«خط باریک قرمز»؛ گواهی بر تأثیر بی‌بدیل تئاتر
تهران (پانا) ـ فیلم «خط باریک قرمز» برای نخستین اکران عمومی خود، در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم جهانی فجر روی پرده رفت و به‌عنوان یکی از اتفاق‌های این جشنواره از آن یاد می‌شود؛ فیلمی که با استقبال وسیع تماشاگران روبه‌رو شد.
به گزارش روزنامه ایرانT فیلم «خط باریک قرمز» برای نخستین اکران عمومی خود، در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم جهانی فجر روی پرده رفت و به‌عنوان یکی از اتفاق‌های این جشنواره از آن یاد می‌شود؛ فیلمی که با استقبال وسیع تماشاگران روبه‌رو شد.
«خط باریک قرمز»، مستند ـ داستانی ساخته «فرزاد خوشدست»، چهار‌مین فیلم این کارگردان است که ساخت آن سه سال طول کشید. فیلم، داستان گروهی مجرم نوجوان است که با حضور یک مربی تئاتر در زندان، آموزش می‌بینند تا شاید بتوانند نمایشی واقعی را در دنیای خارج از زندان به روی صحنه ببرند...این مستند توانست در جشنواره جهانی فیلم فجر جایزه نتپک، یکی از جایزه‌های مهم جشنواره را بگیرد. کارگردان «خط باریک قرمز» جایزه خود را به بچه‌های کانون اصلاح و تربیت اهدا کرد. در گزارش پیش‌رو تلخیصی از واکنش‌های چهره‌های مختلف به این مستند را می‌خوانید.
فیلم می‌تواند آموزشی غیرمستقیم برای خانواده‌ها باشد
احمد مسجدجامعی اغراق‌آمیز نبودن را ویژگی مثبت این فیلم میداند که آن را باورپذیر می‌کند: «روایتی که فیلم از زندگی این بچه‌ها و برگشتن بعضی از آنها به زندگی عادی ارائه می‌دهد، تماشاگر را جذب می‌کند.»
به اعتقاد مسجدجامعی «خط باریک قرمز»، فیلم متفاوتی است که جای بحث و گفت‌وگو دارد و می‌توان از آن برای آموزش غیرمستقیم خانواده‌ها استفاده کرد.
پیام ملی و جهانی یک فیلم
علیرضا تابش «خط باریک قرمز» را فیلم تأثیرگذاری میداند و می‌گوید: «اینکه دوربین وارد فضای کانون اصلاح و تربیت شود و کاراکترهایش زندانیان خلافکاری باشند که بشود در وجودشان تحول ایجاد کرد، یک پیام ملی و حتی جهانی دارد؛ بن‌مایه پیام اصلی فیلم همان نظریه علمی است که از طریق تئاتر به این افراد کمک کرده است و بر همین اساس گروه توانسته کار را پیش ببرد.»
جای خالی آسیب‌ها در سینما
دکتر محمد شهریاری ـ سرپرست دادسرای جنایی و معاون دادستان تهران ـ به توجه و اقبال فیلمسازان و کارگردان‌ها به موضوعاتی مثل زندان، پرونده‌های جنایی و افراد بزهکار اشاره می‌کند و می‌گوید: «پرداختن به این مسائل در سینما و مستند را به فال نیک می‌گیریم و امیدواریم به این موضوعات به‌عنوان آسیب توجه و پرداخته شود.»
او در ادامه می‌گوید: «در این فیلم نوجوانانی را می‌بینیم که جرایم متفاوت و حتی سنگینی در پرونده‌هایشان داشتند، از قتل و معاونت در قتل تا زورگیری و جرایم جنسی... اما به کمک تئاتر و روش‌های آموزشی آن‌قدر تغییر کردند که حتی وقتی فرصت فرار برایشان پیش آمد، توانستند راه درست را انتخاب کنند.»
معاون دادستان تهران معتقد است: «همین مورد نشان می‌دهد چنین افرادی می‌توانستند زندگی متفاوتی داشته باشند و چه بسا حتی هنرمند شوند. من به‌عنوان یک قاضی، یک مسئول، یک نهاد و...می گویم که ما کارمان را درست انجام نداده‌ایم.»
مادر یکی از شخصیت‌های فیلم به اسم میلاد ـ که به جرم معاونت در قتل، محکوم به اعدام است ـ یکی از میهمانان ویژه اولین اکران بود که دکتر شهریاری به او اطمینان داد حکم اعدام به این زودی اجرا نخواهد شد و برای تغییر آن هر کمکی لازم باشد، دریغ نخواهد کرد.
مسئولان سه قوه این فیلم را ببینند
علی‌اصغر پورمحمدی، مدیر سابق شبکه سوم سیما که پس از مشکلات و توقف‌های پیش‌آمده در مسیر ساخت فیلم، حامی اصلی آن بود، فیلم را یک اثر جدید، مبتکرانه و جسورانه معرفی می‌کند و می‌گوید: «ساخت چنین فیلمی با چنین شرایطی کار ساده‌ای نیست؛ حضور در زندان و ارتباط با نوجوانان و جوانانی با این مشکلات خاص، رفت و آمد به زندان با محدودیت‌های ویژه و.. سختی‌های زیادی دارد و کمبود بودجه هم آن را سخت‌تر می‌کند.»
مدیر سابق شبکه سوم سیما درباره احتمال و امکان اکران فیلم «خط باریک قرمز» می‌گوید: «فیلم می‌تواند و باید اکران شود، پیشنهادم این است که تمام مسئولان و خصوصاً سران سه قوه این فیلم را ببینند و حال و هوای واقعی چنین بچه‌هایی و شرایط آنها را بدانند و با وضعیت آنها آشنا شوند.»
دکتر رضا پورحسین ـ روانشناس بالینی و قائم مقام سیمای جمهوری اسلامی ایران ـ این فیلم را نمونه خوبی از همراهی هنر و روانشناسی برای درمان عنوان می‌کند و می‌گوید: «در فیلم «خط باریک قرمز» می‌بینیم که تئاتر به کمک این نوجوانان می‌آید تا از هنر و تئاتر برای خودشناسی استفاده کنند و روی مراحل تغییر و بهبود آنها اثر می‌گذارد.»
استفاده مؤثر از عناصر درام
مرتضی رزاق کریمی ـ تهیه‌کننده و فیلمساز ـ فیلم‌هایی مانند «خط باریک قرمز» را مسیر تازه‌ای در سینمای مستند میداند چون موضوعات خاص را با پرداخت متفاوت برای مخاطب گسترده‌تری جذاب می‌کنند. و می‌گوید: «در دقایق ابتدایی و شروع فیلم شاید به نظر می‌آمد داستان و موضوع خیلی تازه نیست ولی در ادامه به لحاظ فرم و اجرا کار جسورانه و رو به جلویی بود. شیوه روایت این فیلم بدعتی داشت که نمونه دیگری در ذهنم سراغ ندارم.»
او معتقد است «خط باریک قرمز» به‌عنوان نوعی مستند ـ درام از عناصر درام استفاده مؤثری کرده است. در واقع فیلمساز فقط ثبت واقعه نکرده و خودش هم در فیلم نقشی دارد ونوع تأثیرش بر سوژه‌ها باعث شده جزو نمونه‌های کم‌نظیر و متفاوت قرار بگیرد.»
شرایط سخت بچه‌های کانون اصلاح و تربیت
مجتبی جباری، ملی پوش سابق استقلال که در زمان فیلم‌برداری «خط باریک قرمز» برای بازی با بچه‌های کانون اصلاح و تربیت به آن مرکز دعوت و با آنها آشنا شده و تئاتر اجرایی را در جشنواره سی‌وششم فجر تماشا کرده است، می‌گوید: «باورنکردنی است که بچه‌ها در این سن و سال چنین جرم‌هایی مرتکب می‌شوند. ارتباط برقرار کردن برایشان سخت است و فکر می‌کنم با همین خشونت و کارهای خلاف خودشان را در محیط زندگی‌شان حفظ می‌کنند و هویت می‌گیرند.»
مجتبی جباری با تأکید بر سختی شرایط زندگی ساکنان کانون اصلاح و تربیت می‌گوید: «هرچقدر در این فیلم سعی شد واقعیت گفته شود ولی وخامت اوضاع خیلی بیشتر از این چیزی است که می‌بینیم. چیزی که ما دیدیم فقط بخشی از زندگی چند نفری بود که در این فیلم و تئاتر حضور داشتند.»
مجتبی جباری در پایان نمایش به کارگردان پیشنهاد داد در صورت لغو حکم اعدام و تبدیل آن به پرداخت دیه، با گلریزان و کمک ورزشکاران این مبلغ جمع‌آوری شود.
ارسال دیدگاه