برای رسانه‌ای کردن همه اتفاقات مملکت تعجیل نکنیم!

نخست باید مدیران فارغ از دوست‌بازی‌ها و جناح و حزب‌گرایی‌ها و بخصوص خویش وقوم پرستی‌ها انتخاب شوند؛ تا وقتی اصل در انتخاب وزیر تا مدیران خرد براساس شایستگی ها و لیاقت‌ها نباشد اوضاع همین است که بود. همه گرفتاری‌های مادرحوزه مدیریت به شبکه مدیران هزارفامیل و بهویژه ژن‌های برتر برمی‌گردد و این موضوع انقدر آشکاراست که نیازمند هیچ محاجه‌ای نیست. مضافا مدیران تا وقتی دچار توهم نخبه‌بودن وهمدانی و با اختیار نامحدود و زودرنج وگریزان ازانتقاد باشند این بیماری علاج نمی‌شود.

دوم واقعیت این است که شمار زیادی از نمایندگان با هرتوجیه و دلیلی، بجای وکیل مدافع مردم بودن وکیل‌الدوله می‌شوند؛ گو اینکه دغدغه معاش و پست و ریاست و امتیازات پسانمایندگی ایشان را از آنچه به عنوان سوگند در وفاداری به وظیفه نمایندگی و وکالت مردم است رویگردان می‌کند. اوضاع بد اقتصادی کشور به‌ویژه در زمینه‌های زیرساختی و توسعه و اشتغال به حدی محل سوال است که زمینه هیچ توجیهی را برای وکلای ملت در خالی کردن پشت ملت نمی گذارد. همه می‌دانند که پارلمان دوره اخیرکارنامه خوبی در حساب‌کشی از وزارا و مهم تر از همه مطالبه‌گری نداشته است، به حدی که انسان می‌ماند اینها نماینده دولتند یاملت. گاهی انسان رنج‌ها را می‌ و بی‌توجهی بعضی دولت‌مردان را که حتی پارلمان را به سخره می‌گیرند می‌ماند که ما این نماینده ها را باچه توجیه و عقلانیتی ر اهی مجلس کردیم ؟
سوم قوه قضاییه که علی‌القاعده دادستان مردم و منافع عمومی است و اختیار تام در پرسش و بازجویی دارد چرا مردم را مشغول حروف اختصاری م.ف.یاج.د و از این موارد کرده و انرژی منفی و ناامیدی را پمپاژ جامعه می کند؟ بهتر نیست احضار و بازجویی و...پس از قطعیت و صدور حکم اعلام رسانه‌ای شود؟ گرفتن و بازجویی کردن و گزارش فرایند اتهام چه دخلی به مردم دارد؟ گرفتاری مردم کم است تا این مسایل را که از ابتداییات دستگاه قضا است بشنوند! مردم نتیجه را می‌خواهند و شجاعت و شهامت قضایی را، والا اینها که از یک پاسگاه محلی هم ساخته است!
بهترنیست دادستانی‌ها بدون شاکی خصوصی یا عمومی فرایندی برخی طرح و اقدامات عمومی را دنبال کنند تا مجبور نباشند پس از کلی زیان و خسارت که عمدتا متوجه مردم بیچاره است نشست خبری بگذارند ؟
قوه قضاییه باید با ابزارهای لازمی که دارد مسایل اقتصادی را پیشگیرانه دنبال کند و بکوشد چراغ خاموش حرکت کند و تا مرحله نتیجه‌گیری و قطعیت و اجرای حکم موضوع را رسانه‌ای نکند. این رسانه‌ای سازی اتهامات جز ایجاد شائبه حیثیتی، جامعه را نسبت به خیلی از مسایل ناامید ونگران می‌کند.
نکته اخر اینکه آرزو می‌کنم سهم خبرهای خوب در رسانه‌ها و به‌ ویژه از زبان مسئولان ارشد بیشتر می‌شد و مدیران ما کمی از شوق و جذبه حضور رسانه‌ای دور می‌شدند و در رسانه‌ای کردن همه اتفاقات مملکت تعجیل نمی‌کردند تا هم مردم آسوده شوند و هم مدیران درخلوت خودشان کارشان را بکنند و تمرین کنند تا پس ازانجام کار و قطعیت موضوع مقابل دوربین قرار بگیرند.

فعال رسانه ای