کاش دردمان تنها کمبود آب در استان بود

بیش از ۱۸ سال است که خراسان جنوبی درگیر خشکسالی هایی است که همه چیز را تحت تاثیر خود قرارداده است؛ از بی رونق شدن کسب و کار مردم و کشاورزان استان گرفته تا تلف شدن حیوانات و خشک شدن رودخانه ها و ... .

وقتی می شنویم که روستائیان خراسان جنوبی آب برای نوشیدن هم ندارند ، قلبمان از جای کنده می شود و جگرمان آتش می گیرد؛وقتی مطلع می شویم که بیش از ۴۰۰ روستای استان ،با آب تانکرسیار آبرسانی می شود ،دلمان به حالشان می سوزد که چرا بی تدبیری افراد و گاهی بی تدبیری مسئولین باعث این امورات می شود.

اما کاش دردمان همین درد بی آبی بود و دیگر هیچ؛ وقتی هیچ کس نمی داند که روستای ذکری درمیان در کجا قرار دارند و بر سر کودکانش چه می آید ، چه انتظاری میتوان داشت که بقیه مشکلات رفع شود؛ چندی پیش بود که با رسانه ای شدن مشکلات روستای ذکری درمیان ، مسئولین به مانند همان شن های روانی که صورت کودکانش را زخمی کرده ،به روستا رفته و پیگیر مشکلات شدند اما نوش دارو بعد از مرگ سهراب چه فایده ای دارد ، مگر این کودکان چه گناهی کرده اند که در منطقه های مرزی سکونت دارند.

چندی پیش ، مطلبی را خواندم که نوشته بود:«گلهایی که بردنشان به خانه، اندوه را به ارمغان می آورد .» ؛ ابتدا گمان کردم در خصوص مطلبی علمی است اما کمی که مطالعه کردم متوجه شدم ، در خصوص کودکان کار است ، کودکانی که در واپسین لحظات شب بر سر چهارراه ها می خوابند و رنگ خانه و کاشانه را نمی بینند.

در همین شهر بیرجند،اگر در خیابان ها تردد کنی، می بینی کودکی با سن کمتر از ده سال ، گاری دستی را حمل می کند و در آن ضایعات را جابه جا میکند تا بتواند برای خواهر و برادر خودش نان و غذا فراهم کند.

«رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس شاید ولی شناسان رفتند از این ولایت»؛این تنها بیتی است که می تواند حال و روز هولناک و وحشتانک این کودکان را که از تحصیل باز مانده اند را توصیف کند و دل مردم و مسئولین را به رحم آورد.

البته افرادی نیز هستند که در این شلوغی شهرها ، نقاط بی سر و صدا را که گاهی هیچ کس از وجودشان مطلع نیست ، شناسایی می کنند و دست به اقدامات خیر خواهانه می زنند تا کمی از آلام و درد این افراد بکاهند.

مسائل اقتصادی بر همه چیز تاثیر میگذارند یا به تعبیری دیگر میتوان گفت: با پول همه چیز را می توان خرید؛ به گونه ای که وقتی پولی در بساط نیست ، ممکن است زندگی جوانان را نیز تحت تاثیر بگذارد به طوری که می توان گفت یکی از دلایل جدایی جوانان نیز همین مسئله خواهد بود .

می گویند فرزندان زینت زندگی هستند و برکت می آورند، اما اگر شب ها در گوشه کناره های شهر بگردی، می بینی مادرانی هستند که نوزدان و اطفال خود را رها کرده و به دنبال سرنوشت خود می روند و از این جاست که بدبختی و بیچارگی این طفل بیچاره ، آغاز می شود که باید دور از پدر و مادر در پرورشگاه زندگی کند.

همین کودکان کاری را که در بالا گفتم، گاهی خود فروشی میکنند یا در مناطق مرزی برای این که شکم پدر سالخورده و مادر ناتوان و خواهر و برادر کوچک تر خود را سیر کند، دست به حمل مواد مخدر یا حتی در کار قاچاق دخالت می کند.

شاید نام جاده مرگ خراسان جنوبی را شنیده باشید؛جاده بیرجند ـ قاین که سالانه چندین نفر را به کام مرگ می فرستد، هنوز درگیر قول های مسئولین و اعتبارات تخصیص نیافته است و خدا می داند که چه زمانی برسد که این جاده یک طرفه شود و مردم هول و هراس مسافرت در آن را نداشته باشند.

از بدیهیات دین مبین اسلام این است که باید به عهد خود وفا کرد؛ ای کاش همه این گونه رفتار کنند و اگر مسئولین هم قولی می دهند ، سر قولشان بمانند تا خنده را بر لب مردم نشانده و گره ای از کار آنان بگشایند.

خبرنگار پانا: سید محمد علی سجادی