علی ملکیان بازیگر نوجوان فیلم «ضربه فنی»: دلم می‌خواست مجبور به درس خواندن نبودم

در میان فیلم‌های سی و یکمین جشنواره کودک و نوجوان نام «ضربه فنی» ساخته غلامرضا رمضانی از پرافتخارترین فیلم‌های امسال بود که موفق به دریافت چهار پروانه زرین، یک تندیس و یک لوح قدردانی در بخش‌های مختلف این جشنواره از جمله جایزه بهترین فیلمنامه، بهترین فیلم نوجوان و جایزه ویژه زاون قوکاسیان شد.

«ضربه فنی» از تولیدات جدید کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که با همکاری بنیاد سینمایی فارابی ساخته شد و نسیم ادبی، افشین هاشمی، نازنین احمدی، سیروس همتی، مجید نوروزی، درسا بختیار و ملیحه کیا در این فیلم سینمایی ایفای نقش می‌کنند.

بازیگران نوجوان این فیلم به نام‌های سپهراد فرزامی، سیاوش اسدپور، علی ملکیان، حسین لطفی، متین جان‌جانه، محمدامین مرادی و پوریا ایمانی در ایام برگزاری جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان میهمان جشنواره بودند و به همراه غلامرضا رمضانی کارگردان فیلم در ویژه برنامه‌های جشنواره حضور پیدا می‌کردند که این خود مسبب گفت‌وگوی خبرنگار پانا با علی ملکیان یکی از بازیگران نوجوان فیلم شد.

با آدمهای بزرگی آشنا شدم

ملکیان که دانش‌آموز یکی از دبیرستان‌های تهران است درباره شروع کار بازیگری در این فیلم می‌گوید: من به همراه تعدادی از دوستان برای تمرین ورزش رزمی به باشگاه می‌رفتم که از من خواسته شد برای حضور در یک فیلم در تست بازیگری شرکت کنم. آنجا بود که با آقای رمضانی آشنا شدم و بعد از تست برای بازی در فیلم «ضربه فنی انتخاب شدم.

این بازیگر نوجوان ادامه داد: بعد از آن عاشق کار بازیگری شدم. می‌توانم بگویم بازی در این فیلم تاثیر مثبت زیادی در زندگی خودم داشت. فیلم درباره تغییر و تحول شخصیت یک دانش‌آموز است که ابتدا راه درستی را انتخاب نکرده اما در اثر عواملی در مسیر صحیح قرار می‌گیرد و متحول می‌شود و بعد از آن تبدیل به یک آدم مثبت می‌شود.

علی ملکیان آثار مثبت فیلم بر زندگی و شخصیت خود را اینطور توصیف می‌کند: ورود به فیلم و آغاز فعالیت بازیگری برای من بازشدن دریچه‌های جدیدی در زندگی بود. من با آدم‌های بزرگی مثل آقای رمضانی آشنا شدم که برای کاری که به آن عشق می‌ورزند سختی‌های بسیاری را تحمل می‌کنند. آشنایی با این آدمها به من یاد داد که باید هدفی در زندگی‌ام داشته باشم و برای دست یافتن به آن تمام انرژی و توانم را به کار بگیرم؛ آنچنان که هیچ چیز نتواند مرا ناامید کند یا باعث شود دست از تلاش بردارم. آغاز بازیگری برای من آغاز هدفدارشدن زندگی بود.

دلم می‌خواست مجبور به درس خواندن نبودم

از او درباره برنامه‌هایش برای آینده و ادامه تحصیل و پیگیری کار بازیگری می‌پرسم، می‌گوید: دلم می‌خواست مجبور به درس خواندن نبودم و فقط کار بازیگری را ادامه می‌دادم. ولی خب اینجا در همین روزهای جشنواره با بازیگران معروفی آشنا شدم. آنها به من می‌گویند نباید درس خواندن را رها کنم. یکی از بازیگرها به من گفت شاید یک بازیگر همیشه برای بازی دعوت نشود. اینجاست که باید کار دیگری را بلد باشد. البته من آرزو دارم یک روز بازیگر حرفه‌ای بشوم و مجبور به انجام کار دیگری نباشم، اما فعلا به درس‌خواندن ادامه می‌دهم.

گفت‌وگو: عاطفه بزرگ‌نیا