اربعین است وغمی گلویمان رامی فشارد

اربعین است وغمی گلویمان رامی فشارد،حسین جانم،گوشه چشمی نگاه ویک بندانگشت امضایت را پایین نامهٔ اعمالمان بزن. آری سیه روییم اما چه کنیم که این دل درون سینه آرام و قرار ندارد،به او میگویم تو لیاقت این اثر انگشت نوهٔ پیامبر را نداری اما... تومرا خار نکن آقا، تو که رسمت این نبود، میهمان نمی خواهی، حرمت جایی برای ما دارد آقا؟...

اینجا زرین دشت، روستای دره شور است و لشکری مشکی پوش بادلی بی تاب وچشمانی پر از آب به طرف ۱۰خورشید فروزان روستای دره شور در حرکت هستند. آقاجانم عذرتقصیرداریم که به سمت کربلایت نمی آییم ،ما با شوری از عشق تو که درقلبمان خانه کرده است از همینجا سلام عرض میکنیم آقا،آرزویمان این است که شور تو ما را به خدا برساند.

پای پیاده وبا سیه رویی به سمت گلزار­شهدا می آییم، کاش خیابان روستا پرازخار بود ،کاش بلاگردون تو بودیم حسین جان. نوحه "برادر بی کفنم یاحسین" درآسمان روستا درحال پرواز است ما نیز به شوق تو اوج میگیرم واز هوای معنوی روستا استشمام می کنیم.

برادران درسوگ مقتدای خویش زنجیر می کوبند و خواهران نیز به سینه زنی مشغولند وآرام آرام به مزار شهدای هشت سال دفاع مقدس نزدیک میشویم. حال و هوای معنوی این روزها تورا به عرش میرساند و با امام حسین(ع) همراه میسازد.

واینک لحظه رفتن فرارسید، لحظهٔ اشک، وقت رفتن اشکها نیز آرام و قرار ندارند، هیئت آمادهٔ بازگشت از مزار دانش آموختگان حادثه کربلا است، پاهایمان نایی برای حرکت ندارند ودرجای خود میخکوب شده اند، اما دیگر فرصتی نمانده واندک اندک به حسینیه نزدیک میشویم نماز ظهر را اقتدا میکنیم و به یاد نماز تیرباران حسین(ع) خم و راست میشویم.

ارباب کلید خوشبختی مان در دست تو است پس بینداز آن را در قفل صندوقچه ای که شرمساری امان آن را بریده.آن هنگام عشق بی کرانت رابه قلبمان بریز و بریز و زمانی که یقین یافتی که ما همان را درست انتخاب کرده ایم آن را قل وزنجیر کن.

"عبدالله جوان مهر" یکی از اهالی روستا در خصوص حال و احوال خود در این روز می گوید: نمیدانم چه بگویم همه چیز عیان است و نیازی به توضیح نیست ولی فکر میکنم ما هنوز هم سرافکنده هستیم زیرا آن چیزی که در شأن امام حسین (ع) ویارانش است را ادا نکرده ایم و امیدوارم عشق به امام حسین (ع) روز به روز دردل مردم بیشتر شود و معرفت و شعوری حسینی افزایش یابد.