سیستم های گرمایشی مدارس نیازمند گرمای مدیران

در پی آتش سوزی مدرسه شین آباد، وزارت آموزش و پرورش طی بخش نامه هایی استفاده از هر گونه بخاری در فضاهای آموزشی را ممنوع می کند و ادارات آموزش و پرورش کل کشور را به اجرای سیستم های گرمایشی مرکزی ملزم می کند. اجرای این طرح شتابزده مشکلات عدیده ای را در فضای های آموزشی ایجاد کرده است که پس از چند سال همچنان گریبان گیر مدیران مدارس است. رضا رضایی معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی آموزش و پرورش جلگه رخ که از ابتدا تا کنون در اجرای این سیستم ها نقش کلیدی دارد در مصاحبه با خبرنگار پانا خراسان رضوی محاسن و معایب این طرح را برشمرد.

- ضمن عرض سلام در ابتدا بفرمایید منظور از سیستم های گرمایشی چیست؟

- در تعریفی ساده سیستم ها گرمایشی نظام ارائه گرمای غیر مستقیم است که در این سیستم بخاری ها حذف می شود و در رایج ترین شیوه گرما از طرق رادیاتور به محیط منتقل می شود و وسیستم تولید گرمایش در محیطی خارج از فضای آموزشی وجود دارد.

-مشکلات عمده اجرای این سیستم ها چیست؟

- عمده ترین مشکل بحث هزینه هاست. به طور مثال مصرف سوخت سیستم گرمایشی مرکزی (شوفاژ) در یک مدرسه ۶ کلاسه نسبت به استفاده از بخاری ۳ برابر بیشتر است.همچنین هزینه های نگهداری این سیستم ها پس از دوره یک ساله ضمانت، بسیار بالاست. از دیگر معایب این سیستم ها تعمیر و نگهداری و در دسترس نبودن قطعات با کیفیت بویژه در مناطق دور افتاده است. همچنین در مناطق سردسیر گرمای این سیستم ها پاسخگو و مطلوب نیست و عمدتا اولیا از سرد بودن کلاس ها گله مندند و در مدارس سرما خوردگی و به دنبال آن غیبت دانش آموزان از کلاس زیاد است و در صورت عدم توجه و خاموش شدن سیستم خصوصا در مدارس چند پایه فاقد نیروی خدماتی در ایام تعطیلی، به دلیل یخ زدگی یا مشکل فنی کل سیستم یا از بین می رود و یا از مدار خارج می شود که تامین جایگزین برای آن در کوتاه مدت ممکن نیست.

-آیا مدارسی هستند که سوخت آنها غیر از گاز طبیعی باشد، در این مناطق گرمایش مدارس به چه صورت تامین می شود؟

-ما مناطق زیادی داریم که از نعمت گاز طبیعی محروم هستند و در این مناطق مشکلات ما در اجرای سیستم های گرمایشی دو چندان است. در این مناطق سوخت این سیستم ها گازوئیل است. گازوئیل در سرمای بالا حالت روان خود را از دست می دهد و مشعل سیستم را دچار مشکل می کند. علاوه بر این در سرمای بالا برای حفظ دما، سیستم باید تمام روز روشن باشد که این مسئله مصرف سوخت را بسیار بالا می برد. از این گذشته به دنبال سهمیه بندی گازوئیل، دریافت سهمیه سوخت برای مدارس مکاتبات اداری خاص خود را دارد.

-راهکار شما برای رفع این مشکلات چیست؟

مهترین عامل در بحث نگهداری این سیستم ها اختصاص یک نیروی خبره و کارشناس در اداره جهت تعمیر و نگهداری این سیستم ها است چون در نبود چنین نیروهایی، تعمیر و یا دستکاری سیستم توسط نیروهای خدماتی مدارس و یا تعمیر کاران نا آگاه، هزینه های سنگینی را به آموزش و پرورش تحمیل کرده است.البته عقد قرارداد با بخش خصوصی مشکلات رامرتفع می نماید لیکن هزینه آن باید پیشبینی گردد. البته می توان نسبت به تربیت نیروی متخص از نیروهای موجود ویا بکارگیری نیروی قرارداد کار معین و بصورت تخصصی اقدام نمود ولی تهیه ایاب و ذهاب و لوازم و حق الزحمه در خارج از وقت اداری مشکلاتی را به همراه دارد. همچنین برای تامین قطعات اصلی و با کیفیت این سیستم ها باید چاره ای اندیشه شود چون بسیاری از قطعات موجود در بازار، قطعات بی کیفیت است. بنابر این باید اداره کل نوسازی در این مساله بیشتر به کمک مدارس بیاید علاوه بر این و مهم تر از همه ضروری است تاآموزش و پرورش برای تامین هزینه های سنگین نگهداری و سوخت، بودجه ای مضاعف در نظر بگیرد. همچنین درجهت کاهش مصرف سوخت، عایق بندی کامل کلاس ها بویژه با اجرای پنجره های دو جداره بایدمد نظر باشد.

البته آنچه مسلم است اجرای این سیستم ها جهت تامین امنیت جانی دانش آموزان است تا خدای نکرده هرگز شاهد تکرار حادثه شین آباد نباشیم. و بهترین راه کار، اجرای سیستم های گرمایشی مرکزی است. بنابراین وظیفه ماست تا با شناسایی نقاط ضعف این سیستم ها، رفع موانع و صرفه جویی، فضای امنی برای دانش آموزان عزیز در مدارس فراهم کنیم.