مورچه ها چگونه از خود در برابر ابتلا به عفونت محافظت کنند؟

به گزارش ایرنا از پایگاه اینترنتی ساینس دیلی، محققان موسسه علوم و فناوری اتریش (IST Austria) در جریان یک مطالعه متوجه شدند مورچه هایی که مستعد ابتلا به ابر عفونت ها هستند، در مقایسه با سایر مورچه از روش متفاوتی برای مراقبت از اعضای بیمار کلونی خود استفاده می کنند تا از خود در برابر ابتلا به عفونت محافظت کنند.
مورچه هایی مانند مورچه باغ تهاجمی (Lasius neglectus) در یک فضای بسیار محدود زندگی می کنند بنابراین خطر گسترش سریع بیماری ها و تهدید کل کلونی در این گونه از مورچه ها وجود دارد.
محققان پیش از این در جریان مطالعاتی نشان دادند که مورچه های گونه های Lasius neglectus با تمیز کردن زیاد و مراقبت شدید از اعضای لانه که بدنشان به اسپورهای قارچ آلوده شده است، با قارچ های بیماریزا Metarhizium مبارزه می کنند.
آنها اکنون در این مطالعه جدید بررسی کردند که چگونه مورچه های مراقب از خود در برابر ابتلا به عفونت محافظت می کنند.
به طور کلی مورچه ها به دو روش تمیز کردن پاتوژن ها (عوامل بیماریزا) یا ضدعفونی کردن شیمیایی آنها از همتایان بیمار هم لانه ای خود مراقبت می کنند.
با وجود این که تماس زیاد مورچه های آلوده و مورچه های مراقب در جریان کارهای مراقبتی به انتقال این پاتوژن منجر می شود که اغلب شامل عفونت های سطح پایین است اما این انتقال باعث ابتلا به بیماری نمی شود.
محققان پیش از این در مطالعه ای نشان دادند که عفونت های سطح پایین موجود در بدن مورچه های مراقب، سیستم ایمنی بدن آنها را تحریک می کند و نسبت به عفونت های آتی یک تاثیر محافظتی ایجاد می کند.
به این ترتیب در صورتی که این مورچه ها در آینده دوباره در تماس با یک پاتوژن مشابه قرار گیرند این تاثیر محافظتی از آنها در برابر پاتوژن قارچی که اکنون تقویت شده است به مثابه یک سیستم دفاعی عمل می کند.
اما محققان در مطالعه فعلی نشان دادند که ایمن سازی حاصل از عفونت های سطح پایین برخلاف واکسیناسیون در انسان ها، یک هزینه دارد؛ به این معنی که اگر این مورچه در تماس با یک پاتوژن متفاوت دوم قرار گیرد، نه تنها ایمنی در برابر این پاتوژن ندارد بلکه حتی نسبت به پاتوژن دوم حساس تر نیز هست که می تواند باعث بروز یک ابرعفونت بسیار شدید شود.
گرچه مورچه های مبتلا به عفونت های سطح پایین در زمینه ابتلا به ابرعفونت ها مستعدتر هستند، اما محققان نشان می دهند که این موضوع بر نحوه مراقبت مورچه ها از همتایان بیمار هم لانه ای آنها تاثیر دارد.
بر اساس نتایج این مطالعه، این مورچه ها همچنان به مراقبت خود ادامه می دهند اما با تغییر نحوه مراقبت خود، خطر تماس با عفونت دوم را کاهش می دهند.
با این حال این روش پیشگیری از خطر قابل انعطاف است و به وضعیت سیستم ایمنی بدن مورچه ها بستگی دارد. مورچه ای که به دلیل ایمن شدن علیه یک پاتوژن به آن آلوده نمی شود، بیش از مورچه های غیر ایمن شده، همتایان بیمار خود را که در یک لانه بسر می برند، پاکیزه می کند.
این تماس نزدیک به این معنی است که مورچه مراقب در تماس با شمار زیاد اسپورهای قارچی ناشی از جفت های هم لانه ای عفونی خود قرار می گیرد اما به دلیل تحریک قبلی سیستم ایمنی، کمتر مستعد ابتلا به این عفونت هاست.
این مطالعه در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.