بیژن ذوالفقار نسب*
در تیم ملی ۱۵+۱۵ نمی‌شود ۳۰!
بسیاری از علاقه‌مندان و کارشناسان فوتبال منتظر بازی تیم ملی مقابل ترکیه بودند؛ دلیلش هم این بود که می‌خواستند شرایط ملی‌پوشان را در دیداری مناسب محک بزنند و ارزیابی کنند که با توجه به دگرگونی‌های صورت‌گرفته در تیم، واکنش ملی‌پوشان چیست. با گذر اندک زمانی از دیدار مشخص شد که تغییرات اعمال‌شده چندان در دل تیم جا نیفتاده است، مهم‌ترین دلیلش هم ضعف در ساختار خط دفاعی تیم ملی بود که در دیدار برابر ترکیه بسیار شکننده ظاهر شد.
تیمی که با حضور سیدجلال حسینی و وریا غفوری توانسته بود به ثبات نسبی در این خط برسد، به‌ناگاه از هم پاشیده‌شده ظاهر شد. روزبه چشمی با وجود اینکه در ترکیب استقلال نمایش قابل قبولی داشت و در پست دفاع میانی و هافبک تدافعی خوب بازی کرده بود، ولی شب سختی را در بازی تیم ملی تجربه کرد. زوج او و مرتضی پورعلی‌گنجی استحکام لازمی را که تیم ملی نیازمند آن بود، نداشت؛ به عبارت ساده‌تر روزبه و مرتضی زوجی نامکمل بودند. در یک مسابقه فوتبال به زوج یا مثلث‌هایی نیاز است که درک بسیار خوبی از هم داشته باشند و به‌خوبی در لحظات حساس بتوانند با هم بهترین ارتباط را داشته باشند. شاه‌بیت یا کلید اصلی این ارتباطات تنگاتنگ هم مربوط به زوج خط دفاعی است.
در واقع یک تیم برای رسیدن به موفقیت به این نیاز دارد که بیشترین هماهنگی را دو مدافع میانی‌اش داشته باشد. این همان چیزی بود که تیم ملی در دیدار برابر ترکیه نداشت؛ ضعف زوج میانی ما در خط دفاعی باعث شد تا تیم ملی دو گل بخورد و چند گل دیگر هم نخورد. در خط میانی هم بازیکنان ما سردرگمی خاصی داشتند و به ظاهر شرح وظایف مشخصی برایشان تعریف نشده بود؛ مشخصا تعیین نشده بود که چه کسی قرار است بازی‌ساز باشد و چه کسی قرار است هافبک دفاعی. از این گذشته هافبک‌های گوش ما هم بازی چندان کلاسیکی در این دیدار نشان ندادند. حالا این موارد مطرح شد تا به جای خالی سیدجلال حسینی در تیم ملی توجه بیشتری شود.
سیدجلال در چهار سال گذشته در همه بازی‌های مهم و جدی تیم ملی در کنار مرتضی پورعلی‌گنجی بازی کرده و به خط دفاعی ما ثبات بسیار زیادی داده بود. برای این زوج‌های مستحکم در فوتبال تعاریف خاصی وجود دارد؛ در نظر بگیرید در حالت عادی ۱۵+۱۵ می‌شود ۳۰، ولی اگر دو بازیکن مکمل مثل سیدجلال و مرتضی کنار هم قرار بگیرند و هر دوی آنها هم نمره‌شان ۱۵ باشد، آن‌وقت جمع تکمیلی این عدد ۳۰ نمی‌شود: ۴۰ یا حتی از ۴۰ هم بیشتر می‌شود، چون این دو شناخت خوبی از هم دارند و بهترین مکمل‌ها هستند. حالا همین مورد را درباره روزبه چشمی و مرتضی پورعلی‌گنجی درنظر بگیرید؛ اگر عدد هر دوی این بازیکنان ۱۵ باشد، جمع تکمیلی آنها نهایتا ۱۰ یا ۱۱ می‌شود! این دو بازیکن نامکمل نشان دادند. البته سیدجلال فقط مدافع و مکمل خوبی نیست، چون او از نظر روانی کنترل بسیار خوبی روی بیرانوند به عنوان دروازه‌بان تیم ملی دارد و از طرفی هماهنگ‌کننده ایده‌آلی بین هافبک دفاعی تیم با خط دفاعی ایران است. درنظر بگیرید که حتی اگر بقیه مدافعان دعوت‌شده به تیم ملی باز در کنار پورعلی‌گنجی تست شوند، عدد مورد نظر ما باز از ۳۰ عبور نخواهد کرد.حالا که به نکات منفی این دیدار اشاره شد، باید به نکات مثبت آن هم اشاره کرد. تیم ملی سه وقت ۳۰ دقیقه‌ای متفاوت را سپری کرد؛ ۳۰ دقیقه نخست که ابتکار عمل را به ترکیه داده بودند و بدون روحیه بازی کردند. در نیم‌ساعت میانی، نمایش ملی‌پوشان معتدل شد و درنهایت در ۳۰ دقیقه پایانی بازی خوبی از بازیکنان ایران دیدیم. ایران در همین بازی هم نشان داد که ظرفیت‌های مثبتی دارد و در موقع نیاز می‌تواند این ظرفیت‌ها را به فرصت تبدیل کند. تیم ملی انرژی مثبت خوبی داشت و از لحاظ واکنشی هم در ۳۰ دقیقه پایانی بازی واکنش خوبی نشان داد. اینها نکات امیدوارکننده‌ای بود که امید است در آینده طولانی‌تر و بیشتر به چشم بیاید.
منبع: شرق
*کارشناس فوتبال
ارسال دیدگاه