در گپ‌وگفت با پانا
عزت‌الله مهرآوران: جهان بر مبنای حضور هنرمندان ملتی را قضاوت می‌کند
تهران (پانا) - عزت‌الله مهرآوران، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون معتقد است تاریخ هر کشوری بر مبنای حضور هنر و هنرمندان آن دیار قضاوت و داوری می شود در حالی که گلایه ها و نقدهای هنرمندان در کشور ما تاثیری بر سیاستگذاران فرهنگی ندارد.
متولد اردیبهشت ۱۳۲۸ در مسجد سلیمان است و نشان درجه یک هنری از سوی وزارت علوم و وزارت ارشاد اسلامی (دکتری تئاتر) را دارد و موفق به دریافت صلاحیت هنری از اداره تئاتر در سال ۱۳۵۴ شده است. عزت‌الله مهرآوران، بازیگر سینما، تئاتر و تلویزیون که شصت و هشتمین سال زندگی خود را تجربه می‌کند، در حاشیه جشن تولد متولدان فصل پاییز موسسه هنرمندان پیشکسوت که زیر نظر معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود، با پانا گفتوگو کرد. گفت‌وگویی که مناسبتشحضور در یک سریال یا اثر سینمایی و تئاتری نیست بلکه او در این گفتوگو در جایگاه هنرمندی پیشکسوت درباره وضع هنرمندان جوان و پیشکسوت، حال و احوال کنونی‌اش و تاکیدی که همیشه بر بازی در آثار کمدی و طنز داشته است، می‌گوید .
امسال وارد چندمین سال زندگی خود شدید؟
من متولد اردیبهشت ۱۳۲۸ هستم و ۶۸ ساله هستم .
سن واقعی‌تان را نیز همین عدد می دانید؟
علاقه‌ای ندارم به سن و سال خودم توجه کنم. سن واقعی را ۱۸ می دانم. چرا ما باید گرفتار چند برگه کاغذ و شناسنامه‌ای باشیم که وقتی تورق می‌کنیم، عدد نوشته شده روی آن آزارمان بدهد؟ من دل جوانی دارم، بسیار شوخ طبعم، می‌خندم و دیگران را هم می‌خندانم. تاکید دارم که همیشه در کارهای کمدی بازی کنم. دلم می‌خواهد وقتی مردم مرا می‌بینند، بخندند و وقتی لبخند مردم را می‌بینم، انرژی می‌گیرم و از استعدادی که خداوند در وجود من به ودیعه نهاده است تا آن‌ها را شاد کنم، خرسند می‌شوم .
مسیر تجربه از تاریخ می‌گذرد؛ شما از نسلی هستید که جنگ را تجربه کرده‌اند و حال و هوای دهه ۶۰ را خوب به خاطر دارند ...
دهه شصت، دهه جنگ بود. در آن دوران به دلیل عواطفم نسبت به انسان و انسانیت، دردمندانه زندگی کردم. از طرفی هنر نیز با مساله انسان روبه‌رو است. در آن دوران نمایشنامه‌ای درباره جنگ نوشتم و به فعالیت‌های هنری‌ام را ادامه دادم اما راستش را بخواهید، شاید هیچ وقت دلم نمی‌خواست در آن دوران زندگی کنم. ما نجنگیدیم و یک دفاع ناخواسته کردیم. اسلحه برای ایرانی، ابزاری برای کشتن نیست بلکه همواره وسیله‌ای برای زنده ماندن بوده است. ما نمی‌خواستیم بجنگیم، بلکه قصد داشتیم خاک وطنمان، از آن خودمان باشد .
مهم‌ترین تجربه بازیگری‌تان در این مسیر تاریخی چیست؟
به هر حال تجربه هر انسانی با انسان دیگر و تجربه هر هنرمندی با سایر هنرمندان فرق می‌کند. شاید من اکنون در وضعی قرار دارم که درک موقعیت جوانان با وجود آن که فرزندان جوانی دارم، برایم سخت شده باشد. چنانکه وقتی جوانان تئاتر کار می‌کنند، نتیجه کارشان برایمان شگفت‌آور به نظر می‌رسد. آن‌ها از روش‌های نو بهره می‌برند و ما از تجربه‌هایی که حالا باید با خلاقیت‌ها و ایده‌های نو هماهنگ شود .
به چه اصلی در حرفه‌تان وفادار مانده‌اید؟
همیشه از کودکی علاقه‌مند به خدمتگزاری بوده‌ام. این توصیه استاد عزت‌الله انتظامی، استاد من، است که باید به این باور، ایمان داشته باشیم که نوکر مردم هستیم. این اصل همیشه آویزه گوش من بوده و است. دقیقاً همین نوکری کردن برای مردم است که هنرمند را به آقایی می‌رساند .
چه چیزی در شرایط فعلی هنر آزارتان می‌دهد؟
گلایه کردن دیگر کاری تکرار شده است و انگار توجه سیاستگذاران فرهنگی را هم جلب نمی‌کند. واقعیت این است که ما نخواستیم هنرمند باشیم بلکه هنر ما را انتخاب کرده است. به قول حضرت حافظ «در اندرون من خسته ندانم کیست/ که من خموشم و او در فغان و در غوغاست». ما آفریده شده‌ایم تا ودیعه‌های الهی وجودمان را به نمایش بگذاریم. اگر دولتمردان به هنرمدان توجه نکنند، به نوعی کفر نعمت کرده‌اند. هنرمند تافته جدابافته دوران و حضور او زینت تاریخ است. جهان بر مبنای حضور هنرمندان است که ملتی را قضاوت و داوری می‌کند .
و شاید همین تاریخ به ماندگاری هنر کمک کرده است .
بله، هیچ یک از مصیبت‌هایی که بر سینما، تئاتر و هنر در ادوار تاریخی وارد آمده است، اگرچه دردآور بوده اما به این حوزه‌ها لطمه نزده است. هنر، همچنان حیات و حضور دارد و این حضور به دلیل متصل بودن به ریسمانی الهی است که هنر را زنده نگه می‌دارد .
ارسال دیدگاه