معلم هرمزگانی که با نقاشی گروهی بچه‌ها مانتو دوخت: همه معلم‌ها خلاق‌اند، کار من فقط دیده شد
تهران (پانا) -طیبه‌گورانی را احتمالا یادتان نیست. او یک معلم است. شاید کاری که کرده را یادتان باشد اما اسمش؟ بعید است. برای آن که یادتان بیاید او به مناسبت روز جهانی کودک از بچه‌ها خواست روی یک پارچه نقاشی بکشند و روز دانش‌آموز با پوشیدن مانتویی که با همان پارچه دوخته بود به کلاس رفت و ذوق‌زده‌شان کرد.
طیبه گورانی متولد سال ۷۲ و فارغ‌التحصیل دانشگاه فرهنگیان هرمزگان است. او معلم ابتدایی در دبستان پسرانه شهید مفتح روستای سلخ قشم است. گفت‌وگوی پانا با او را بخوانید:
از کجا ایده تهیه مانتو از پارچه‌ای که نقاشی بچه‌ها روی آن ثبت‌شده بود به ذهن‌تان رسید؟
از ابتدا ایده طرح مانتو وجود نداشت. دوست داشتم بچه‌ها در کلاس نقاشی گروهی بکشند که ماندگار باشد. بچه‌ها بر روی یک پارچه در حیاط مدرسه نقاشی کشیدند و به من درباره نقاشی‌های خود توضیح می‌دادند. زمانی که پارچه را به خانه بردم خانواده‌ام استقبال کردند و خوش‌شان آمد. به ایده خواهرم پارچه را مانتو کردم و روز دانش‌آموز با آن مانتو به مدرسه رفتم.
واکنش بچه‌ها درباره کاری که انجام دادید و به مدرسه رفتید چه بود؟
بچه‌ها وقتی متوجه مانتو شدند خوشحالی در چشمان‌شان مشخص شد. در حالی که به دنبال نقاشی‌های خود می‌گشتند آن‌ها را با دست به والدین خود که در مدرسه بودند نشان می‌دادند. با استفاده از این پارچه با اندک هنر خیاطی که داشتم یک مانتو دوختم و با پوشیدن آن سر کلاس درس در روز دانش‌آموز به بچه‌ها نشان دادم نقاشی‌هایشان چقدر برای من ارزشمند بوده است.
به نظرتان چنین کاری چه کمکی به دانش‌آموزان می‌کند؟
یکی از بچه‌ها گفت خانم اجازه این همان نقاشی‌های ما است؟ با لبخند گفتم این هنر شماست که من تبدیل به مانتو کرده‌ام. روزی فراموش‌نشدنی بود. آن روز برنامه کوه‌پیمایی داشتیم و همراه بچه‌های کلاس به خارج از مدرسه رفتیم. بچه‌ها با خوشحالی روی مانتو دنبال نقاشی‌های خودشان می‌گشتند و چند نفری هم با ناراحتی می‌گفتند چرا نقاشی مابین این نقاشی‌ها نیست و چند تا از بچه‌ها نقاشی روی مانتو را به هم نشان می‌دادند. تلاش من این بود بچه‌ها در درجه اول حس کنند که خودشان و بعد هنرشان مهم و ارزشمند است و باعث تقویت خودباوری و اعتمادبه‌نفس در آن‌ها شوم. این مانتو را همیشه نگه خواهم داشت و می‌خواهم در روز دانش‌آموز هرسال آن را تن کنم و به کلاس بروم تا ضمن یادآوری خاطرات به بچه‌های کلاس انگیزه انجام کارهای خلاقانه بدهم.
نقشی که رفتار یک معلم به جز آموزش صرف بر دانش‌آموزان دارد چه نقشی است؟ چطور می‌شود که یک معلم خارج از آنچه وظیفه معلم در نظر گرفته می‌شود نقش بیشتری بر عهده می‌گیرد؟
معلمی عشق است و اگر کسی عاشق نباشد نباید سراغ معلمی بیاید. با وجود این که دو سال است وارد حرفه مقدس معلمی شده‌ام، به‌خوبی می‌دانم که معلمان با چه مشکلاتی درگیر هستند. من یک معلم زن هستم و شاید مشکلات مالی کمتری نسبت به دیگر معلمان داشته باشم ولی معتقدم اگر عاشق نباشید نمی‌توانید معلم باشید. معلمان همان نقش پدر و مادر را دارند و باید همان مهربانی و محبت را به بچه‌ها داشته باشند. باید به این بچه‌ها درس زندگی بیاموزیم تا آن‌ها در آینده بتوانند یک زندگی و یک جامعه را بسازند.
فکر می‌کنید انجام کارهای خلاقانه مثل کار شما به‌عنوان یک معلم چه تأثیری روی بچه‌ها دارد؟
باعث می‌شود بچه‌ها حس کنند در درجه اول خودشان و دوم کارهایشان مهم و ارزشمند هستند و علاوه بر این موجب تقویت خودباوری و اعتمادبه‌نفس، تشویق به همکاری و اجرای کار گروهی و علاقه‌مندی آنان به هنر می‌شود.
به معلمان دیگر هم توصیه می‌کنید که کارهای متفاوت را در کلاس درس انجام دهند؟
همه معلم‌ها خلاق هستند و با جان و دل برای بچه‌ها وقت می‌گذارند و چه‌بسا خیلی‌ها کارهای بهتر و مؤثرتری نسبت به من که تازه اول این راه هستم انجام داده باشند؛ تنها فرق من این است که کارم دیده شد.
ارسال دیدگاه