عدم پاسخگویی جامعه را عصبی می‌کند

در وهله نخست مدیریت جامعه باید در سمت و سویی گام بردارد که سلامت روانی مردم مختل نشود. برای نمونه زمانی که شهرداری اقدام به برخورد با دستفروشان و فروشندگان دوره‌گرد می‌کند این خود بر سلامت روانی فرد فروشنده اثر می‌گذارد.

این افراد به جای اینکه از طرق نامشروع دست به قاچاق، دزدی و غیره بزنند با اندک سرمایه‌ای کار فروشندگی انجام می‌دهند و زمانی که متولیان جامعه به جای فراهم کردن بسترهای مناسب رفاهی راه مقابله را پیش می‌گیرند، خود زمینه‌ساز ایجاد خشم می‌شود.

وقتی این مطالبات کلان‌تر شد و مردم خواست‌های عمومی‌تری داشتند و از سوی مقابل مسئولان جواب درستی به این مطالبات ندادند، آنجاست که جامعه دچار خشم فراگیر می‌شود و اتفاقات تلخی چون اعتراضات دی‌ماه رقم می‌خورد که حاصل آن راهپیمایی، اعتراض، درگیری، تخریب اموال عمومی، ضرب و جرح و حتی قتل می‌شود.

نگارنده معتقد است مهم‌ترین علل خشونت‌های فعلی جامعه را می‌توان در مواردی چون فقر، بی‌عدالتی، بیکاری، عدم امنیت شغلی و در رأس امور عدم پاسخگویی مدیران دانست.

همان گونه که مقام معظم رهبری بارها و بارها به مسئولان گوشزد کردند باید در جامعه و مخصوصا در انتخاب مدیران به دو اصل شایسته سالاری و روحیه پاسخگویی توجه وی‍‍ژه شود.

مورد دیگر آن است که باید فرهنگ نقدپذیری و اعتراض را به درستی تعریف کنیم. لازم است مردم بدانند برای بیان نظر وحتی اعتراض از چه راهی و چه شیوه‌ای عمل کنند. باید راهکارهای به خوبی تدوین و اجرایی شود. طبیعی است که وقتی یک شهروند با مشکلی مواجه می‌شود، نمی‌تواند از خانه صدای خود را به گوش مسئول برساند. او لازم می‌داند به اجتماع بیاید و به طور علنی اعتراض کند.

اینجاست که بسیاری از مسئولان ما به غلط می‌پندارند که باید جلوی صدای معترضان گرفته شود تا مبادا آرامش جامعه بر هم بخورد در حالی که بر عکس، این بر خشم عمومی و خشم تلمبار شده مردم خواهد افزود. اگر بخواهیم مشکلات را حل کنیم باید به علل آن بپردازیم و تا زمانی که معضلات به صورت ریشه‌ای حل نشوند تنها با پاک کردن صورت مساله نمی‌توان کاری از پیش برد. مطمئنا با اجرای شایسته‌سالاری و الزام مسئولان به پاسخگویی جلوی خشم عمومی گرفته می‌شود و جامعه از سلامت روانی کامل‌تری بهره‌مند خواهد شد .

منبع:آرمان

* رئیس انجمن علمی مددکاران اجتماعی ایران