درایتی: توقع مردم از روحانیت فراتر از رسالت سنتی آنان است

حجت الاسلام مصطفی درایتی در گفت و گو با خبرنگار پانا اظهار کرد: روحانیت یک رسالت صنفی دارد و از قدیم هم بر آن رسالت مقید بوده است و آن هم شناخت دین از راههای تعریف شده است و در همین راستا تلاش کند که این شناخت را در اختیار مردم قرار دهد. این دو رسالت تاریخی روحانیت است.

وی ادامه داد: علاوه بر این روحانیت یک رسالت اجتماعی هم داشته و به مرور برای روحانیت به وجود آمده است. روحانیت پناه مردم ضعیف جامعه و محلی برای رجوع و درد و دل مردم بوده است. وقتی هم ظلمی به آنها می شد به روحانیت مراجعه می کردند و اگر گرفتاری هم برایشان پیش می آمد به صورت طبیعی یکی از جاهایی که مراجعه می کردند روحانیون بودند .

عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران ادامه داد: روحانیت همواره در دسترس مردم بوده است. البته بعد از انقلاب به طورطبیعی این وضعیت مقداری برهم خورد. زیرا روحانیت بسیار با مردم در ارتباط بود و بعد از انقلاب روحانیت وظیفه دیگری برای خود تعریف کرد که از وظایف مذهبی و حتی مسائل اجتماعی فراتر رفت و جنبه های سیاسی به خود گرفت و به همین صورت انتظارات مردم از این قشر به صورت عام افزایش پیدا کرد اگر چه آنهایی که در کار سیاسی و مدیریت جامعه وارد شدند شاید افراد محدودی بودند اما مردم همه روحانیت را به یک منظر می بینند و همین نگاه به یک منظر باعث می شود که انتظارات و توقع مردم از این قشر زیاد شود و همین امر سلوک اجتماعی گذشته روحانیت را دستخوش تغییرات کرد و همین سلوک اجتماعی به گونه ای بین مردم و روحانیت فاصله ای به وجود آورد.

وی گفت: به عبارتی حفظ محرمیتی که قبل از این وضعیت بین روحانیت و مردم وجود داشت به مرور کمرنگ شد و تصور مردم این شد که هرکس که روحانی است به نوعی به حکومت وابسته است و این باعث شد که مطرح کردن بعضی از بحث ها نزد روحانیون به معانی دیگری هم تلقی می شد .

درایتی ادامه داد: وقتی انتظارات اجتماعی مردم از روحانیت حالت گسترده ای به خود بگیرد و توقعات و خواسته های مردم هم برآورده نشود برخی از این نواقص و کاستی ها هم به روحانیت منتصب می شود و به مرور هم آن جایگاه و نفوذ روحانیت دچار تحول و تغییر خواهد شد .

این فعال سیاسی یادآورشد: وقتی بخش برجسته ای از جامعه مانند روحانیت به حکومت وابسته شد به طور طبیعی سلوک اجتماعی آنها نیز دستخوش تغییراتی خواهد شد اما جامعه به نوعی همه این موضوعات را به کل روحانیت سرایت می دهد و به طور معمول این سلوک را جور دیگری تلقی می کند و همین درهم آمیختگی ها باعث شده است که نفوذ روحانیت در دل های مردم دچار مشکلاتی شود .

وی تصریح کرد: اگر روحانیت صدای مردم باشد نفوذ اجتماعی خود را حفظ می کند اما اگر صدای حکومت باشد که با حکومت فراز و با آن فرود پیدا می کند و این به صورت طبیعی است .

درایتی گفت: قشری از روحانیون که از کارگزاران حکومت شناخته می شوند صدایشان هم صدای حکومت است اما انتظار از عامه روحانیت این است که قبل از آنکه صدای حکومت باشند صدای مردم باشند و اگر چنین اتفاقی بیافتند امکان ترمیم جایگاه روحانیت در بین مردم وجود دارد اما اگر مردم حس کنند که اگر صدای که از روحانیت شنیده می شود که خواسته مردم نیست و خواسته حکومت است بنابراین نباید انتظار جایگاه قلبی خود را در بین مردم داشته باشند .