گفت و گوی پانا با سرپرست گروه شاهو/۱
حامد صقیری: «شاهو» گروه موسیقی نواحی نیست
به دنبال احیای سازهای از بین رفته موسیقی ایرانی هستیم
تهران(پانا) - حامد صقیری در گفتوگو با پانا، درباره چگونگی شکل گیری گروه بزرگ «سازهای ایرانی شاهو» و نوع موسیقی و سازبندی مورد توجه این گروه سخن گفت.
حامد صقیری آهنگساز و سرپرست گروه بزرگ «سازهای ایرانی شاهو» در گفتگو با خبرنگار فرهنگی پانا، گفت: گروه موسیقی شاهو در سال ۷۸ پایه گذاری شد و رویکرد ابتدایی این گروه محوریت ساز تنبور بود که به عنوان گروه تنبورنوازان شاهو شروع به فعالیت کرد. در کنار آن توجه به سازهای مختلفی که در حوزه های مختلف موسیقی ما وجود داشته و دارد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است نیز مورد توجه قرار داشت و در این حال سازهایی که در موسیقی ما سالهاست از بین رفته مثل چنگ ایرانی که کم کم باید احیا شود. این سازها باید بازسازی و در موسیقی به استفاده گرفته شود.
وی افزود: ما با این رویکرد شروع به کار کردیم و همین ذهنیت شاید این سوءتفاهم را در مخاطبان به وجود آورده باشد که گروه موسیقی شاهو یک گروه موسیقی نواحی است، در حالی که چنین نیست. شاهو از موسیقی نواحی مختلف ایران و از سازهای موجود در موسیقی نواحی ایران بهره میگیرد و تمام استعدادها و امکانات موجود در این موسیقی و فرهنگ را به خدمت میگیرد ولی با نگاه رو به جلو و امروزی، سپس دست به تولید موسیقیای می زند که قابل فهم و درک برای اکثریت جامعه و نسل جدید و جوانتر باشد.
صقیری اضافه کرد: این تفکری بود که در ابتدای کار وجود داشت و کم کم به این سمت رفتیم که حجم صدادهی و رنگ بندی صوتی در موسیقی باید تغییر کند. آنچه استادان و بزرگان از گذشته تاکنون به ما دادهاند خیلی ارزشمند و فوقالعاده است ولی شاید به اندازه امکانات موجود در فضای امروزی ذهن مخاطب بهرهبرداری نشده یا اینکه به اندازه کافی به آن پرداخته نشده است، بنابراین تصمیم گرفتیم که حجم صوتی و رنگ بندی را کمی تغییر دهیم.
این آهنگساز تصریح کرد: با این روند تعداد سازها اضافه شد، فرم و ساختار نوشتار موسیقی، صدا دهی و حتی اجرا تغییر کرد و به تدریج به این نقطه رسیدیم که گروه موسیقی شاهو به گروه بزرگ سازهای ایرانی تبدیل شود. گروه بزرگ سازهای ایرانی شاید معادل همین ارکستر باشد ولی ما ترجیح دادیم از اصطلاح ارکستر استفاده نکنیم و به همین ترتیب این چند عبارت در کنار هم را برای این ساختار انتخاب کردیم و سعی شد که موسیقی چند صدایی باشد تا علی رغم استفاده از سازهای ایرانی با تکیه بر ریشه های اصیل که بر سنتها استوارند از تکنیک های روز موسیقی هم غافل نباشیم و موسیقی چند صدایی را در دستور کار قرار دهیم. به همین شیوه حرکت کردیم تا امروز که در اینجا قرار داریم.
ارسال دیدگاه