شادی به او نمی‌دهیم. جالب است بدانید علیرضا کاظمی، معاون پرورشی و فرهنگی آموزش وپرورش همین اواخر گفته است ما برای مدارس، نشاط و شادابی را معنا کرده ایم و فعالیت‌های گروهی و اردوهای ورزشی و معنوی را ترتیب داده و حتی سرودهایی ساخته ایم که هم زیبا، هم هویت بخش و هم شادی آورند. ولی این بار ما دوست داریم از او بپرسیم مگر سهم هر دانش‌آموز در طول یک سال تحصیلی چند اردوست و کیفیت همان معدود اردوها ‌چه‌قدر است که هویت بچه‌ها را دستکاری کند و روحشان را جلا دهد؟ امروز روز توجیه کردن و دلیل آوردن و تلاش برای تبرئه نیست بلکه روز پذیرش حقایق و باز تعریف سیاست‌هاست و اجرای سند تحول بنیادین آموزش و پرورش است وگرنه اتفاق رخ داده در کلیپ‌های خبرساز این روزها را می‌شود به‌سادگی به توطئه دشمن ربط داد و بعد نیز نفسی راحت کشید.