عکسهایی بینظیر از لباسهای محلی سراسر دنیا
تهران (پانا) - لباس های محلی در سراسر دنیا ریشه در آداب و رسوم و سنت های آن جامعه دارند.
به گزارش نشنال جئوگرافیک، اغلب لباس های سنتی دنیا مد روز نیستند. آنها برخاسته از صدها بلکه هزاران سال سنت هستند که با تغییر فصل محو نمیشوند. مانند منجوقدوزیها ماساییهای سرنگتی، دستارهای آبی رنگ طوارق صحرای بزرگ آفریقا، یا حتی تارتانهای اسکاتلندی.
ماسایی
منجوقدوزیهای رنگی سربندهای سنتی ماساییهای کوچنشین و دامدار علفزارهای سرنگتی.
یورووبا
تاجهای منجوقدوزی خارقالعاده بخشی از لباسهاس سنتی مراسم ایگونگون هستند. باور عام بر این است که یورووباهای نیجریه، با جمعیت حدود ۲۰ میلیون نفری، اولین قومی هستند که آیین وودوو (Voodoo) اجرا میکردند. مراسم ایگونگون میتواند هفتهها طول بکشد، و مجریان وودوو مزین به لباسهای بسیار زیبای منجوقدوزی شده، مراسم و آیینهای مذهبی اجرا میکنند.
سرخپوستان
در آمریکای شمالی، که قدیمیترین آثار منجوقدوزی کشف شده متعلق به حدود ۱۳ هزار سال پیش است، منجوقدوزی ریشههای بسیار عمیقی در سنتهای قبایل کوچنشین سرخپوستها دوانیدهاست. در سواحل شرقی ایم مردم از صدفها برای ساخت مهرههای استفاده میکردند.
طوارق
چهرهای سرشناس آمریکایی در یک برهه از زمان دستارهای زیبا بر سر میکردند. در کشورهای غربی دستارهای به اندازهی منطقهی خاورمیانه، هند و شمال آفریقا مرسوم نبودهاند و نیستند. برای مثال دیدن یک مرد طوارقی دستار بر سد (به رنگ آبی) سوار بر شترش در میان تپههای شنی صحرای آفریقا میتواند برای یک بیننده بیشتر به یک سراب ورای زمان و مکان بهنظر رسد. خارجیهای طوارق را بیشتر «دستار آبیها» مینامند. دستارهایی به رنگ آبی نیل تند. هر مرد طوارقی در مراسمی مذهبی همراه با تلاوت قرآن این دستارها را برای اولین بار در سن بلوغ بر سر میکند. برای همین دستارها علاوه برجنبههای حفاظتی در برابر آفتاب و طوفان شن، جنبههای معنوی هم دارند.
خِحوساها
این زن شیکپوش جوان اهل بروکلین، نیویورک، سربندی مانند سربندهای خِحوساهای آفریقای جنوبی بر سر دارد. امروزه در غرب، مدلهای بسیار رنگی و مدرن شدهی این سربندها را زنان آفریقایی تبار زیادی بر سر میکنند. در سنت خِحوساها، که حدود ۴ قرن در آفریقای جنوبی حکمرانی میکردند، هر چه سن زنان بالاتر میرفت، ابعاد سربند هم بزرگتر میشد.
نیهنگها
سربندهای بسیار بزرگ بخشی از لباس سنتی سیکهای نیهنگ است. در قدیم این سربندهای عظیم حتی برای پنهان کردن خنجر و اسلحه بهکار میرفتند. بزرگترین سربند ثبت شدهی یک نیهنگ از یک پارچهی ۱۴۰۰ متری درست شده بود، بیش از صد سنجاق سر در آن بهکار رفته بود، و برای زینتش ۵۱ آویز فلزی مذهبی در آن بهکار رفته بود.
حدود ۴۰۰ سال پیش که مغولها به هند حمله کردند. نیهنگها (به معنی تمساح، با مفهوم شجاع و نترش از مرگ)، یک گروه از سیکهای رزمیکار و جنگجو، به مبارزه با مغولها بهپا خاستند. سربندهای (دستارها) بزرگ و آبی رنگ آنها، که به دور موهای اصلاح نشده و بلند آنها بسته میشد، در واقع محافظ سری بود در برابر ضربات شمشیرهای جنگجویان مغولی.
اسکاتها
اسکاتلندیها یکی از ابداعکنندگان پارچههای شطرنجی هستند. این پارچهها را اغلب در گویش محلی تارتان مینامند. هر خانواده طرح تارتان مخصوص به خودش را دارد.
ارسال دیدگاه