اسماعیل گرامی مقدم *
بایدها و نبایدهای سوال از رئیس‌جمهور
در روزهای اخیر طرح سوال از رئیس‌جمهور در مجلس مطرح شد و رئیس‌جمهور تا یک ماه فرصت دارد که در مجلس حاضر شود و به سوالات نمایندگان پاسخ قانع‌کننده بدهد.
دکتر حسن روحانی در نامهای به علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی، طرح سوال از رئیس‌جمهور از سوی تعدادی از نمایندگان را در چارچوب قانون اساسی و زمان و شرایط مناسب ندانست و اعلام کرده است که برای جلوگیری از هر نوع اختلاف بین قوا و احترام به مجلس شورای اسلامی، در فرصت مقرر به مجلس خواهد آمد تا از این فرصت خوبی که به دست آمده، استفاده کند تا برخی از حقایق را برای مردم بازگو کند، زیرا که آنها صاحب واقعی کشورند.
وظیفه مجلس قانونگذاری و نظارت است. یعنی اساسا از این جهت مجلس در جایگاه حاکمیت قرار میگیرد که مهم‌ترین دستگاه حکومت برای سیاستگذاری و برای نظارت بر اجراست؛ یعنی اگر اذعان می‌شود مجلس وظیفه قانونی دارد در ادامه، این قانون رها نیست و باید این قانون اعمال شود. بنابراین اگر رئیس‌جمهور به وظایف قانونی خود عمل نکرد و از سیاست‌ها تخطی کرد و اگر در اجرای سیاست‌ها دچار نقصانی شد که به منافع ملی آسیب رسید، مجلس با وظیفه نظارتی و با ابزارهای نظارتی که در اختیار دارد می‌تواند رئیس‌جمهور را مورد مواخذه و سوال قرار داده و حتی رأی به عدم کفایت رئیس‌جمهور دهد. بنابراین باید ابتدا بررسی شود سوال از رئیس‌جمهور در حیطه اختیارات او هست یا خیر.
نمی‌توان به هر دلیلی که برای مملکت مشکلی ایجاد شد، ولی در خارج از حیطه و محدودیت تکالیف رئیس‌جمهور بود، مجلس از او سوال و او را بازخواست کند. به عنوان نمونه مجلس سوال می‌کند که چرا کشور دوباره بعد از برجام دچار تحریم‌هایی شده است که این موضوع ارتباطی به رئیس‌جمهور ندارد. در این موضوع عالی‌ترین مقام کشوری یعنی مقام معظم رهبری کاملا نظارت داشتند و با اجازه ایشان مذاکرات صورت گرفته است. از سوی دیگر آمریکا از برجام خارج شده و دونالد ترامپ اعلام کرد که این تفاهمنامه، تفاهمنامه بدی است. بنابراین باید در چنین شرایطی رئیس‌جمهور را تشویق کرد که چنین تفاهمنامه‌ای را امضا کرده که آمریکایی‌ها بعدا متوجه شدند که تفاهمنامه بدی بوده است.
سوالی که مجلس در نظر دارد برای رئیس‌جمهور مطرح کند، مبنای قانونی و حقوقی ندارد و خارج از شرایطی است که برای سوال و موضوع سوال مجلس در نظر گرفته است. از سویی هم در ادامه نامهای که رئیس‌جمهور به رئیس مجلس نوشتند، باید این سوال تبدیل به فرصتی برای پاسخ دادن به افکار عمومی شود. آقای روحانی باید از این فرصت بیشترین بهره را برای آگاهی بخشیدن به جامعه و افکار عمومی ببرد و مشخص کند که به چه دلایلی مجلس از او سوال کرده است؟ چه موانعی بر سر راه برجام وجود داشته است؟ عوامل داخلی و خارجی این مساله که آمریکایی‌ها از برجام خارج شدند، چه بوده است؟ کسانی که در این بحران‌ها و جریان‌ها و همچنین نهادهایی که نقش داشته‌اند چه بوده است؟
در شرایط کنونی اقتصاد ایران نه تنها دولتی است بلکه نهادی است، یعنی نهادهایی بیشترین سهم را در اقتصاد کشور دارند که هیچ تکلیف قانونی ندارند. به طور روشن و شفاف آقای رئیس‌جمهور بیان کنند که چه موانعی بر سر شکوفایی اقتصاد بوده است و چه عواملی باعث شرایط کنونی در کشور شده است و پیشنهادهای خود را ارائه بدهند. رئیس‌جمهور باید شفاف مطرح کنند که با توجه به اینکه آمریکایی‌ها از برجام خارج شدند، موضع دولت و کارشناسان کشور درباره تقاضای مذاکره در هرجا و در هر مکان و بدون قیدوشرط دارند، چیست؟ رئیس‌جمهور به صداوسیما تذکر دهند وقتی مساله‌ای به این مهمی باعث تغییرات زیاد در درآمدهای مردم شده و خیل بسیاری از مردم ایران از طبقه متوسط به طبقه فقیر رانده شده‌اند، آیا مذاکره به خودی خود می‌تواند راه حلی برای برون رفت از این مشکلات باشد یا خیر.
تحلیلگران، موافقان و مخالفان در صداوسیما به بحث و بررسی مساله بپردازند. تاکیدی بر برگزاری رفراندوم نیست هر چند ایده آرمانی و حق ملت است که در چنین مساله‌ای رأی دهند که آیا مذاکره انجام بگیرد یا خیر؟ اما حداقل‌ها برای توجیه افکار عمومی در صداوسیما انجام گیرد. آقایانی که مخالف مذاکره هستند دلایل خود را مطرح کنند و آنهایی که موافق هستند دلایل خود را مطرح کنند تا جامعه اقناع شود. به نظر می‌رسد که آقای روحانی می‌تواند در این حوزه‌ها اعلام موضع صریحی داشته باشد تا بتوان از این تنگناهایی که برای کشور ایجاد شده به سلامت عبور کرد.
منبع: آرمان
* سخنگوی حزب اعتماد ملی
ارسال دیدگاه