با همت بنیاد علوی ۳۰۰ کلاس درس برای سال تحصیلی جدید به بهره برداری می رسد

تحصیل هزاران دانش آموز ایرانی در مدارسی که از نظر استانداردهای حداقلی آموزشی نیز بی بهره هستند، امروزه به یکی از چالش های اساسی نظام آموزش و پرورش کشور بدل شده است؛ نظامی که قرار بود در طول دهه های گذشته به گسترش عدالت آموزشی کمک کند، اما ناگزیر در مسیری قرار گرفت که خروجی آن افزایش فاصله کمی و کیفی طبقات مختلف جامعه در برخورداری از امکانات است.

تحصیل در مدارسی که از نظر کیفیت خدمات و امکانات در وضع نامطلوبی قرار دارند، از چند بعد قابل توجه و نقد است. نخست اینکه این مدارس به دلیل فرسودگی و اشکالات اساسی که در وضعیت ظاهری خود دارند، روحیه نشاط و شادابی را دانش آموزان کودک و نوجوان کشور که در آنها تحصیل می کنند، می گیرد و ناخواسته زمینه کاهش کارایی آنها را رقم می زند.

دوم اینکه این مدارس به لحاظ وضع نامطلوب دسترسی به آخرین امکانات و تجهیزات آموزشی در برابر مدارسی که به آخرین سیستم های آموزشی مجهز هستند، تفاوت قابل تأملی را در نظام آموزش دانش آموزان ایجاد می کنند که جبران این فاصله و تفاوت دیگر به آسانی ممکن نخواهد شد و چه بسا استعدادهای برتری را در مقابل استعدادهای نچندان درخشان در رقابت های علمی به زانو در آورد.

سوم اینکه این مدارس به واسطه سازههای عمرانی ضعیف و بعضاً غیر استاندارد در برابر تهدیداتی چون سیل، زلزله، طوفان، آتش سوزی و... بسیار آسیب پذیر هستند و کوچکترین بلای طبیعی یا انسانی در آنها می تواند به خسارت های سنگینی تبدیل شود. دقیقاً مثل آنچه در ماجرای آتش سوزی در مدرسه شین آباد شهرستان پیرانشهر و یا زلزله غرب کرمانشاه رخ داد و خسارت های سنگینی را به جامعه دانش آموزی کشور وارد کرد.

همه دلایل و مصادیقی که به آن اشاره شد، نشان می دهد که تجهیز، بازسازی و نوسازی مدارس کشور به ویژه در مناطق محروم کشور باید در دستور کار مسئولان و متولیان نظام آموزش عالی کشور قرار بگیرد و هر چه سریعتر تلاش های موثری در راستای استقرار نظام عادلانه آموزش در همه ابعاد عملیاتی شود.

اگرچه در طول سال های گذشته وزارت آموزش و پرورش و هیأت دولت با ایجاد سازمانی مثل سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور که بودجه مستقلی را نیز برای آن تعریف کردهاند، به این مسئله ورود کرد، اما به واسطه حجم سنگین کاستیها این مجموعه تا کنون موفق رسیدن به همه اهدافی که داشته است نشده است.

بدون شک یکی از راهکارهای دیگر این مسئله برای جبران کاستی ها و تسریع در روند حل مشکلات این حوزه ورود نهادهای خیریه و مجموعههای اقتصادی فرادولتی است که میتوانند با ورود موثر خود آثار ماندگاری را در این حوزه برجای بگذارد.

در همین راستا تفاهم‌نامه‌ای ‌فی‌مابین بنیاد علوی و سازمان نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس کشور با موضوع احداث کلاس درس در مناطق محروم و کمتر توسعه‌یافته در تاریخ ۲۵/۰۷/۱۳۹۴ منعقد گردیده است که خروجی های آن به لحاظ کمی و کیفی قابل تأمل است.

بر اساس این تفاهم‌نامه قرار است طی سال‌های ۱۳۹۴ لغایت ۱۳۹۸ تعداد ۱۳۰۰ کلاس درس در مدارس مناطق محروم جایگزین کلاس‌های غیر استاندارد خشت و گِلی شود. همچنین بر این اساس و با توجه به برنامه‌ریزی های صورت گرفته تا پایان مهرماه سال ۱۳۹۷ سیصد کلاس درس این تفاهم‌نامه تکمیل و به بهره‌برداری خواهید رسید.

علاوه بر آن و بر اساس رایزنی‌های صورت گرفته و در قالب تفاهم ‌نامه مذکور بنیاد علوی مقاوم‌سازی و نوسازی حدود ۳۰۶ کلاس‌درس در شهرستان چالدران، ۶۵ کلاس درس در شهرستان لنده و ۱۰۰ کلاس‌درس در شهرستانهای استان تهران را در برنامه دارد که به موجب این تفاهم‌نامه، بنیاد علوی اعتباری به مبلغ ۹۵۰ میلیارد ریال را برای مشارکت ۵۰ درصدی در نوسازی و مقاوم‌سازی ۱۳۰۰ کلاس درس در کل کشور تأمین خواهد کرد.

انتظار می رود نگاه و رویکرد مقام ها و مسئولان ارشد کشور به این مسئله مهم با تغییرهای اساسی و عاجلی رو به رو شود و تا فرصتهای موجود به تهدید تبدیل نشده است، ضمن کاهش خسارتها فرصتهای بهتر و بیشتری را برای رشد و شکوفایی استعدادهای برتر کشور در مناطق محروم فراهم کنند.