گشایش نمایشگاه و پنل گفتگو با هنرمند مازندرانی، سیزدهم اردیبهشت در یزد

ریحانۀ گرجیان متولد ۱۳۵۹ در بابل، نقاشی خوانده است. امّا بیش از نقاشی، مجسمه می سازد و سفالگری می کند.
گرایش اصلی او به سوی اسطوره ها و کهن الگوهای بشری است، امّا می کوشد تا از آن ها پلی به سوی امروز و جهان اکنون بزند.
کارهایش را می‏توان این گونه بخش بندی کرد:
● خورشید خانم سرزمین من و ماه (موضوع پروژۀ پایان نامۀ کارشناسی اش)، با نگاهی به خورشید در سقانپارهای مازندران.
● زن ها و زخم ها، که در آن به ایزدبانوها و دشواری های زندگی زنان سرزمین خود می پردازد.
● گاوبازی ها [ با نگاهی به سخت جانی و تاب آوری گاو در دشواری ها و یاری رسانی اش به انسان در طول تاریخ زندگی بشری از یک سو و نقشی که در اسطوره ها دارد. بر اساس باوری کهن که قرارگاه زمین را بر شاخ گاوی می داند.]
● اندام واره ها که نمادی از ایستادگی و درخت است با تلفیقی از تنۀ درخت و شاخه هایش که به ستون فقرات و استخوان بندی دنده های انسان شباهت می یابد. نمادی از ایستادگی و پیش رفتن و خم نشدن...
● آخرین زمینۀ کار او وسایل کاربردی است؛ که از هرکدام تنها یک نمونه می سازد.

اکنون گالری مارلیکِ یزد در نظر دارد از سیزده تا نوزده اردیبهشت امسال مروری بر یک دهه فعالیت هنری اعم از سفالینه‌های رنگین، مجسمه‏ ها و مجموعه ‏ای از نقاشی‌های این هنرمند را در برنامه خود داشته باشد از هنرمندی که افزون بر فعالیت هنری، ورزشکار و کوهنورد خوبی است و حجم کارها و گونه‌گونی تم و زمینۀ آثار او خستگی‌ناپذیری و شور درونی‌اش را نشان می‌دهد.