نوروزخوانی "الاشاهی" رسم دیرین رامیانی ها

به گزارش پانا از استان گلستان، نوروزخوانی قبل از عیدنوروز بنام «الاشاهی» توسط کودکان و نوجوانان انجام می شود که این جمع با خواندن شعری که با مطلع الاشاهی، الاشاهی شروع می شود به درب خانه ها رفته و آمدن عید نوروز را مژده می دهند اهل خانه هم با دادن پول و تنقلات وشیرینی آنها را بدرقه می نمایند.

درگذشته دور مراسمات نوروزخوانی بنام (سازگده) از جایگاهی بالا برخوردار بوده که دسته هایی از خوانندگان و به همراه سرناچی ها و طبل و تار و تنبک همراه می شدند و در شهر با هیاهو و غریو حرکت می کرده اند که اهمیت عیدنوروز را در رامیان می رساند.

از گذشته دور با فروکش کردن سرمای زمستان و نزدیک شدن بهار و تجدید حیات طبیعت، پیک های نوروزی شهر رامیان با خواندن اشعار و ترانه هایی در وصف بهار و نوروز، به عاشقان طبیعت بشارت آمدن نوروز را می دادند.

در گذشته در رامیان و روستاهای اطراف، نوروزخوانان از دهه دوم اسفند آمدن بهار را به عاشقان طبیعت بشارت می دادند.

نوروزخوانان دو سه روز مانده به عید کار خود را به پایان می رساندند، آنها که معمولا دونفر و به ندرت سه نفر بودند، با پوشیدن لباسهای سنتی و قدیمی مخصوص شهر رامیان و خورجین بر دوش از صبح تا اوایل تاریکی در کوچه های شهر و روستاها در حالیکه بچه های کوچه ها و محلات شهر آنها را همراهی می کردند، مشغول نوروزخوانی بودند.

اساس کار نوروزخوانان رامیانی، خواندن اشعاری در وصف بهار، طبیعت، مدح پیامبر و ائمه و .. بود.گاه گریزی هم به مدح صاحبخانه و افراد خانواده اش می زدند و برای آنها فی البداهه آرزوی رفع بلا، بیماری و بهبود حال بیمار احتمالی آنها، شوهر دادن دختر دم بخت، دامادکردن پسرها، آرزوی سفر به مکه، کربلا و مشهد کرده و در پایان از صاحبخانه انعامی چون برنج، تخم مرغ، نان محلی، میوه و یا پول نقد و پارچه عیدانه دریافت می کردند.

آنها چون پیام آوران شادی، بهار وتجدید احیاء طبیعت، زندگی نو و ... بودند، همیشه از طرف صاحبخانه ها مورد مهربانی و عنایت واقع می شدند.

نوروخوانی«الاشاهی، الاشاهی»

الاشاهی الاشاهی
ما مرغانه می خواهیم
مرغانه دم کولو
افتاده به یک پهلو
این خانه دو در دارد
سالی یک پسر دارد
پسراش میشن ملا
می خوانند کلام الله
سال نو مبارک باد
صد هزار سلامت باد