​تئاتر فرصتی برای نمایش وجوه دیگری بازی ام است

سیاوش خیرابی بازیگر سینما و تلویزیون که این روزها در نمایش «بن بست» برای اولین بار ایفای نقش در تئاتر را تجربه می کند، درباره علت حضورش در این اثر نمایشی به خبرنگار فرهنگی پانا گفت: از چند سال پیش از طرف آقای امیر دژاکام و محمد حاتمی پیشنهاد بازی در تئاتر داشتم. اما به دلیل این که معمولا گفته می شود بازیگران تلویزیون نمی توانند همیشه در تئاتر خوب باشند، صبر کردم تا زمانش فرابرسد. نمی خواستم زود وارد حوزه تئاتر شوم و این نکته را درباره من هم بگویند. حتی تا همین امسال نیز خودم را آماده بازی در تئاتر نمی دیدم. اما احساس کردم حالا آمادگی رفتن روی صحنه را دارم.

وی افزود: تلویزیون و تئاتر دو تجربه مختلف است. وقتی نمایشنامه «بن بست» را خواندم و با کارگردان آن صحبت کردم، احساس کردم می توانم در این اثر خوب باشم. بیش از دو ماه درگیر روند تمرینات این نمایش بودیم و در این مدت بسیاری از عوامل از جمله تهیه کننده، کارگردان و... عوض شدند. اما گروه بازیگران ماندند. البته هنوز اوایل تمرینات احساس می کردم آمادگی بازی در تئاتر را ندارم اما بعدها که دیدیم تمرینات روان پیش می رود، فهمیدم باید آن را جدی تر بگیرم و بمانم. تا این که بعد از جا به جایی ها به نوعی لیدر گروه شدم و سعی کردم اعضا را برای اجرای نمایش حفظ کنم.

خیرابی با اشاره به انتخاب علیرضا مهران به عنوان کارگردان جدید نمایش ادامه داد: علیرضا مهران ابتدا خود جز بازیگران «بن بست» بود و بعد از رفتن کارگردان قبلی احساس کردیم با توجه به تجربه های تئاتری و کارگردانی اش می تواند کار را پیش ببرد و ما هم کمک اش کردیم. البته فرصت کم بود و تمرین زیادی با میزانسن و دکوپاژ جدید نداشتیم.

وی در پاسخ به این که با توجه به اجرای این اثر در ماه رمضان، آیا بن بست یک اثر مناسبتی است یا نه، بیان کرد: نه، اصلا قرار نبود اجرای نمایش در ماه رمضان باشد. اما به دلیل این که تهیه کننده پای تعهدات و قول مالی خود نایستاد و هزینه سالن را نپرداخت، روند رسیدن به اجرا طولانی تر شد. اما حالا تماشاخانه پایتخت به دلیل این که تشخیص داده این نمایش می فروشد، تهیه کنندگی بن بست را برعهده گرفته است.

بازیگر سریال «دلنوازان» درباره نقش خود در نمایش «بن بست» توضیح داد: من نقش پسری به نام برزو را در این نمایش بازی می کنم. او داماد یک خانواده است و اگرچه همه احساس می کنند آدم خوبی است اما از نزدیک شدن به پدر همسرش انگیزه های مالی دارد. در واقع هم نقشی شیرین هم تلخ و در عین حال خاکستری است.

خیرابی در پاسخ به این که آیا ورود دیر هنگام او به عرصه تئاتر ناشی از بیکاری های اخیر در تلویزیون است یا نه، گفت: نه این طور نیست. احساس می کنم به موقع وارد تئاتر شدم. شاید زودتر وارد این عرصه می شدم، ناپخته بودم.

وی با اشاره به تکراری بودن نقش های پیشنهادی در تلویزیون و سینما ادامه داد: متاسفانه در سینما و تلویزیون فقط نقشی به بازیگر پیشنهاد می شود که پیش از این بازی کرده است. می خواستم با تجربه تئاتر هم به بسیاری از اهل فن نشان دهم، سیاوش خیرابی می تواند نقش های دیگر را هم بازی کند. به نظرم تئاتر این فرصت را برای من فراهم می کند که وجهه های دیگر بازیگری ام را نشان دهم. اتفاقا ورود من به تئاتر در شرایطی است که پیشنهادات مختلفی برای بازی در تلویزیون دارم.

این بازیگر همچنین خاطر نشان کرد: در حال حاضر در سریال «پرستاران» همچنان بازی می کنم. برای بازی در نقش اصلی یک سریال برای شبکه دو پیشنهاد داشتم که به دلیل حضور در نمایش «بن بست» نتوانستم آن را قبول کنم. بنابراین ورود من به تئاتر به دلیل بیکاری نبوده است. بلکه احساس می کنم به اندازه کافی در تلویزیون بازی کرده ام و اگر قرار بر بازی دوباره در تلویزیون باشد، ترجیح می دهم نقش متفاوتی را ایفا کنم.

خیرابی در پایان اظهار کرد: گاهی دوستان تئاتری مان احساس می کنند چهره های تلویزیون و سینما می خواهند با حضور درتئاتر گیشه را به دست بگیرند. برای اجرای نمایش «بن بست» نیز از روز اول قرار بود تهیه کننده همه بازیگران را از میان چهره ها انتخاب کند. اما من مخالف بودم. زیرا می خواستم از تجربه تئاتری ها کمک بگیرم و به نظرم ترکیب بازیگران خوب تئاتر و تلویزیون می تواند باعث موفقیت یک اثر نمایشی شود. خوشبختانه در این نمایش نیز فقط به فروش بلیط فکر نشده است.

وی درباره وضعیت این روزهای تلویزیون نیز بیان کرد: کارهای ماه رمضان را فرصت نکرده ام تاکنون دنبال کنم. اما قرار بود در سریال «زیر پای مادر» به کارگردانی بهرنگ توفیقی بازی کنم که میسر نشد. با توجه به این که متن کار را خوانده بودم به نظر سریال خوبی آمد. تلویزیون باید سریال های خود را به کارگردان هایی بسپارد که مخاطب را به خوبی می شناسند. کارگردان هایی نظیر آقای مقدم و آقای سهیلی زاده با حساسیت و تجربه شان مخاطبان زیادی را همواره متوجه آثارشان می کنند. یادم است وقتی سریال «دلنوازان» از تلویزیون پخش می شد، خیابان ها خلوت می شد یا سریال هایی مثل «پایتخت» امتحانشان را پس داده اند و به طور کلی جریان سریال سازی باید حساب شده تر در تلویزیون پیش برود.