پیام دهکردی : نوستالژی مذهبی از بین رفته است

در بخشی از این برنامه دهکردی با اشاره به اینکه برای زنده نگه داشتن تئاتر مستقل باید تلاش کرد زیرا حیات تئاتر ایران را تضمیین می کند، اولین سوال را اینگونه مطرح کرد که آیا تئاتر دینی و غیر دینی داریم؟ دکتر عزیزی در پاسخ گفت: اصولا مرز بندی ها خطرناک هستند. از آغاز تئاتر نوین این مرز بندی بنده جامعه را دو پاره کرده، یکی بخش شهر نشینی که مشتاق شکلی ار فعالیت های هنرهای نمایشی بوده و در مقابلش شکلی از نمایش های آیین های سنتی که همیشه مخاطب و جایگاه خودش را داشته و تا امروز با همه سختی ها خودش را کشانده است. همه سنت ها بخشی پویا دارند که ما نتوانسته ایم از بخش پویای آن بهره ببریم.

نوستالژی مذهبی از بین رفته است
دهکردی با مطرح کردن بحث تعزیه در مورد حلقه گمشده این هنر محجور مانده سوال کرد. سیاوش طهموث با انتقاد از رویکرد تخریبی جامعه پاسخ داد: تئاتر مانند ظرفی است که هر مظروفی در آن جا می شود اما اول باید تئاتر باشد و سپس می توانیم مفاهیم را در آن جای دهیم. ما در دوره ای زندگی می کنیم که نوستالژی مذهبی از بین رفته. کسانی که تعزیه کار می کنند اصلا نمی دانند که بودجه ای برای این کار در نظر گرفته شده است.طهمورث در ادامه این بحث با تلخندی گفت :" من امسال برای اجرای تعزیه موفقی که سال گذشته اجرا کردم با ۵ ارگان صحبت کردم و بعد از کلی دوندگی گفتند پول نداریم.

جایگاهی برای هنر وجود ندارد!
دکتر عزیزی در تکمیل صحبتهای طهمورث گفت:خیلی از جاهای دنیا برای خودشان فرهنگ غنی تاریخی درست می کنند. ما جز معدود کشورهایی هستیم که اشکال نمایش های سنتی مان چندگانه است که ریشه در بطن تاریخ کهن ایران دارند اما ما نتوانسته ایم حفظشان بکنیم. فرصت سوزی های بسیاری صورت گرفته زیرا مدیریت کلان حوزه هنر روشن نیست.در چهار چوب قوانین جمهوری اسلامی جایگاهی برای هنر نیست. برنامه ای برای استقلال تئاتر وجود ندارد.

عزیزی در مورد تئاترهای جشنواره ای و مذهبی رایگان سال های اخیرکه نتایج و خروجی خوبی نداشته اند گفت: انگار هر کسی کار خودش را می کند و اینها در جایی به هم متصل نمی شوند. اینها برمی گردد به اینکه یا دولت یا ارشاد یا کل شوراری عالی انقلاب فرهنگی، تدبیری را اتخاذ نکرده اند. هیچ کدام از این جشنواره ها هویت منطقه ای ندارند.

سیاوش طهمورث افزود که ما به غیر از بحث برنامه ریزی، با تماشاگر هم مسئله داریم. دکتر عزیزی در توضیح این مسئله گفت: دو دهه هست که ما در سبد اوقات فراغت قشر متوسط به پایین چیزی نگذاشته ایم.۲ درصد از جامعه از فعالیت های فرنگی هنری بهره می برند.

نمی خواهند تئاتر مستقل شود
در مورد وضعیت فعلی تالار وحدت و اتقاد طهمورث به اجاره گرفتن آنجا، دکتر عزیزی گفت: هزینه آنجا میلیاردی است چون بیش از ۲۰۰ کارمند دارد، اما می تواند با ۲۰ نفر بهتر از این اداره شود." طهمورث در نتیجه گیری این بحث:" بنابراین نمی خواهند تئاتر مستقل شود و هنرمند مجبور است هر کاری کند تا اجاره سالن در بیاید.
عزیزی با اشاره به اینکه یکی از وظایف دولت ایجاد اوقات فراغت برای مردم است به هزینه های قابل بهره برداری از هنر تئاتر پرداخت.
بخش پایانی برنامه در مورد تعزیه بود. دکتر عزیزی دراین رابطه گفت: ما جشنواره آیینی سنتی داریم ولی به خروجی و پویایی آن توجه نمی کنیم. تعزیه یک هنر مردمی است که باید به همین شکل پذیرفته شود، اما در عین حال تجربه به ما نشان داد این شکل از نمایش آیینی شناخته شده، توانایی این را دارد که خارج از مقاطع زمانی اجرا شود و مخاطب داشته باشد.
سیاوش طهمورث در باره عدم تکراری شدن تعزیه گفت:تعزیه یک نوستالژی و اعتقاد است که مردم را به دنبال خود می کشاند، در واقع تخیل تماشاگر از شما جلو می زند و گرفتار نوعی خاطره می شود. ارزش تعزیه اینجاست، نه تئاتر بودنش.
در انتهای برنامه طهمورث از عدم حمایت شدن تئاتر انتقاد کرد و دکتر عزیزی گفت : ما برای اوقات فراغت عموم مردم برنامه ای نداریم.