در همایش سالانه پویش ایران من؛
پدرام سلطانی: باید شکاف آموزشی بین مرکز و پیرامون را کم کنیم
سودآورترین سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری برای انسان و بالاخص کودک است
تهران (پانا) - همایش سالانه پویش ایران من با حضور رضوان حکیم‌زاده، معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش، پدرام سلطانی، نایب رئیس اتاق بازرگانی ایران و مؤسس پویش ایران من و داریوش ورناصری، معاون فنی و نظارت سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور و جمعی از حامیان پویش ایران من برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی پویش ایران من پدرام سلطانی در این مراسم گفت: «شکاف آموزشی در کشور ما با روش‌های ساخت موجود برطرف نخواهد شد؛ برای این کار نیازمند سرمایه‌گذاری در زمینه افزایش عمر مدارس، طراحی مدل‌هایی برای سرعت بخشیدن فرایند ساخت مدارس و استفاده بهتر از مدارس هستیم .»
مؤسس پویش ایران من در همایش سالانه این پویش که در اتاق بازرگانی، صنایع و معادن کشور برگزار شد، ادامه داد: «در چهار سالگی پویش ایران من، جمع بخش خصوصی که در فالب این پویش به مشارکت در توسعه آموزشی کشور همت کرده‌اند بزرگ و بزرگ‌تر شده است و ما هم‌اکنون بیش از ۱۲۰ نفر از همکارانمان در بخش خصوصی را در امر مدرسه‌سازی در کنارمان داریم .»
سلطانی درباره سوءبرداشت‌های موجود درباره فعالیت در حوزه مسئولیت اجتماعی گفت: «متأسفانه بسیاری از نیکوکاران ما ترجیح می‌دهند که برای جلوگیری از ریاکاری نامی از آنها در فعالیت‌های خیر نباشد، به همین دلیل هم در سالهای گذشته فعالیت‌های نیکوکارانه در کشور ما محدود به کمک تعداد کمی از بازرگانان به فردی فقیر، بیمار و در راه‌مانده باقی مانده بود و معمولا برای حفظ آبروی فرد نیازمند، مسکوت می‌ماند. این در حالی است که امروز کارِ خیر به معنای مسئولیت اجتماعی یک بازرگان و یک شهروند به جامعه است .»
او فعالیت بخش خصوصی در حوزه مسئولیت اجتماعی با وسعتی که پویش ایران من در آن قدم گذاشته است را منحصر به‌فرد خواند و گفت: «برای من مایه تاسف است که زمانی که حرف از پویش ایران من می‌زنیم برخی با تعجب به حرف‌های ما گوش می‌دهتد که مگر بخش خصوصی هم از این قبیل کارها می‌کند؟ این قصور ماست که بخش خصوصی را به عنوان سرمایه‌داران زالوصفتی معرفی کرده‌اند که بی‌توجه به اقشار آسیب‌پذیر هستند .»
نایب رئیس اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران ادامه داد: «برای اصلاح فرهنگ موجود ما نیز در بخش خصوصی می‌خواهیم مانند کودکانمان از پنجره آنها با آرزو امید و خلاقیت به کشورمان نگاه کنیم و به دنبال ساخت آن باشیم .»
بخش خصوصی روحیه سازندگی‌اش را از آموزش شروع کند
سلطانی در بخش دیگری از سخنان خود به نقش پویش ایران من در نزدیکی بخش خصوصی به جامعه مدنی در زمینه فقرزدایی اشاره کرد و گفت: «سوال پویش ایران من از ابتدای راه این بود که آیا اعضای بخش خصوصی به عنوان ثروت آفرینان این جامعه توانسته‌اند برای کشور توسعه به ارمغان آورند؟ همه ما باید سهم خودمان را در عقب‌ماندگی کشورمان در مسیر توسعه بازبشناسیم. در تمام این سالها ما در فعالیت اقتصادی کردیم، کشور را ساختیم، اشتغال به وجود آوردیم و در شئونات مختلف اقتصادی به جلو حرکت کردیم، اما نتوانستیم فاصله خود را با کشورهای توسعه‌یافته کم کنیم .»
این فعال اقتصادی درباره تأثیر آموزش بر روند توسعه گفت: «اگر چه ما در مرحله سوم یا چهارم توسعه قرار داریم اما باید برگردیم به مرحله اول توسعه که آموزش و کم کردن شکاف آموزشی در میان مرکز و پیرامون است تا بتوانیم با سرعت بیشتری در مسیر توسعه قدم برداریم. ما باید سازندگی‌مان در مسیر توسعه را با آموزش، تحول فرهنگی و از میان برداشتن شکاف آموزشی میان مرز و مرکز ادامه دهیم .»
پدرام سلطانی ادامه داد: «ما در پویش ایران من به این نتیجه رسیدیم که سودآورترین سرمایه‌گذاری که بخش خصوصی می‌تواند داشته باشد سرمایه‌گذاری برای انسان و بالاخص کودک است. سرمایه‌گذاری در انسان هر روز به جامعه منفعت می‌رساند، این در حالی است که سایر سرمایه‌گذاری‌ها بعد از مدتی مثلا یک سال یا دو سال نتیجه‌بخش خواهد بود .»
آهنگ مدرسه‌سازی با روش‌های موجود ما را عقب می‌اندازد
نایب‌رئیس اتاق بازرگانی یادآوری کرد سالانه در کشور ۱۵۰۰ فضای آموزشی ساخته می‌شود. او ادامه داد: «در شرایطی که ما بیش از ۱۰۷ هزار مدرسه داریم، اگر سالانه فقط ۱۵۰۰ مدرسه بسازیم، باید مدارسی بسازیم که بیش از ۶۰ سال عمر کنند، این در حالی است که عمر متوسط مدارس ما ۲۰ سال است .»
سلطانی ادامه داد: «شکاف آموزشی در کشور ما با روش‌های ساخت موجود برطرف نخواهد شد و ما به شدت نیازمند سرمایه‌گذاری افزایش عمر مدارس، طراحی مدل‌هایی برای سرعت بخشیدن فرایند ساخت مدارس و استفاده بهتر از مدارس هستیم .»
او بر همگرایی پویش ایران من و سایر انجمن‌های فعال در زمینه مدرسه‌سازی در راستای آسیب‌شناسی فرایند ساخت مدارس تاکید کرد و گفت: «ما پس از آسیب‌شناسی به این نتیجه رسیدیم که هیچ مدرسه‌ای نباید ساخته شود مگر زمانی که اهالی و کودکان درساخت آن مشارکت داشته باشند، چرا که مردم روستا مدارسی را که از سوی خیران ساخته می‌شوند هدیه می‌دانند و در نگهداری آنها تلاشی نمی‌کنند .»
مؤسس پویش ایران من ادامه داد: «یکی از مشکلات ما در ساخت و نگهداری از مدارس این بود که در جایی مدرسه‌ای را افتتاح می‌کردیم و می‌دیدیم مدرسه قبلی سرپاست و شاید می‌توانستیم آن را بازسازی کنیم. اما مسئله این بود که اهالی آنقدر بد از مدرسه استفاده کرده بودند که شبیه یک بنای تخریبی شده بود .»
او افزود: «اگر مردم خودشان را بانی ساخت مدرسه بدانند، نه تنها در حفظ مدرسه کوشا خواهند بود، بلکه می‌توانند خودشان را باور کنند و حس فقر و محرومیت را کنار بگذارند.»
بخش خصوصی پایه‌گذار توسعه محلی باشد
سلطانی در پایان درباره پروژه مدرسه توسعه پایدار ایران من در روستای سیدبار جدگال و تلاش برای همراه کردن مدرسه‌سازی با افزایش توانمندی‌های اقتصادی مردم روستا گفت: « اگر در مناطق کمتر توسعه‌یافته مهارت‌آموزی و توانمندسازی اقتصادی را با مدرسه‌سازی همراه کنیم دیگر فقط مدرسه نساخته‌ایم بلکه راه را برای رفع مسائل اجتماعی و اقتصادی باز کرده‌ایم. حرکتی که همکاران من در پویش ایران من در زمینه راه‌اندازی استارت‌آپ سوزن‌دوزی بانوک در سیدبار آغاز کرده‌اند، منجر به ایجاد اشتغال برای ۱۰۰ نفر از اهالی روستا و به ویژه بانوان شده است.»
او افزود: «همراه کردن مدرسه‌سازی با توانمندسازی اقتصادی کاری است که اعضای بخش خصوصی باید انجام دهند. امیدواریم تمرین ما در توسعه پایدار روستای سیدبار باعث شود که هر یک از اعضای بخش خصوصی بتواند یک روستا را انتخاب کند و پایه‌گذار توسعه پایدار و محلی باشد.»
ارسال دیدگاه