یاداشت غلامرضا رمضانی درباره نمایش ( جادوی پاهای من )

رمضانی در این یادشت کوتاه نوشته است:

نمایش جادوی پاهای من کار مشترک زهرا شایان فر و سیاوش قلعه وردی روزهای پنجشنبه و جمعه در عمارت نوفل لوشاتو اجرا دارد .

( جادوی پاهای من ) جادوی درگیری نفس به نفس و تنگاتنگ تماشاگران خردسالش هست با معمایی که نمایش طرح میکند .

از همان بدو شروع نمایش هنرمندان خوش ترکیب و خوش ذوق و شیرین نمایش ، مخاطب خود را به چالش همراهی می کشانند . راز های مگوی درون متن اندک اندک در شکل سایه های وسیع و چند وجهی صحنه ، دست یافتن به کلید حل معمای نهفته را مشکل میسازد.

ضرب اهنگ‌نرم و لطیف و فضای بسیار نزدیک به دنیای خردسال با اشکال هندسی و خرامان حرکات بازیگران جایی برای خلسه و تاخیر و فرسایشی بودن نمایش نمیگذارد و هر دم که جلو میرود مخاطب فقط کم مانده رهاشود میانه سن و همدوش بازیگر اصلی اش خورشید شایان فر برای دست یافتن به حقیقت حرکت کند.

ترکیب صحنه ها با موسیقی گرم و طراحی مطلوب لباس ها نشان میدهد که کارگردانان برای رسیدن به ذائقه کودک تاملی خاص داشته اند . در مسیر نمایش و گام به گام پازل ها کنار هم چیده میشود . جادوی پاهای نقش اصلی ما را در روند پیشرفت کمک میکند .

برای بچه ها بسلامت نمایشی به صحنه بردن سخت است و کمی جرات و جسارت میخواهد که فارغ از ادبیات غلط و فضاهای بی دلیل و سطحی با موسیقی های سخیف و دست کم گرفتن مخاطب کودک بتوان نمایشی سرپا و سالم به صحنه برد . این مهم که دغدغه کارگردانان و نویسندگان نمایش اموزش مهارت و تربیت فکر کردن بوده بخوبی در طول نمایش مشاهده میشود. این دست اورد بشدت برای من شوق اور بود که از میانه ، نمایش کودک و خردسال مشارکت میکنند تاجایی که بروی صحنه‌میروند و خودشان میشوند بازیگران نمایش و تماشاگران نمیدانند تماشاچی بودند یا بازیگر ... مخاطب غیر کودک هم با شوق زده گی میماند از این شکل اجرا.

در کل نمایش (جادوی پاهای من ) دلنشین و مهربان و آموزنده است و گام خوبی در روند تیاتر کودک محسوب میشود. برای اینکه باورتان بشود حتما با بچه ها به دیدن نمایش بروید ‌ .