دانش آموز بردخونی چشم انتظار حمایت نیک اندیشان

ظهیر محمودی اظهار داشت: محمدحسین قاسمی ۱۱ ساله اهل روستای مغدان بخش بردخون و دانش آموز دبستان حضرت قائم(عج)از سال گذشته مبتلا به بیماری قلبی شده و از آن زمان درد و رنج همراه همیشگی اش شده است.

وی افزود: مراجعات مکرر به بیمارستان هزینه های زیادی را بر او و خانواده اش تحمیل نموده، مدتی قبل پزشکان با عمل جراحی باطری تقویت قلب برایش استفاده کردند اما متاسفانه پاسخ مطلوبی نداشت و نیازمند استفاده از باطری قوی تری است.

رئیس اداره آموزش و پرورش منطقه بردخون اضافه کرد: محمدحسین فرزند مرحوم روح الله از چند سال پیش طعم بی پدری را چشیده و مادرش با فقر و تنگدستی دست و پنجه نرم می کند و این ناتوانی مالی باعث وقفه در درمان او شده و حتی توان خرید باطری قوی تر را ندارند.

محمودی ابراز داشت: به گفته پزشکان این باطری تنها جوابگوی یک سال است و باز او نیاز به عمل و به کارگیری باطری دیگری دارد ومحمدحسین یتیم نیز از حامیان مالی بی بهره است اما دل به یاری خدا، مهر مردم و محبت همیشگی آنان سپرده است.

با چشمانی نگران و با چهره ای دردکشیده اما امیدوار در اتاقی محقر و منتظر فرداهای روشن آرام و مطمئن خوابیده است، در اندیشه فردا است و همدم آه و ناله.

۱۱ بهار را پشت سر نهاده و اینک کلاس پنجم را با موفقیت سپری کرده، دردی جانسوز امانش را بریده و توان حرکت و جنب و جوش را از او گرفته اما دل به آینده سپرده تا دستی از آستین حق یاریش کند و باز توان حرکت و فعالیت بگیرد.

او که به همراه مادر و خواهر مریضش در منزل پدربزرگش به سر می برد هر بار با دستان پرمهر مردم و خیرین راهی مراکز درمانی می شود این بار نیز با حمایت و یاری مردم نیک اندیش به درمان می رسد.

محمدحسین که از پارسال دچار عرضه قلبی شده پس از چندین بار مراجعه به پزشک بهبود نیافته و تحمل درد برایش سخت و دشوار شده و هر روز این درد و ناراحتی بیشتر می شود.

به دلیل فقر مالی و نداشتن درآمد مادرش مجبور شده وام بگیرد و برای پرداخت اقساط آن از یارانه استفاده می کنند اما تاکنون با کمک خیرین موانع را پشت سرگذاشته اند.

این دانش آموز که سابقه کم خونی نیز دارد برای کنترل قلب و معاینه ماهانه به مراکز درمانی تهران رفت وآمد می کند و این رفت و آمدها نیازمند هزینه هایی است.

محمدحسین با اطمینان و امیدواری گفت: من که بابا ندارم، تا حال مادرم نقش پدری را اداء نموده اما اکنون خیلی خوشحالم که پدران زیادی دارم، مردم عزیز که من را تنها نگذاشتند دستبوس همگی هستم.

او ادامه داد: ان شاء الله اگر زنده ماندم، بتوانم با درس خواندن روزی محبت های همه شما را جبران کنم.

اینک نیز این خانواده مانند همیشه دست نیاز به سوی مردم خداجو و مومنین دراز کرده و امیدوارند که با دستان مبارک و خیر گره از مشکلاتشان گشوده شود، دستها را بالا برده اند و به بالا سپرده اند و از عمق وجود خدا را صدا می کنند و برای رفع غم ها و تسکین دردها و شفای مریضان دعا می کنند.