پس از یازده سال گروه مولانا در تالار وحدت اجرایی مستقل را پشت سر گذاشت

به گزارش خبرنگار فرهنگی پانا، محمد جلیل عندلیبی، آهنگساز با تجربه و نوازنده به نام سنتور که بیش از یک دهه، ساز خود را روی نت سکوت کوک کرده بود، در شب هفتم آذر همراه با اعضای گروه مولانا به روی سن تالار وحدت رفت و کنسرت «کورده واری» را به اجرا درآورد. این کنسرت در سه بخش تکنوازی، دو نوازی و گروه نوازی تدارک دیده شد و در دو دستگاه همایون و بیات ترک به اجرا درآمد.

در این کنسرت که با استقبال خوبی از سوی مخاطبان موسیقی اصیل ایرانی همراه بود، اعضای گروه مولانا از سویی چهلمین سال تأسیس خود را جشن گرفتند و از طرف دیگر به همدردی با همزبانان خویش در حادثه تلخ منطقه غرب کشور پرداختند.

اجرا با تکنوازی نی توسط بهزاد فروهری آغاز شد و با دو نوازی او به همراه سالار عندلیبی، فرزند محمد جلیل عندلیبی که خود از نوازندگان شناخته شده تنبک به شمار می رود، ادامه پیدا کرد تا مقدمه ای بر رونمایی از اجرای اولین تصنیف گروه مولانا باشد.

زمانی که پرده ها کنار رفت، محمد جلیل عندلیبی با ساز سنتور خویش، با مخاطبانش روبرو شد و «بانگ رباب» با شعری از ماموستا عبدالرحمان وفایی را رهبری کرد. این تصنیف نسبتا پیچیده که مصرعی از آن فارسی و مصرعی از آن به زبان فارسی بود را می شد نمونه ای از اتحاد فرهنگ های مختلف ایرانی دانست. تصنیفی که با صدای سید رضا کوردستانی به اجرا درآمد. این خواننده کُرد زبان که با لباس محلی میان نوازندگان گروه نشسته بود از نوادگان سید علی اصغر کوردستانی، خواننده بزرگ خطه کردستان است که اجرای شب گذشته به یاد جدش برگزار شد. محمد جلیل عندلیبی که روزگاری قطعات ماندگاری را با محمدرضا شجریان، شهرام ناظری، علیرضا افتخاری و سالار عقیلی خلق کرده بود، بار دیگر با خواننده ای جوان به عرصه موسیقی بازگشت تا بدین ترتیب گروه مولانا را وارد پنجمین دهه فعالیت خود کند.

آواز همایون، قطعه بعدی به اجرا درآمده توسط گروه مولانا بود که وسعت صدای خواننده جوان گروه را به نمایش گذاشت اما تصنیفی که حضار را به وجد آورد، قطعه خاطره انگیز «بی قرار» بود که از سال ها پیش با صدای شهرام ناظری، در ذهن مردم نقش بسته بود، تا جایی که حضار همراه با سید رضا کوردستانی «در هوایت بی قرارم بی قرارم روز و شب» را زمزمه می کردند. این قطعه جزو ماندگارترین آثار محمد جلیل عندلیبی به حساب می آید.

آواز همایون به روایت سید علی اصغر کوردستانی دیگر قطعه ای بود که با صدای نواده او اجرا شد اما پایان بخش سانس اول اجرای گروه مولانا در تالار وحدت، تصنیف «شاوی وصل» به زبان کُردی و فارسی با شعر فولکلور و عارف نقش بندی و البته آهنگی از سید علی اصغر کوردستانی بود که شور و حالی را در میان حضار ایجاد کرد. اجرای توانمند سید رضا کوردستانی و تحریرهای مناسب او حتی محمد جلیل عندلیبی را بر سر ذوق آورد، تا جایی که از جای خود بلند شد و به صورت ایستاده، خواننده جوان گروهش را تشویق کرد.

پس از استراحتی کوتاه، اعضای گروه مولانا با تصنیف «یار غزال» که شعر و آهنگ سید علی اصغر کوردستانی را در خود داشت، به روی صحنه بازگشتند. سپس سید رضا کوردستانی «زردی خزان» را در دستگاه بیات ترک اجرا کرد که اثر دیگری از جد بزرگش یعنی سید علی اصغر کوردستانی محسوب می شد. در ادامه تصنیفی به همین نام با آهنگسازی محمد جلیل عندلیبی و شعری از طاهربک جاف و مولوی کورد به اجرا درآمد.

دو نوازی تار و نی توسط صابر نظرگاهی و آراس رجبی در گوشه شکسته، قطعه بعدی بود که فضا را برای اجرای اثر «کورده واری» که نام کنسرت شب گذشته گروه مولانا بود، آماده کرد؛ کنسرتی که اجرایش پس از سال ها سکوت، خبر خوشی برای دوستداران موسیقی اصیل ایرانی و مخاطبان محمد جلیل عندلیبی محسوب می شد. هر چند زلزله کرمانشاه، اجرا را تا مرز لغو پیش برد اما رهبر ارکستر مولانا با توجه به فضای متناسب «کورده واری» با حال و روز همزبانان آسیب دیده اش، تصمیم گرفت به روی صحنه تالار وحدت برود. این قطعه که برداشتی از شعر ماموستا هیمن بود، با شعر و آهنگی از محمد جلیل عندلیبی به اجرا درآمد و در این بین سنتور او نقش پررنگی را نسبت به سازهای دیگر ایفا کرد.

در ادامه آوازی غم انگیز با شعری از بابا طاهر عریان به روایت سید علی اصغر کوردستانی به اجرا درآمد که فرودی به شور داشت و بار دیگر توانایی صدای سید رضا کوردستانی را به رخ می کشید. تصنیف «باغ رویت» با شعری از ماموستا عبدالرحمان وفایی، روایت دیگری از سید علی اصغر کوردستانی در شب یادمانش بود که البته آهنگسازی محمد جلیل عندلیبی و تنظیم او را بر خود داشت.

نکته حائز اهمیت در کنسرت گروه مولانا مشارکت تمام نوازندگان در اجرا بود. سالار عندلیبی که سازهای دیگری چون تار، سه تار، تار باس و دیوان را نیز می نوازد، شب گذشته تنها تنبک در دست گرفت و البته در چندین صحنه با تک نوازی، فضا را تغییر داد. فرهاد عندلیبی، برادر محمد جلیل عندلیبی نیز نوازندگی دف را بر عهده داشت و سانوا عندلیبی، دختر رهبر گروه کنار دست پدر، عود می نواخت. در این میان نقش کمانچه همایون پشتدار و تار صابر نظرگاهی بیش از دیگران پر رنگ جلوه می کرد. همچنین نی آراس رجبی در سانس دوم، حال و هوای موسیقی اصیل ایرانی در اجرا را افزایش داد.

هماهنگی اعضای گروه نیز با توجه به دوری درازمدت از ارکستر قابل توجه بود. تنظیم و گسترش تمامی قطعات نیز توسط محمد جلیل عندلیبی صورت گرفته بود و اجرای کم نقص شب گذشته به نوعی بازگشت باشکوهی برای او و گروه دیرپایش را رقم زد؛ در شبی که ارکستر مولانا و مخاطبانش به یاد مردم زلزله زده کرمانشاه بودند.

آواز مثنوی شور و ورود به بیات ترک، مقدمه ای بر قطعه واپسین اجرا بود که تصنیف دیگری از ماموستا عبدالرحمان وفایی با آهنگسازی رهبر ارکستر مولانا به شمار می رفت و البته به شدت مورد استقبال حاضرین در تالار وحدت قرار گرفت. این قطعه ریتمیک که نمایانگر موسیقی اصیل کردستان بود، مخاطبان را به وجد آورد و همراهی آنها را به دنبال داشت و باعث شد تماشاگران با حالی خوب، سالن را ترک کنند.

پس از پایان قطعه، مردم دقایقی به صورت ایستاده اعضای گروه مولانا را تشویق کردند. در این میان محمد جلیل عندلیبی نزدیک تر آمد و پس از ادای احترام به تماشاگران، همدردی خود را با مردم آسیب دیده حادثه مناطق غرب کشور اعلام کرد. تشویق ممتد حضار سبب شد عندلیبی و همراهانش مجاب به اجرای دوباره قطعه پایانی شوند. تصنیف «نسیم بهار» بار دیگر به اجرا در آمد و این بار مردم همراهی بیشتری داشتند و پایان خوشی را برای کنسرت «کورده واری» رقم زدند.