سوار بر مرکب امید پیش به سوی زندگی

وی بابیان اینکه در سال ۸۰ با مردی که شغلش مکانیکی بود ازدواج کرد، گفت: در ابتدا زندگی مناسبی داشتیم و رابطه‌ام با همسرم خوب بود تا اینکه سه سال گذشت و خداوند به ما دختری عطا کرد ولی متأسفانه بعد از به دنیا آمدن فرزندم متوجه شدم که همسرم معتاد شده است؛ خیلی سعی کردم که به او فرصت بدهم و کمک کنم تا اعتیادش را ترک کند و در این راه پنج بار او را به کمپ بردم و پنج بار نور امید در دلم زنده شد ولی هیچ اثری نداشت و هر بار که از کمپ مرخص می‌شد در کمتر از یک ماه دوباره شروع می‌کرد و آن زمان بود که من، خودش و دخترمان قربانی هیولای اعتیاد شده بودیم.

وی ادامه داد: من نزد خدای متعال و وجدانم روسپیدم چون برای حفظ زندگی و نجات همسرم پنج بار تلاش کردم ولی او همیشه مشغول خوش‌گذرانی با دوستانش و مصرف افیون بود. پس از مدتی به علت حمل مواد مخدر دو سال به زندان افتاد و مجبور بودم به خاطر تأمین هزینه‌های زندگی با کارکردن در یک آسایشگاه سالمندان خرج خودم و دخترم را دربیاورم. همسرم بعد از آزاد شدن از زندان و گذراندن دوران محکومیت متأسفانه متنبه نشد و آزار و اذیتش نیز نسبت به ما بیشتر شد.

مددجوی موفق البرزی بابیان اینکه هنگام کارکردن در آسایشگاه، دخترش در خانه تنها می‌ماند و همیشه نگران او بود، گفت: ناگزیر با پذیرش شکست در زندگی و به دلیل نداشتن امنیت جانی با سختی فراوان از شوهرم جدا شدم و به دلیل تنهایی فرزندم امکان کارکردن در آسایشگاه نیز برایم فراهم نبود.

وی با اشاره به اینکه بعد از طلاق با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم کرده است، افزود: با معرفی یکی از همسایه‌ها به کمیته امداد مراجعه کردم و در سال ۹۰ تحت حمایت این نهاد قرار گرفتم، پس از یک سال امدادگران بخش اشتغال به من پیشنهاد دریافت تسهیلات خودکفایی دادند؛ چون گواهینامه داشتم با پیگیری و کمک کمیته امداد از تاکسیرانی مجوز گرفتم و در سال ۹۲ با دریافت ۱۵ میلیون تومان وام قرض‌الحسنه کمیته امداد و ۸ میلیون تومان پس‌انداز خودم یک تاکسی دست دوم خریدم و مشغول به کار شدم.

وی در پایان گفت: درسال ۹۵ از کمیته امداد یک وام تکمیلی ۱۵ میلیون تومانی دیگر گرفتم و با فروش ماشین قبلی یک دستگاه تاکسی صفرکیلومتر تهیه کردم؛ هم‌اکنون دریکی از خطوط تاکسیرانی کرج کار می‌کنم و به یاری خدا و کمک‌های کمیته امداد توانستم خانه بخرم و اقساط وام خودرو را نیز پرداخت کنم.