اینجا «عین دو»، سالهاست سیل آمده!

به گزارش ایرنا، سفر ما به «عین دو» این‌طوری شروع شد. همین قدر تاسف‌برانگیز و همین‌قدر ترسناک. عین دو، منطقه‌ای است در کنار اهواز. طبق آخرین سرشماری نزدیک به ۱۸ هزار نفر جمعیت دارد و بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ اگر بخواهی حساب کنی، حدود یک سومشان زیر ۱۵ سال سن دارند و در جمعیتی که به ۲۰ هزار نفر نمی‌رسد؛ حدود ۲ هزار و ۵۰۰ نفر هم بیکارند.

*سیل بندی در بالادست آبادی

مشکل این روزهای عین‌دو، این است که آب طغیان کرده از رودخانه کرخه، تا درون اراضی کشاورزی مردم و البته پشت دیوار خانه‌هایشان آمده است. از حدود ۱۶ کوچه خیابان اصلی آبادی، نزدیک به ۵ کوچه یعنی از کوچه دوازدهم به بعد با مشکلات جدی ناشی از سیلاب دست و پنجه نرم می‌کنند.

البته مردم با کمک لجستیکی دولت و نهادهای نظامی به خصوص سپاه توانسته‌اند در بالادست آبادی، یک سیل بند بسازند و حالا به فاصله حدود هر پانصد متر، یک بیل مکانیکی کار می‌کند تا بتواند سیل‌بند را محکم کند و اندک شکستگی‌های آن را ترمیم کند. بیل مکانیکی‌ها حالا دیگر اغلب از نهادهای دولتی هستند. اینجا گفته می‌شود که ستاد بحران توانسته تمام امکانات مربوط به ادارات دولتی را موقتا از آن‌ها بگیرد تا برای کنترل سیلاب از آن‌ها استفاده کند.

*سیلی قبل از فروردین ۹۸

با این حال، وقتی در کوچه‌های عین‌دو، به خصوص کوچه‌های سیل زده آن قدم می‌زنی؛ احساس می‌کنی که سیل‌بندها پروژه موفقی نبوده و انگار سیل تمام زندگی مردم را شسته و برده است. البته نه سیلی که در فروردین ۱۳۹۸ آمده؛ سیلی که سالیان سال است آمده و حالا به خاطر این آب‌گرفتگی‌ها بیشتر به چشم می‌آید. سالیان سال است به این بخش حاشیه‌ای اهواز بی‌توجهی جدی شده و به قول یک کاسب در این محله، بیشترین کسی که در اینجا حقوق ماهیانه دارد یک و نیم میلیون تا دو میلیون تومان می‌گیرد و به گفته یک جوان دیگر، اگر کسی بتواند برای خانه خود شناژ ببندد یا آن را دوطبقه کند، پولدار به حساب می‌آید. (حواستان به میزان بیکارانی که در ابتدای گزارش ذکر شد هم باشد).

به این ترتیب، سیل محرومیتی که در سالیان پیش در این مناطق آمده و البته باقی مانده، باعث شده هر کاری هم که برای این مناطق می‌شود نادیده گرفته شود. مثلا در یکی از کوچه‌های عین دو، خودروی سپاه را دیدم که در حال توزیع غذای گرم بود ولی در همین حال مردم از توزیع غذا گلایه داشتند چرا که تعداد کمی غذا به آن‌ها می‌رسید و بین توزیع سه - چهار غذا برای هر خانواده با رقم واقعی خانواده‌ها (که به گفته محلی‌ها تا ۲۲ فرزند برای هر خانواده! هم می‌رسید) فاصله زیادی بود.

با همه این حرف‌ها به نظر می‌رسد که عین دو نیاز به توجه ویژه‌ای بعد از این سیلاب دارد. من حدود ۳۰ خانه در این منطقه را از نزدیک تماشا کردم. اغلب آن‌ها با خطر نشست جدی روبرو هستند و همین الان هم کف بسیاری از خانه‌ها نشست کرده یا روی دیوارهای آن‌ها، ترک‌های بسیار خطرناکی به چشم می‌خورد. در کل این منطقه فقط یک نفر بود که به گفته افراد محلی اتومبیل خود را فروخته بود و داشت تلاش کرده بود با خرید چند میلگرد به استحکام بنای خود کمک کند.

*خانه‌ای که به یک حوضچه تبدیل شده

در این میان وضع برخی از مردم بسیار اسف‌بار است. پیرزنی با التماس مرا به خانه خود دعوت کرد. خانه‌ای که اتاق‌هایش از فرط نشست زمین به یک حوضچه تبدیل شده بود و دیوارهایش چندین متر ترک داشت. او با اشک چشم به من گفت که خانه را با وام بنیاد مسکن ساخته و به این روز افتاده و حالا هم کمیته امداد امام خمینی (ره)، نپذیرفته که به او در بازسازی خانه‌اش کمک کند. چنین وضعی باعث شده بسیاری از مردم حتی شب را بیرون از خانه بخوابند تا خانه روی سرشان آوار نشود و درون خانه خود داربست بزنند تا اگر آب ناگهان وارد خانه‌شان شد بتوانند خیلی زود دست کم اندک وسایلشان را نجات بدهند. توجه کنید که این شرایط در حالی است که بسیاری از خانواده‌ها نیز مردان از کارافتاده یا فرزندان معلول داشتند.

مردم می‌گویند کارشناسان به خانه‌هایشان آمدند ولی برخی هم از این گلایه دارند که کارشناسان به آن‌ها گفته‌اند که نیازی نیست خانه‌شان به طور کامل تخریب و دوباره ساخته شود در حالی که به گفته خود مردم محلی، آب دور و حتی زیر پی خانه را گرفته است. در حالی که هنوز ماجرای مقابله موقت با سیل هم تمام شده، برخی از مردم توقع دارند که در همین مدت کوتاه، کمک مالی برای بازسازی خانه به آن‌ها داده می‌شد یا حتی اینکه خانه‌هایشان بازسازی می‌شد. یک نگرانی جدی مردم هم گرانی شدید مصالح ساختمانی و وسایل خانه است.

روشن است که اگر بیل‌های مکانیکی دولتی و نظامی در بالادست جلوی سیلاب را نمی‌گرفتند؛ اوضاع در عین دو می‌توانست خیلی بدتر باشد اما این هم خیلی روشن است که اگر بعد از این سیلاب به عین دو رسیدگی نشود، ممکن است با یک فاجعه انسانی بیخ گوش اهواز طرف باشیم. این رسیدگی البته که کار ساده‌ای نیست چرا که باید کم‌کاری‌های سالیان گذشته را نیز جبران کند. در این شرایط است که باید مردم سراسر کشور بفهمند که کمک به مناطق سیل‌زده‌ای مثل عین دو باید یک کمک مستمر باشد و دولت هم در کنار ساخت سیل‌بند در شمال عین دو، باید به فکر سایر خدمات اجتماعی و شهری باشد که مردم به آن نیاز دارند و شاید خوب باشد برای مثال در گام اول از آسفالت کردن خیابان و کوچه‌های این منطقه آغاز کند که احتمالا کار خیلی سختی نخواهد بود.