سید علی صالحی جایزه طلایی اقلیم کردستان را به آوارگان عفرین تقدیم کرد
تهران (پانا) - سید علی صالحی شاعر و نویسنده ایرانی که برنده جایزه طلایی اقلیم کردستان شده است، حقوق مادی این جایزه را به آوارگان عفرین تقدیم کرد.
جایزه طلایی اقلیم کردستان عصر روز شنبه ۱۸ فروردین ماه در سلیمانیه به سیدعلی صالحی تعلق گرفت.
جشنواره گلاویژ که دبیرکل آن ملابختیار از چهره‌های شاخص اتحادیه میهنی است، در پایان مراسم امسال، مهم‌ترین جایزه خود را به شاعر نامدار ایرانی اعطا کرد.
مریوان حلبچه‌ای با اعلام این خبر گفت: گزینه شعر صالحی به زبان کردی و با ترجمه خود او با استقبال مردم کردستان عراق روبرو شد و قرار است تمام حقوق مادی آن به آوارگان عفرین تعلق بگیرد. مجموعه شعر «اگر عاشق نباشیم، می‌میریم»، به سرعت مهیای چاپ بعدی می‌شود.
وی افزود: غایب بزرگ این جشنواره، سیدعلی صالحی بود به همین سبب محمد قاسم‌زاده (نویسنده معتبر ایرانی) که در جشنواره حضور داشت، از سوی صالحی این جایزه را به امانت گرفت. طی تماسی با صالحی علت غیبت وی را جویا شدیم که وی در پاسخ گفت: علاقمند بودم یکبار دیگر اقلیم را ببینم اما بیماری این فرصت خوشایند را از من گرفت.
امسال جشنواره ادبی «گلاویژ» از پنج‌شنبه شروع شده و محمد قاسم‌زاده آن را افتتاح کرده است. این نویسنده به همراه علی عبداللهی، غلامرضا امامی، علیرضا آبیز، عبدالحسین آذرنگ، حسین شهرابی، رضا عابد، علی نجات غلامی و رضا کلهر میهمانان ایرانی این جشنواره هستند.
سیدعلی صالحی پیش از این قبول جایزه در ایران را نپذیرفته بود و گفته بود که به دلیل شرایط کنترل بی‌دلیل کلمات، نمی‌توانم جایزه‌ای را بپدیرم. در مراسم دومین جایزه شعر نیما که در روز هشتم مهر ماه ۱۳۸۹ برگزار شد مجموعه شعر صالحی انیس آخر همین هفته می‌آید به عنوان کتاب برتر از طرف داوران انتخاب شد.[۶] وی در این مراسم شرکت نکرد و جایزه را نپذیرفت و اعلام کرد: «مردم با آبرو گرسنه‌اند، با سیلی رخسار سرخ می‌کنند. جایزه‌ها را بگذارید برای بعد. عزت مردم در اولویت است. در این شرایط شرف‌شکن، دادن و گرفتن جایزه، یعنی تأیید همین شرایط. شرم‌آور نیست؟ این بازی‌ها را بگذارید برای بعد. شجاعتِ اخلاقی حکم می‌کند اندکی هشیار باشیم و تحلیل درستی از شرایط به دست دهیم. سلامت جامعه فرهنگی برای امثال من یک اصل خلل‌ناپذیر است. به شدت نگران از کف رفتن این سلامت هستم. می‌ترسم فشارهای مضاعف اقتصادی، فقر و تهی‌دستی. عالی‌ترین میراث این مردم یعنی فرهنگ و معرفت ملی را نابود کند. گاهی نشانه‌هایی می‌بینم که تن‌ام می‌لرزد. انسان ایرانی اهل این همه دروغ نبوده است.»
ارسال دیدگاه