شروع خوب و گویاسازی مصاحبه رکن اساسی در تاریخ شفاهی است

به گزارش پانا از آذربایجان‌شرقی، مسئول دفتر مطالعات و ادبیات فرهنگ پایداری امور استان های حوزه هنری گفت: ابزار و روش برای رسیدن به خاطرات شفاهی مصاحبه است و یک مصاحبه به سه بخش اقدامات و فعالیت‌های قبل مصاحبه، حین مصاحبه و بعد از مصاحبه تقسیم می‌شود.
محمد قاسمی پور ادامه داد: اما یک مصاحبه خوب باید شروع خوبی هم داشته باشد و در شروع باید فایل مصاحبه را گویاسازی و شناسنامه دار کنیم.
وی افزود: منظور از گویاسازی این است که در اول مصاحبه باید بیان کنیم که مصاحبه فوق با کی، در کجا و چه زمانی انجام می گیرد و پیرامون چه موضوعی صحبت خواهیم کرد.
وی تصریح کرد: بعد از شروع خوب این مصاحبه گر است که باید مصاحبه را مدیریت کند و اینکه چه بپرسد و از کجا شروع کند، بسیار مهم است.
قاسمی پور اضافه کرد: در مصاحبه نباید سوالات کلی پرسیده شود اما ایرادی ندارد که برای شروع و ورود به مصاحبه یک سوال کلی بپرسیم یعنی پسیده شود که مختصری از خود بگویید.
وی اظهار داشت: سوال اول باید هدف دار پرسیده شود و در واقع شروع خوب یک پنجم آنالیز کار است.
وی خاطرنشان کرد: قبل از بیان چگونگی گرفتن یک مصاحبه خوب، باید بدانیم که خاطره چهار رکن دارد؛ زمان ( اگر مفهوم نبود از راوی می‌پرسیم)، مکان ( باز اگر مفهوم نبود، می‌توان جزییات را پرسید)، موضوع ( موضوع را بشناسیم، فرد مصاحبه‌شونده را بشناسیم)، رابطه راوی با موضوع ( این رابطه معلوم باشد و فرد، کلی‌گویی نکند).
مسئول دفتر مطالعات و ادبیات فرهنگ پایداری امور استان های حوزه هنری در ادامه افزود: برای پیشبرد یک مصاحبه خوب، باید راوی خاطره را با تحقیق و مطالعه بشناسیم. در گفت‌وگوهایی که انجام می‌دهیم، این چهار رکن باید مدنظر باشد و سعی ‌کنیم جزییات موضوع را بدانیم.
قاسمی پور گفت: مورد تعیین کننده در اینجا، «ارتباط‌گیری» است! با مهارت ارتباط‌گیری می‌توانیم طرف گفت‌وگو را همراه داشته باشیم و مصاحبه‌شونده را تا آخربا خود همراه می‌کنیم. مهارت ارتباط‌گیری به دو صورت است؛ مهارت ارتباطی بی‌کلام، مهارت ارتباط کلامی.
وی تاکید کرد: گاهی به دلیل خجالت مصاحبه‌شونده، نمی‌توان به آن گفت‌وگوی واقعی، دست یافت. پس لازم است که مهارت‌های ارتباط‌گیری را بدانیم؛ و بدانیم چگونه خاطرات را از مصاحبه‌شونده بیرون بکشیم، بدون آنکه وی معذب شود.
قاسمی پور افزود: مهارت ارتباط‌گیری بی‌کلام، مثلا اینکه در نشست و برخاست آدم‌ها دقت شود، بدانیم در کجاها به ریش‌سفیدها اهمیت می‌دهند، به بزرگ‌ترها اهمیت می‌دهند، حرکت‌های دست و دهان و اینکه در نزد افراد خاص، چگونه برخورد کنیم؛ اینها جزیی از مهارت‌های ارتباطی بی‌کلام است.
وی تصریح کرد: ما، در گرفتن خاطرات شفاهی، دنبال کلیشه نیستیم؛ به همین خاطر باید جزئیات خاطرات را مرور کنیم و این برمی‌گردد به مهارت ارتباط‌گیری خوب. همچنین یک سری اطلاعات تاریخ معاصر، جغرافیا و روان‌شناسی اجتماعی، علوم اجتماعی (به این معنی که جایگاه‌های مختلف افراد جامعه و گروه‌ها را بدانیم) داشته باشیم، برای ادامه سیر مصاحبه و گفت‌وگو که این هم در دل مهارت‌های ارتباطی است.