کامیارکارگردان فیلم «در وجه حامل»: اگر می‌دانستم دلار ۹هزارتومان می‌شود هزارتومان هم خرج فیلم نمی‌کردم

بهمن کامیار کارگردان،محمدرضا غفاری بازیگر،رویا جاویدنیا بازیگرو کوروش جاهد منتقد در این نشست حضور داشتند.

کوروش جاهد منتقد درابتدای این نشست درباره این فیلم سینمایی گفت: سینمای اجتماعی ما با تلخی‌های جامعه گره خورده است و مسائل و بازتاب این رویدادها که با آن دست و پنجه نرم می‌کنند از نظر اجتماعی، فرهنگی، در سینمای اجتماعی دیده می‌شود و معمولا هم به تلخی کشیده می شود. ما ردپای این تلخی را به وضوح در این فیلم دیدیم. بیان و دعواهای افراد حاضر در فیلم روح زمانه را انعکاس می‌دهد و کاملا بیان می‌کند که در چه ورطه ای افتاده‌ایم و درفضایی زندگی می کنیم که دیالوگ افراد باهم حتی در رابطه احساسی هم دچار سقوط و چالش شده است. فیلم می‌خواهد کاملا شرایط زمانه را بازتاب دهد.

در ادامه بهمن کامیار کارگردان این اثر در پاسخ به سوال یکی از افراد مبنی بر اینکه چرا سکانسی از فیلم که در آن چکی نوشته می شود و به بستن حساب منجر می‌شود پایانی ندارد و ما ادامه ای از آن را در ادامه روند داستان نمی‌بینیم توضیح داد: فیلم همانطور که مشاهده کردید از زاویه دید اول شخص (مهری)روایت می‌شود و ما زمانی که روش اول شخص را در روایت داستان انتخاب می کنیم، الزاما دانای خود را کنار می گذاریم و تا جایی که شخصیت ما با وقایع همراه است دوربین حق دارد وارد شود، ما از نظر خط روایت حق نداریم که از مسیر اول شخص خارج شویم و تا همان جا را نشان می دهیم که مهری می بیند و جایی که او نباشد را نمی‌توانیم روایت کنیم. ولی آن چیزی که در آن سکانس مهم بود این است که تفاوت ها آن چیزی که در ظاهر می بینیم، نیست و واقعا در خانه های مجلل و سطح بالا به دلیل اختلافات فرهنگی که وجوددارد، اختلافاتی وجود دارد و واقعا مهری در آنجا احساس می کند خانه خودش از آن خانه گرم تر است و عشقی که به همسرش دارد خیلی پاک تر است.

جوانروح یکی از افراد حاضر در سالن در پی نقد و بررسی این فیلم توضیح داد: فیلم با ریتم کُند شروع می شود و مخاطب را باخود همراه نمی کند. ولی به مرور صمیمیت و صادق بودن خود را نشان می دهدو هم لایه های پیچیده روایت را که اشاره ریز به فرهنگ، اقتصاد و سیاست دارد را بازگشایی می کند. به نظر من اینگونه فیلم ها که در طبقه نئورئالیسم ایرانی نام گذاری می شوند مانند «سدمعبر» و این فیلم، بایستی کارگردانی و بازیگری خیلی قوی داشته باشد. فیلم به لحاظ فرم و ساختار بایستی به گونه ای باشد که اگر نمی خواهد نوآوری داشته باشد و فرم های خاصی را در روایت نشان دهد، حداقل در بازیگری جذابیتی داشته باشد، بازیگری نقش اول ممکن است مقداری ساده لوحی نسبت به شغل خود داشته باشد ولی مخاطب را با خود همدل نمی کند، برای این کار باید مخاطب را با آن خصوصیات و ذهنیات شخص همراه کنید، شما در این فیلم این موضوع را نمی بینید. به نظر من فیلم به دلییل این موضوع است که به فیلمی شاخص تبدیل نمی شود.

بهمن کامیار در پاسخ به صحبت های جوانروح گفت: در قضیه بیان زیر متن ها باید این موضوع را در نظر بگیریم که ما چه مقدار آزادی عمل دربیان داریم، همین فیلمنامه را زمانی که من به شورای پروانه ساخت دادم من را خواستند و به یکی از سکانس ها اشاره کردند و گفتند شما در آن به وقایع سال های اخیر اشاره کرده اید و حق ندارید آن را بیان کنید. می خواهم بگویم قرار نیست ما همه چیز را به مخاطب بدهیم، سینما با تلویزیون تفاوت دارد و باید مخاطب خیلی باهوش باشد و باید در دقایق پایانی فیلم هم سکانس های ابتدایی را که به آن دقایق مرتبط است را برای خود یادآوری کند.واقعا در بیان زیر متن ها دست ما بسته است، من فیلم ویدیویی به نام «نیم»ساخته ام که پنج سال است به دلیل وجود یک دیالوگ درآن پروانه نمایش دریافت نمی کند و من در این مدت این دیالوگ را حذف نکردم.

یکی از حضار علاوه بر تقدیر از موضوع و انتخاب بازیگر نقش اول فیلم، پرسشی را مبنی بر اینکه زن هرچقدرهم ساده باشد،چراباید زمانی که از موضوعات مطلع می شود، مجدد پا در محلی که به شوهرش ظلم کرده اند بگذارد و چه اجباری است که چک را به آنها بدهد؟مطرح کرد و کامیار در این خصوص پاسخ داد: البته چک را نداد و فقط سی دی راداد. در این فیلم من هر بازیگری را که انتخاب کردم به نظر خودم انتخاب های درستی بود و همه به بهترین نحو از پس نقش خود برآمدند، به طور مثال زمانی که از رویا جاوید نیا دعوت کردیم برای حضور در دفتر، از من پرسید که مطمئن هستید که برای ایفای این نقش از من دعوت کرده اید!؟ این نقش خیلی از من دور است. ما برای شبیه سازی نقش به رویا جاوید نیا خیلی سختی کشیدیم. محمدرضا غفاری هم دیگر نباید آن پسر خوشگل و خوشتیپ و چشم رنگی فیلم های دیگرمی بود.

ژاله صامتی هم زمان فیلمبرداری مشغول سریال نفس بود و من ۹ماه کار را عقب انداختم که ژاله صامتی به کار برسد و اصرار داشتم که برای ایفای این نقش حتما خانم صامتی حضور داشته باشد که او برای ایفای نقش مهری ۱۸کیلو وزن کم کرد.ژاله صامتی به نظر من بازیگری است که سینمای ایران خیلی خیلی از حضور او به درستی بهره نبرده است است. ژاله به قدری بازیگر توانمندی است که من امیدوارم واقعا هرکسی که درسینماست یک بار با ژاله کار کند، به دلیل اینکه هم به فیلم اضافه می کند و هم به کارگردان.

کامیار در پاسخ به پرسش یکی از مخاطبان درباره این موضوع که اولین چیزی که به ذهن مخاطب می رسد این است که چه پیش بینی دقیقی از گران شدن دلار داشتید و در شرایط فعلی هم فیلم را اکران کردید، چه طور فکر می کردید دلار انقدر گران شود، گفت:من پیش‌بینی می کردم گران شود ولی در زمانی که ما فیلم را ساختیم فکر می کردم دلار خیلی گران شود ۴ هزارتومان می‌شود، فکرش راهم نمی کردم که ۹هزارتومان شود! دلار از سال ۹۱که بحران ها آغاز شد و از آن زمان که دلار از ۲هزارتومان به ۳۷۰۰تومان رسید چندسال طول کشید، من به عوامل می گفتم تا سال آینده که فیلم اکران شود دلار را ۳۸۰۰تومان بزنیم که فیلم بیات نشود، ولی زمانی که به اکران نزدیک شدیم دلار ۹هزار تومان شد و من به سراغ صداگذار رفتم که قسمت هایی از فیلم را که اعداد با آن زمان مربوط است را به زمان حال برگردانیم که متاسفانه نشد. من می‌دانستم که این بحران وجود دارد و پیش بینی میکردم که با آمدن ترامپ قطعا ما وارد بحران اقتصادی عجیب غریب خواهیم شد و فکر می کردم فیلم در همان برهه اکران می شود، اما به والله اگر میدانستم دلار ۹هزارتومان می شود هزارتومانش را هم خرج این فیلم نمی کردم و همه را دلار می خریدم.