روایت مرتضی گودرزی از دوران طلایی موسیقی خراسان

گودرزی که در گفتگوی تصویری با موسیقی ایرانیان سخن میگفت، درباره دوران طلایی موسیقی خراسان گفت: «زمانی که امثال حاج قربان سلیمانی و حاج حسین یگانه و اسماعیل ستارزاده زنده بودند و در قوچان فعالیت داشتند، دوران طلایی موسیقی خراسان بود، نوازندگان صاحب نامی که هر کدام متخصص سبک خاصی بودند در منطقه فعالیت داشتند و این فرصت مغتنمی بود که من و همسالانم بتوانیم از هنرشان بهره‌مند شویم. متأسفانه امروز ما آن افراد را نداریم؛ البته به‌ غیر از بازمانده‌ی مرحوم حاج قربان سلیمانی، یعنی استاد علیرضا سلیمانی که ساکن علی‌آباد قوچان است و استاد محمد یگانه که در مشهد فعالیت دارد، از ایشان که بگذریم با اختلاف سطح بسیار زیادی می‌توان از هنرمندان دیگری که در قوچان فعالیت دارند، نام برد. هنرمندانی که آن‌چنان‌که باید و شاید سعی نکرده‌اند به شکل جدی تر موسیقی خراسان را به ایران و دنیا معرفی کنند.»

این هنرمند در بخش دیگر این گفتگو به موضوع نوازندگی و آموزش دوتار خراسان در پایتخت پرداخته است. همچنین دلیل تدریس سینه به سینه موسیقی خراسان و وجود یا عدم وجود کتاب هایی در این زمینه از گودرزی پرسیده می شود و او به یکی از دلایل اشاره می‌کند که اساتید آن زمان اعتقادی به مکتوب کردن آن نداشتند.

مراحل تکامل این موسیقی یا ساز دوتار خراسان و رسیدن به اجرایی منحصر به فرد و معاصرتر، دیگر بحث های مطرح شده با گودرزی است و اشاره او به این موضوع که از نظرش بهترین شیوه حفظ موسیقی های کهن ضبط صوتی و تصویری آنهاست.

شاگردی زنده یاد ستارزاده پیشکسوت فقید خراسانی که در جاهای مختلف مصاحبه از او نام برده می‌شود و مرتضی گودرزی تاکید می‌کند که: «من دنبال کننده راه این پیشکسوت هستم، من چیزهایی را با مرحوم ستارزاده تجربه کردم که در هیچ هنرمند دیگری تا به حال ندیدم و به همین دلیل، استاد ستارزاده برای من از جایگاه بسیار رفیعی برخوردارند.»

کرمانج‌ها و ترک‌های مهاجر خراسان، یادی از زنده یاد حسین یگانه، زنده یاد حاج قربان سلیمانی و ۲۰ سال عزلت گزینی او از نوازندگی پس از بازگشت از سفر حج به توصیه یکی از پیران و آغازی دوباره پس از ۲۰ سال عزلت به این عرصه به فتوای یک روحانی از جمله مباحث شیرین و جذابی هستند که در روند این گفتگو مطرح می شود، ناگفته‌هایی از استادان که شاید بسیاری تا امروز از آن بی‌خبر بوده‌اند.