مهرداد ضیائی بازیگر «بازی نقاب‌ها»: نقش‌های منفی همیشه جذاب و چالش‌برانگیز هستند

سریال تلویزیونی «بازی نقاب‌ها» که این روزها از شبکه دوم سیما پخش می‌شود دنیایی از رنگ و زیبایی را از سرزمین‌های سبز شمالی به خانه‌های ما آورده است. این سریال که در استان گلستان تولید شده است، داستانی از دو طایفه ترکمن را روایت می‌کند که بعد از سال‌ها عداوت و کینه تصمیم می‌گیرند با ازدواج دو تن از جوانان خود نقطه پایانی به دشنی تاریخی بگذارند و مصالحه کنند.

آزیتا حاجیان، جعفر دهقان، منوچهر آذر، بابک انصاری، رحیم نوروزی، مهرداد ضیایی، فرهاد بشارتی، مهسا هاشمی، یلدا قشقایی، لیلا برخورداری، صفا آقاجانی و مینا نوروزی از بازیگران این سریال هستند که کارگردانی را سیروس حسن‌پور برعهده داشته و علی مهام تهیه‌کننده سریال است.

مهرداد ضیائی که نقش «صفدر» را در این سریال داستانی ایفا می‌کند در گفت‌وگویی با خبرنگار فرهنگی پانا درباره انگیزه‌های انتخاب این نقش چنین می‌گوید: در میان انبوهی کارهای آپارتمانی و شهری که به علت محدودیت‌های مالی و داستانی و ... فضای‌شان تکراری شده است، این سریال فضایی تازه دارد و به دلیل نوع روایت، که در حال و هوای روستایی جریان دارد و مناسک و آئین‌ها و سنت‌های یک قوم و نژاد خاص ایرانی را معرفی می‌کند برای من چالشی تازه بود.

وی درباره نقشی که در این داستان ایفا می‌کند گفت: «صفدر» اصالتا از آن آب و خاک نیست. شاید به دلیل حساسیت‌هایی که این شخصیت داشت، او را فردی مهاجر به تصویر کشیدند. مردی که رفیق قدیمی «دولت‌خان» است و دولت‌خان بعد از اینکه به موقعیت بالایی رسید او را نزد خود آورد تا مشاور و مباشر او باشد. ولی وقتی بیشتر به داستان وارد شویم می‌بینیم صفدر بیش از آنکه مباشر باشد، رفیق دولت‌خان است و دخالتی که در تصمیم‌گیری‌ها دارد نشان‌دهنده قدرتی بالاتر از یک مباشر است.

ضیائی ادامه داد: از طرفی این شخص مسئولیت خاصی ندارد. دست به هر کاری بخواهد می‌زند و سپس از خود سلب مسئولیت می‌کند. به همین دلیل شخصیتی جذاب دارد.

شخصیت منفی و مثبت ناشی از نگاه شخصی ماست

از ضیایی درباره علاقه‌اش به انتخاب نقش‌های منفی می‌پرسم. می‌گوید: به نظر من آدم منفی وجود ندارد. شخصیتی که ما آن را منفی می‌دانیم در واقع خود به عمل و رفتاری که از او سر می‌زند آگاه نیست. همین شخص شاید اگر در یک موقعیت خاص احساسی قرار بگیرد، همان عکس‌العملی را نشان می‌دهد که ما نشان می‌دهیم. در واقع نوع عملکرد این شخص بر اساس منافعی است که به آن نظر دارد. یعنی منفی و مثبت به شکل خط‌کشی‌شده وجود ندارد و این ناشی از نگاه شخصی ما بر اساس قواعد و عرف است.

بازی در نقش منفی بسیار سخت‌تر از نقش‌های مثبت است

وی ادامه داد: من به نقش‌های اصلاحا منفی علاقه‌مندم چون جذابیت‌های خاصی ایجاد می‌کند. بازی شخصیت‌های مثبت بسیار ساده و خطی است و جایی برای رنگ‌آمیزی و چالش ندارد ولی نقش‌های منفی همیشه چالش‌برانگیز هستند.

بازیگر سریال «بازی نقاب‌ها» حضور در این نقش‌ها را لذت‌بخش عنوان کرد و گفت: دوست دارم اول خودم از بازیگری لذت ببرم و سپس آن را به تماشاگر منتقل کنم. اگر هر بازیگری بتواند از عهده ایفای این نقش بربیاید، دیگر بازی در آن نقش برای من لذتی ندارد. متاسفانه یا خوشبختانه نقش‌های منفی هم جذابیت‌ دارند و هم بسیار سخت‌تر از نقش‌های مثبت هستند. تماشاگر زمانی که حسی کاملا منفی از یک شخصیت پیدا می‌کند نشان‌دهنده آن است که بازیگر موردنظر به خوبی از عهده ایفای آن نقش برآمده است؛ چون تماشاگر آن را باور کرده است.

نقش منفی رنگ دارد

ضیایی ادامه داد: همیشه بعد از پخش فیلم و سریال‌هایم بازخوردهای جالبی از مردم می‌گیرم. بازخوردهایی که نشان می‌دهد مردم آن شخصیت را باور کرده‌اند. خاطرم هست در سریال «یادآوری» من و آقای امیر آقایی دو نقش منفی را بازی می‌کردیم که این دو نفر برای مردم بیش از همه کاراکترهای سریال جذاب بودند. چون این دو شخصیت رنگ داشتند و ویژگی‌های آنها مردم را جذب می‌کرد. نقش‌های منفی اگر خوب ایفا شوند همیشه به چشم می‌آیند.

گفت‌وگو: عاطفه بزرگ‌نیا

**