ابراهیم جمیلی *
راهحلعبور از بحران جلب اعتماد مصرفکننده
ناخوشایندی وضعیت اقتصادی به معنای کاهش اعتماد مردم به بازار است، زیرا آنها انتظار وضعیت بدتر نسبت به گذشته را در مورد اقتصاد کشور دارند. در واقع مردم برای پیشگیری از بروز روزهای بدتر به منظور خرید مازاد مایحتاج خود به فروشگاهها هجوم میبرند. متاسفانه این بدترین اقدام در بحران اقتصادی موجود است.
راهحل عبور از این بحران بازگشت آرامش به بازار است تا آرامش بازار تولیدکننده را برآن بدارد تا اعلام کند به تولیدات خود ادامه میدهد و این تفکر برای او ایجاد نشود که به دلیل کمبود مواد اولیه، افزایش قیمت ارز یا دستمزدها تولید را از دست میدهد. از سوی دیگر این اقدامات سبب میشود مردم خانههای خودشان را به انبار کالاها تبدیل نکنند، زیرا این کالاها مدت زمان مصرف دارند و نمیتوان آنها را برای مدت طولانی نگاه داشت و باید در شرایط ویژهای نگهداری شوند.
لزوم آموزش صحیح مصرف به مردم
مردم در برخی از کشورهای خارجی در خانه فریزر ندارند و گوشت و مرغ خود را به صورت روزانه خریداری میکنند. این درحالی است که در ایران تمام خانهها یک فریزر و یک یخچال دارند و در آن گوشت و مرغ انبار میکنند. بنابراین باید نحوه صحیح مصرف را به مردم آموخت و اطمینان مردم به بازار را جلب کرد، در این صورت آنها برای خرید محصولات بهداشتی و سایر اقلام به فروشگاهها هجوم نمیبرند و به راحتی میتوان از بحران کنونی عبور کرد. راهحل عبور از بحران جلب اعتماد مصرفکننده است. در مقابل اگر دائما با گفتار منفی افکار مردم را مشغول کنیم یا دائما بگوییم اوضاع بناست به مراتب بدتر و قیمتاجناس به مراتب گرانتر شود در این صورت به التهاب در جامعه دامن زده میشود.
بنابراین اولین اقدام آرام کردن جامعه و دوری آن از التهاب است. ذکر این نکته ضروری است که التهاب موجود با حرف یا ایجاد تشویش و نگرانی در میان مردم حل نمیشود و راهکار آن صرفا برخورد قضائی و قانونی با مفسدان اقتصادی نیست. حل التهاب جامعه نیازمند همکاری مردم است؛ بنابراین باید به قشرهای کمدرآمد و حقوقبگیر اطمینان کافی داد که مشکلات آنها افزایش نمییابد. همچنین باید مدت زمانی را برای حل مشکلات اقتصادی موجود برای مردم تعیین کرد و به آنها اطمینان داد که تا آن تاریخ مشکلات کاملا حل میشوند، زیرا آنها امروز از زمان حل مشکلات آگاه نیستند و میزان زیادی از این نگرانیها بهدلیل عدمآگاهی مردم در این زمینه است.
لزوم مبارزه جدی با فساد
مبارزه با فساد باید جدی گرفته شده و در رسانه ملی درباره آن سخن بگویند. رسانه ملی ظرفیتهای فراوانی برای مقابله با فساد دارد و در میان تعداد زیادی کانال تلویزیونی میتوان حداقل دو شبکه را به مبارزه گسترده با فساد و پولشویی اختصاص داد. علاوه براین بدون هیچگونه ارفاق باید با هرکس که فساد اقتصادی داشت برخورد قانونی شود و از افراد درستکار نیز حمایتهای قانونی کرد. سازمان حمایت از مصرفکننده مسئولیت سنگینی دارد، زیرا این سازمان امروز باید شرکتهایی که به بهبود وضعیت اقتصادی کمک میکنند شناسایی کرده و در مقابل با تولیدکنندگان کم فروش برخورد کند. مردم از همه اقشار و اماکن مانند اعضای مساجد، دانشگاهها، مدارس، فعالان مدنی و مقامات دولتی باید به یکدیگر برای حل مسائل موجود جامعه کمک کنند. همچنین دولت باید برای حل مسائل از مردم کمک بخواهد و تصور نکند بدون عزم عمومی قادر به فائق آمدن بر بحرانهای موجود است. مسئولان دستگاههای عمومی نیز باید بفکر کمک به حل بحران باشند و از اظهارنظرات نابجا و تصمیمات بیمنطق جلوگیری کنند، زیرا در مواردی تصمیماتی از سوی آنها گرفته شده که موجبات پشیمانی را ایجاد کرده است. سخن گفتن از مواردی مانند گم شدن ۹ میلیارد دلار یا پیگیری دکل نفتی در این برهه زمانی به افزایش تنش و ناآرامی میانجامد. البته در سریعترین زمان باید نسبت به این موارد و همچنین وضعیت ثبت خودروهای بیضابطه موضعگیری دقیقی از سوی مسئولان رخ دهد و نتایج را اطلاعرسانی عمومی کنند تا اعتماد مردم مجدد باز گردد.
امروز زمان جنگ نیست
متاسفانه امروز برخی افراد امروز را با زمان جنگ مقایسه میکنند و معتقدند مسئولان کفایت موردنیاز برای رسیدگی به امور را به نسبت زمان جنگ ندارند، درحالی که هر زمان مقتضیات خاص خود را دارد و در زمان جنگ شاهد انفجار اطلاعات و فضای مجازی نبودیم. در گذشته اخبار بسیار دیر به افراد جامعه میرسید و تنها منبع خبررسانی رادیو و روزنامهها بودند امروز هرکس برای خود خبرنگار است و تمام خبرها در کمتر از ۱۰ ثانیه در فضای مجازی به گوش مردم میرسد. بنابراین نمیتوان نسخهای واحد برای هر دو این زمانها پیچید. امروز تمام کاربران مجازی بر وضعیت اقتصادی و اجتماعی جامعه تاثیرگذار هستند بنابراین هنگام تصمیمگیری باید جوانب اجتماعی آن را در سطحی گسترده در نظر داشت. همچنین شرایطاجتماعی امروز با شرایط ۳۰ یا حتی ۱۰ سال قبل بسیار متفاوت است. امروز سلایق تغییریافته و دیدگاه افراد به زندگی کاملا متفاوت است و باید به خواستههای جدید و عقلانی مردم بدرستی پاسخ داد و اهداف زندگی جوانان و غالب افراد جامعه را دنبال کرد. تفکرجمعی و نه فردی باید مدنظر قرار گیرد. علاوه براین گروههای متفاوت مردم نباید با یکدیگر مقابله کنند و هر دیدگاه و نظر در میان افراد جامعه و دولتمردان محترم باشد. در نهایت باید گفت مردم باید بیاموزند در کنار یکدیگر زندگی و از تقابل با یکدیگر بودن به طور کلی پرهیز کنند. بنابراین ایجاد دعوا یا گروکشیهایسیاسی هیچ کمکی به بهبود شرایط موجود نمیکند و باید در تلاش برای تحمل یکدیگر برآمد تا فعالیتها براساس منافع ملی کشور باشد.
راهکار اتحاد است
دولت، مردم، مجلس، قوهقضائیه و جمعیت باسواد یا بی سواد و پیر و جوان باید با یکدیگر فعالیت کنند تا بر بحرانهای موجود فائق آیند و در کنار یکدیگر بودن را تجربه کنند. متاسفانه برخی راهکار برونرفت از این بحران را فراخوانعمومی به مردم برای پایان احتکار و تشویش آنها به بازگرداندن اجناس احتکارشده میدانند. براساس این تفکر مردمی که به احتکار محصولاتغذایی یا بهداشتی دست زدهاند این محصولات را به بازار برمیگردانند تا برخی دیگر امکان استفاده از آنها را داشته باشند. اگر زمانی این فراخوان داده شود قطعا تعداد بسیار اندکی از این افراد حاضر به بازگرداندن کالاها و اقلام به داخل بازار میشوند. بنابراین باید برعکس آن عمل کرد و به میزانی کالا، اقلامخوراکی و بهداشتی و... تولید و در اختیار بازار گذاشت تا مردم احساس کنند نگه داشتن این محصولات در داخل خانهها یک اشتباه فاحش است و از این کار دست بردارند. در واقع هدف افزایش تولید است و نباید هیچ تصمیمی برعلیه تولید گرفته شود. امروز برخی از تصمیمات به خود تحریمی و اثرات آن بیشتر از تحریمهای آمریکاست، بنابراین تولیدکننده برای تولید راحتتر باید حمایت و با رانت برخورد شود.
منبع: آرمان
* رئیس خانه اقتصاد ایران
ارسال دیدگاه