بررسی راهبردهای استفاده از بیانات مقام معظم رهبری برای سینما

علیرضا تابش مدیرعامل بنیاد فارابی یادداشتی درباره بیانات مقام معظم رهبری و تناسبات آن با سینما نوشت.

بیانات مقام معظم رهبری در آغازین ساعات سال ۹۷ در جوار بارگاه ملکوتی امام علی‌ابن موسی‌الرضا (ع) اگرچه بهره‌مند از فرازهای متعددی بود ولی در آن میان، آنچه می‌تواند سینمای ملی ایران اسلامی را به سوی افق‌های والاتر و متعالی‌تری سوق دهد، مشخصا دو چیز است: ۱) حد و حدودهای آزادی که برگرفته از قانون اساسی به طور عام و قوانین و مقررات کشوری به طور خاص است. ۲) حمایت از تولید کالای ایرانی.

با نگاه به تاریخ سینمای نجیب مان در می یابیم که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، با نگاه‌های کلان مدیریتی، فارغ از اردوگاه‌های فکری مدیران اجرایی‌اش، خواسته و ناخواسته، مساعی خود را به کار گرفته تا در همراهی با اهالی سینما حول این محور ها حرکت کرده باشند که در جای خود این تلاش ها با افت و خیزهایی نیز محشور بوده است.

ذات سینما-جدا از وجوهات هنری‌اش که قطعا محترم است- یک کالای فرهنگی است که مخاطب و مشتری خاص خود را دارد.
باری، حمایت و صیانت از چنین امر خطیری، چه به لحاظ مخاطبان ومصرف کنندگان و چه از منظر فیلمسازان و سرمایه گذاران آثار سینمایی و سمعی و بصری، وظیفه بسیار سترگی است که در بیانات رهبر ی انقلاب متجلی شده است. نهادهای فرهنگی باید در سال حمایت‌ از‌کالای ایرانی ⁩، صنایع فرهنگی _هنری ایرانی را جدی‌تر بگیرند.

‏و تسهیلات مالی، اداری و صنعتی را از این بخش دریغ نکنند . همچنین با استفاده از مشارکت نهادها و ایرانیان داخل کشور، ایرانیان خارج از کشور و نیز فارسی زبانان ؛ پخش بین المللی "فیلم ایرانی" به مثابه تولید ملی توسط هر فرد با دغدغه ی فیلم ایرانی در هر کجا و هر مقیاسی می تواند در دستور کار قرار گیرد.

به گمانم حمایت از کالای ایرانی در بیانات مقام معظم رهبری، در حوزه سینمای ایران دو مخاطب عمده دارد:
اول، تماشاگران که حیات سینما موکول به حضور آنهاست. در این سالها تماشاگران حاضرند، اما کم شمار. شاید حدود یک دهم ظرفیت جمعیت سینمارو کشور . اما این حضور کم شمار دلایل دیگر غیر از کم رغبتی تماشاگران نیز دارد که به گروه دوم مخاطبان فرمابش رهبری باز می گردد.

دوم، تولید کنندگان. مقصود از تولید کنندگان فقط تهیه کنندگان و سرمایه گذاران و سایر عوامل تولید نیستند. بلکه تمام افراد ساختارها و نظام هایی هستند که بر کم و کیف تولید هر فیلم سینمایی اثر می گذارند. از نهادهای نظارتی و مراجعی مانند شورای پروانه ساخت گرفته، تا نظام نامه های نوشته و نانوشته رویکردهای حمایتی در مراکزی مانند بنیاد سینمایی فارابی و حوزه هنری و موسسه اوج و... همه این ها در ساخت یا ترغیب به ساخت یا توصیه به نساختن و ممانعت از ساختن فیلم هایی که به عنوان کالای ایرانی در معرض دید تماشاگران بالقوه قرار می گیرند، تأثیرات کاملا تعیین کننده ای دارند.

هر ایده و موضوع و مضمونی، در مدیوم سینما باید متصف به صفت جذابیت باشد. جذابیت از نظر تماشاگران عام نه خاص. حمایت از این مقوله با در نظر گرفتن حدود و شئون آزادی‌های مُصَّرحه در قوانین کشور، نویدبخش تضمین‌های اساسی، در یک نگاه کلان است. امید است در سال پیش رو، ضمن حرمت به اندیشه‌ها و تفکرات فیلمسازان ارزشمند میهنمان که در چارچوب تعقل ناب، گام برمی‌دارند، شاهد اکران ، توزیع و نمایش تمامی آثار تولید شده‌ای باشیم که از مجاری قانونی خود در سازمان سینمایی و سمعی و بصری، عبور کرده‌اند.

بیانات رهبری تاکید دوباره ای است بر التزام قانونی و رعایت کرامت هنرمندانی که ضمن بیان کاستی‌ها، دلسوزانه در مسیر رشد مخاطبان خود قدم برمی دارند. لاجرم، قدم بعدی، چه بسا صعب‌تر باشد و آن توانمندسازی و حمایت از این قشر فرهیخته و دردمند است.